سفرنامه مجله مسافرتی سفرنامه ، تجربه سفر و سفرنامه
نپال، کشوری هیجان انگیز تو جنوب شرق آسیاست! کشوری که بین چین و هند قرار گرفته و فرهنگش ملغمه‌ای از پرچم‌های رنگی تبت و ساری‌های خوشرنگ هنده. نپال یکی از اون جاهاییه که آدم حتمن باید قبل از مرگش یه بار بهش سفر کنه. اما وایسین! قبل از اینکه بار سفر ماجراجویانه‌تون به این مقصد بی‌نظیر رو ببندین، خوب به این چیزایی که بر اساس تجربه‌ی خودم راجع به ویزا، هزینه‌ی سفر و امنیت بهش رسیدم دقت کنین.
نپال از اون کشوراست که با خیال راحت میتونی پاسپورتت رو برداری و بلیط بخری و راه بیفتی. لازم نیست نگران ویزا باشی چون جزو همون ۱۳ کشور قاره‌ی آسیاست که نیازی به ویزا نداره. در واقع در بدو ورود و تو مرز برات ویزا صادر میشه. فکر کنم فقط اتباع کشور افغانستان واسه ورود به این کشور با مشکل مواجه شن وگرنه برای اکثر ملیت‌ها در عرض نیم ساعت کارهای ویزا تو فرودگاه انجام میشه.
پروسه‌اش اینطوریه که تو هواپیما همین که داری به فرودگاه کاتماندو (پایتخت نپال) نزدیک میشی مهماندار یه فرم یه برگی بهت میده که توش باید اطلاعات پاسپورت و سفرت رو بنویسی. خیلی فرم جدی و قابل اتکایی نیست پس اگه مثلن آدرس محل اقامتت رو نمی‌دونستی، اشکال نداره.
اینجور که من از قبل خونده بودم همه جا توصیه کرده بودن که یه قطعه عکس پرسنلی برای صدور ویزا همراهت باشه ولی در واقع الان دیگه صدور ویزا تو فرودگاه نپال به صورت الکترونیکی انجام میشه به این صورت که یه دستگاه مثل ATM اونجا هست که اطلاعاتت رو وارد می‌کنی و یه عکس هم با یه وب‌کم بی‌کیفیت ازت گرفته میشه و همون میره واسه صدور ویزا خدمت مسئول مربوطه.
هزینه‌ی ویزا تو کشور نپال بستگی به روزهای اقامتت داره، برای ۱۵ روز ۲۵ دلار، برای ۱۶ الی ۳۰ روز ۴۰ دلار و برای بیشتر از این مدت ۱۰۰ دلاره. به ازای هرروزی که تصمیم به تمدید اقامتت بگیری باید یک دلار بیشتر بپردازی.
تمام این کارها شاید نیم ساعت وقتت رو تو فرودگاه بگیره، پس نگران نباش و فقط بقیه‌ی مسافرا رو دنبال کن. مطمئنم سریع متوجه میشی که چی به چیه.
بذار خیالت رو راحت کنم، نپال کشور ارزونیه! چون ارزش پولش نسبت به ارزش دلار پایینه. البته درسته که درآمد ما دلار نیست و ما باید نسبت به واحد پولی خودمون روپیه‌ی نپال رو در نظر بگیریم ولی با این حال باز هم جزو کشورهای ارزون تو دنیا دسته‌بندی میشه. اگه قبول نداری بذار با جزییات برات بگم که سه هزینه‌ی بزرگ سفر چطور قابل مدیریته.
هزینه‌ی بلیط
اینجور که من متوجه شدم پرواز مستقیمی از تهران به کاتماندو پایتخت نپال وجود نداره. اما نگران نباشین پروازهای ارزونی تو این مسیر پرواز می‌کنن مثل ایرعربیا یا فلای دوبی. قبلن تو مطلب سفر به اروپا با یه کوله‌پشتی بهت یاد دادم که چطور پرواز ارزون پیدا کنی، درسته؟
خب من با فلای دوبی پرواز کردم. درسته که هیچ سرویسی طی پرواز بهت ارائه نمیشه مگر با پرداخت دلار! یا امکان داره چمدونت گم بشه. اما قیمتش به نسبت باقی پروازها پایینه! قیمت بلیط من بود دو میلیون و صد هزار تومن.
