خانه / سفرنامه / سفرنامه خارجی / سفرنامه کشور های امریکایی / سفرنامه برزیل / سفر به آمریکای جنوبی – برزیل – مقدمات سفر

سفر به آمریکای جنوبی – برزیل – مقدمات سفر

سفر به آمریکای جنوبی – برزیل – مقدمات سفر

این نقشه سالها بود که ذهنم رو مشغول کرده بود. راستش من از بچگی از نقشه خوشم می اومد و بعضی وقتها هم می نشستم و از روشون می کشیدم و رنگشون می کردم. از این تکه از خشکی هم بیشتر از همه خوشم می اومد. شاید واسه اینکه برزیل اونجا بود. از روزی که سفر رو شروع کردم فکرم این بود که هدف نهایی من دیدن این قاره است. یه جورایی برام خیلی دور و سخت به نظر می اومد. بعد از اینکه پروژه مکزیک هم با شکست مواجه شد داشتم به این نتیجه می رسیدم که کار من نیست ولی یهو یه تصمیم انتحاری گرفتم که هر جور شده باید برم.
پ ن:  یکی از خوانندگان عزیز وبلاگ – امیر – کتاب Lonely Planet برزیل ۲۰۱۰ رو آپلود کرده و لینکش رو برای وبلاگ فرستاده که می تونید توی قسمت نظرات همین پست پیداش کنید. کلا امیرها به من خیلی لطف دارند!
یه چیزی که توی این تصمیم ناگهانی نقش داشت افزایش شدید قیمت دلار بود. مدتها بود که قیمت دلار رفته بود بالا و نزدیک سه هزار تومن شده بود ولی هنوز ایرلاینها ارز مرجع ۱۲۲۶ تومنی می گرفتن (خدایش بیامرزاد!) یه روز داشتم توی اخبار ول می گشتم دیدم جناب بهمنی فرمودند از امروز ارز مرجع به ایرلاینها تعلق نمی گیرد. انگار من رو برق گرفت. همون موقع پا شدم رفتم دفتر فروش ترکیش ایر و از خانم مسئول یکی از کانترها پرسیدم که این موضوع درسته یا نه.
جواب داد که درسته ولی هنوز توی سیستم ما اعمال نشده. شاید از فردا قیمت دلار تو سیستم عوض بشه. آخر وقت اداری بود. هنوز تصمیم درستی نگرفته بودم. تازه پول هم همراهم نبود. تموم اون شب رو داشتم فکر می کردم. صبح اول وقت با نگرانی رفتم دفتر فروش.من: خانم ارز گرون شد؟
اون: نه هنوز
من: پوووووووووووف. پس یه دونه بلیط برزیل بده لطفا (انگار خربزه است!)
اون: واسه چه تاریخی؟
من: نمی دونم. دیر ترین تاریخی که بازه
اون: دیرترین تاریخ ۲۱ بهمنه بدم؟
من: آره خوبهاصلا فکر نکرده بودم اون تاریخ چه شرایطی دارم. اصلا فصل خوبی هست یا نه و اینکه تو برزیل چه خبره. یه بلیط یه ماهه خریدم چون می دونستم سفارت برزیل ویزای توریستی بالای یک ماه نمیده. حداقل بار اول نمیده. بلیط رو خریدم یک میلیون و هشتصد هزار تومن. از تهران به سائوپائولو. البته از استانبول به سائوپائولو ارزون تر درمیومد ولی با اضافه کردن هزینه پرواز تهران استانبول عملا تفاوت قیمتی به وجود نمی اومد. البته می شد تا استانبول رو با اتوبوس رفت ولی فکر کردم کمرم بیشتر از سیصد چهارصد تومن ارزش داره. تازه دو روز وقتم هم تلف می شد.
بعد از خرید به دو تا از دوستام هم زنگ زدم و داستان رو گفتم. اونها هم فرداش بلیط خریدن و یکی از اونها همسفرم شد. یه هفته بعد تصمیم گرفتم تاریخ بلیط رو یه هفته جابجا کنم. واسه همین رفتم دفتر ترکیش ایر. رفتم سراغ همون خانمه:
من: سلام. یه بلیط از اینجا گرفتم واسه برزیل می خوام تاریخش رو عوض کنم.
اون: سلام چند خریدی؟
من : یک میلیون و هشتصد
اون: اگه بخوای یه روز هم تاریخش رو عوض کنی باید سه میلیون تومن اضافه بدی!
من:تعجباسترسخیلی ممنون خداحافظ
قیمت بلیط شد پنج میلیون و نیم!!!! فقط تو ایران می تونه همچین اتفاقی بیفته. دستشون درد نکنه زحمت کشیدن! تشویق


نمی دونم کدوم یکیش ولی هواپیمای ما یکی از این بویینگهای ۷۷۷ بزرگ بود


یکی از مناظر هوایی جذاب این سفر برای من: صحرای بزرگ آفریقا. شبیه عکس هایی هستش که مریخ نوردهای ناسا از این سیاره می گیرن. امیدوارم یه روز این صحرا رو از نزدیک ببینم.
بگذریم از این داستان. برای ورود به آمریکای جنوبی چندین دروازه وجود داره:

برزیل: تو ایران سفارت داره. ویزاش نسبتا راحته. نیازی نیست دست به دامن آژانسهای بی انصاف دروغگو بشید. ترکیش ایر، قطر ایرویز، امارات، الاتحاد به سائوپائولو و بعضی شون هم به ریو دو ژانیرو پرواز مستقیم دارن پس لازم نیست منت سفارتهای مزخرف اروپایی رو برای ویزای ترانزیت فرودگاهی بکشید.