هزینه‌ی اقامت
از اونجایی که داریم راجع به سفر با یه کوله پشتی حرف می‌زنیم پس سراغ هتل نمیرم. تازه چرا هتل؟ همونجور که مریم خیلی شمرده و واضح دلایل محکم انتخاب هاستل به جای هتل رو گفته بهتره تو نپال بری سراغ هاستل‌ها. با توجه به سفر اخیرم محکم و قاطع می‌تونم بگم که کم‌ترین هزینه‌ی سفر تو نپال، هزینه‌ی اقامته. می‌خوام از هاستل‌ها و هوم‌استی‌ها (Home stay) بنویسم. جاهایی که مناسب سفر ارزونه و با سبک سفر سبک‌تری‌ها همخونی داره.
هزینه‌ی هر شب اقامت تو کاتماندو پایتخت نپال اگه جایی مثل هاستل رو انتخاب کنی چیزی بیشتر از بیست هزارتومن نمیشه. من تو هاستل فایرفلای موندم و هرشب شونزده هزارتومن پول دادم. راضی بودم؟ بهترین هاستل دنیا بود از نظرم.
اگه بخوای از یه شهر بزرگ دیگه برات بگم، تو شهری مثل پوکارا که مثل شمال خودمونه. هاستل‌های ارزونتری هم پیدا میشه. جایی مثل هاستل فت کت با شبی دوازده هزارتومن انقد جای خوب و محل چیل بود که من و دوستای تازه یافته‌ام دلمون نمی‌خواست حتی از هاستل خارج شیم.
تو جایی که بافت شهری نداره و بیشتر شکل روستاست چه تو نپال و فکر کنم چه کشورهای جنوب شرق آسیا جایی به اسم هوم استی (Home Stay) هست که در واقع یه اتاق از خونه‌ی مردم محلی اونجاست. اجاره‌ی این اتاق‌ها چیزی حدود چهارده هزار تومن. نظر من رو بخوای که صدای مرغ و خروس دم صبح خیلی بیشتر از این حرفا می‌ارزه.
هزینه‌ی خورد و خوراک
غذاهای نپالی با تقریب خوبی شبیه غذاهای هندیه. من که هند نرفتم ولی از چیزایی که پری تو نوشته‌هاش تعریف کرده و همه می‌دونیم، غذای نپال هم همونجوری تند و تیز و پر ادویه‌ست! هزینه‌ی غذا بستگی به این داره که تو یه رستوران شیک و پیک بشینی یا از کنار خیابون و دکه‌های بیشمار غذافروشی خرید کنی.
قیمت‌ها از چهارهزارتومن هست تا سی هزارتومن! این دیگه بستگی به خودت و جیبت داره. ولی با سی‌هزارتومن میتونی تو یه رستوران خوب محله‌ی معروف و توریستی کاتماندو پایتخت نپال یه چیکن تیکا ماسالای اعلا بخوری! اینو تضمین می‌کنم.
آیا نپال برای سفر یه دختر تنها امنه؟ به ضرس قاطع میگم که بله! خیلی امن‌تر از چیزی که فکرش رو بکنی. اما همیشه خوبه که تو سفر نکاتی رو برای امنیت سفرت تو همه جای دنیا رعایت کنی. مثلن اینکه حتمن قبل از سفر بیمه نامه بگیری. یا حواست به داروهای ضد بیماری‌های خطرناکه مثل مالاریا که تو نپال هنوز وجود داره باشه.
یا اینکه بهتره بعد از ساعت ده شب تنها تو خیابونای شهری قدم نزنی. چون تنها محله‌ای که تو کاتماندو نایت لایف داره محله‌ی تامله (Thamel) که توریستیه وگرنه باقی محله‌ها بعد از ساعت نه شب دیگه پرنده پر نمی‌زنه.
از نظر بهداشتی حواست به مصرف آب آشامیدنیت باشه. آلودگی آب به خصوص بعد از زلزله‌ی سال ۲۰۱۵ یه معضل جدی تو نپاله. همه جا توصیه شده که حتمن از آب معدنی داخل بطری برای آشامیدن استفاده کنی که خدایی نکرده مریضی خطرناک نگیری.
نکته‌ی دیگه اینکه اگه برای کوهنوردی به قله‌های بلند و خیلی قشنگ نپال فکر می‌کنی یا مثل من میخوای بری و جنگل رو کشف کنی، حواست باشه که تنها نری! این موضوع خیلی جدیه و بی‌شوخی بهتره یه راهنمای محلی همراهت باشه یا با یه گروه همراه بشی. طبیعت نپال وحشی‌تر از اون چیزیه که ما تو ایران دیده باشیم.
اینا چیزای ابتدایی سفرم به نپال بود. به زودی سفرنامه‌های مفصلی از این سفر خواهم نوشت. توام اگه به نپال سفر کردی و چیز بیشتری میتونی به این نوشته اضافه کنی تو کامنتا بگو که بنویسم با اسم خودت. یادمون نرده دیگه:
Sharing is caring!