موقعیت برزیل در قاره آمریکا

ونزوئلا: تو ایران سفارت داره. واسه اقامت تا دو هفته نیاز به ویزا ندارید. مشکل اصلی نبود پرواز مستقیمه. پرواز مستقیم تهران-دمشق-کاراکاس متوقف شد. باید از ایرلاینهای اروپایی استفاده کنید که خودتون مشکلاتش رو می دونید. ترکیش ایر اعلام کرده در صورت تهیه هواپیما تو سال ۲۰۱۴ پرواز مستقیم راه اندازی می کنه. الان راحت ترین راه استفاده از پرواز ایرلاین ایرفلوت روسیه به کوبا و از اونجا پرواز با ایرلاین کونویاسا (Conviasa) ونزوئلا به کاراکاس هستش. ایرفلوت با این ایرلاین لینک هستش ولی پروازتون حدود ۲۰۰۰ دلار آب می خوره.

اکوادور: تو ایران سفارت داره. تا ۹۰ روز اقامت ویزا نمی خواد. خودم از سفارتش پرسیدم. ولی باز هم همون مشکل پرواز مستقیم وجود داره. هیچ ایرلاین خاورمیانه ای هم قصد راه اندازی پرواز مستقیم نداره.

بولیوی: میگن قانون لغو روادید وجود داره ولی ظاهرا آقای سفیر هیچ خبری از این موضوع نداره! تنها سفارت بولیوی تو خاورمیانه توی ایرانه. ویزا نسبتا راحت میدن. ولی پرواز مستقیم وجود نداره. کلا چند تا ایرلاین تو دنیا فقط جرات دارن توی فرودگاه ال آلتو (El Alto) بولیوی فرود بیان چون ارتفاعش چهار هزار متره! پرواز مستقیم لوفتهانزا چیزی بین هشت تا نه میلیون تومنه پس بی خیالش بشید لطفا.

آرژانتین: قطر ایرویز و ترکیش ایر پرواز مستقیم به بوئنوس آیرس دارن. مشکل ویزای این کشوره. بعد از حادثه آمیا رابطه ایران و آرژانتین شکرآب شده. الان فقط با دعوتنامه معتبر ویزا میدن. قیدش رو بزنید بهتره.

اروگوئه: تو ایران سفارت داره ولی فقط با دعوتنامه ویزا میده تازه پرواز مستقیم هم نداره.

پاراگوئه، شیلی، پرو، کلمبیا: تو ایران سفارت ندارن پس عملا نمی تونن دروازه ورود شما باشند. کلمبیا رابطه خوبی با ایران نداره. شیلی هم بعد از اشغال سفارت آمریکا تو تهران سفارتش رو بست و دیگه باز نکرد هر چند سفارت ایران تو شیلی هنوز فعاله. به هیچ کدوم از این کشورها از خاور میانه پرواز مستقیم وجود نداره. ترکیش ایر گفته تو سال ۲۰۱۴ پرواز مستقیم به کلمبیا میذاره.

فکر کنم کامل معلوم باشه چرا برزیل رو برای ورود انتخاب کردم. غیر از موردهایی که گفتم چند تا خوبی هم داره:

برزیل معتبرترین کشور آمریکای جنوبی هستش.  واسه همین  از برزیل گرفتن ویزای کشورهایی مثل پرو یا شیلی راحتتره.
– فکر کنم برزیل برای همه ما  تصویر بهتری داره. هم  به خاطر فوتبال، هم مستندهای  زیادی که تلویزیون در موردش پخش کرده و هم کارناوال.

– احتمال ریجکت شدن و سین جیم شدن تو فرودگاههای برزیل خیلی کمتره.


کارناوال ریو دو ژانیرو فوریه ۲۰۱۳
کوه کله قند (sugar loaf) در ریو دو ژانیرو

برزیل
قسمتی از آبشار ایگواسو

         

 ویزا: طبیعیه که برای ورود به برزیل نیاز به ویزا دارید. غیر از این بود جای تعجب داشت! برای گرفتن ویزا نیاز به مدارک زیر دارید:
۱٫ گذرنامه با حداقل شش ماه اعتبار
۲٫ تکمیل فرم درخواست روادید
۳٫ یک قطعه عکس ۳x4 با زمینه سفید
۴٫ کپی گذرنامه (البته از ما کپی تمام ویزاهای قبلی رو هم خواستند)
۵٫ مدارک تمکن مالی مثل گردش حساب و سند ملکی و اینجور چیزا
۶٫ رزرو هتل و بلیط رفت و برگشت

             ۷٫ گواهی اشتغال به کار. توی سایتش این رو ننوشته ولی اونجا به من گیر دادن که می خوان.
اطلاعات به روز شده مدارک و فرم درخواست رو از خود سایت سفارت برزیل بگیرید.۲۰ روز کاری طول میکشه تا ویزا رو بدن و هزینه هم ۶۰ هزار تومن برای صدور ویزا و ۶۰ هزار تومن برای فکس کردن مدارکه. زمان دادن مدارک, پاسپورت رو ازتون نمیگیرن. کلا سفارت توی ویزا دادن خیلی سختگیری نمی کنه. پس پیشنهاد می کنم سراغ آژانس های مسافرتی نرید. اون موقع آژانس ها ۱۰۵ دلار می گرفتن یعنی حدود ۳۱۵ هزار تومن. الان یه سریشون با وقاحت تموم قیمت زدن ۳۰۰ دلار! قبلش زنگ بزنید سفارت و وقت بگیرید. وقت گرفتن راحته:
تلفن
: ۲۲۷۵۳۱۰۸ و ۲۲۷۵۳۱۱۰

نشانی: تهران – زعفرانیه – خیابان ولیعصر – خیابان یکتا – پلاک ۲۶

برخورد مسئول گرفتن مدارک چندان جالب نیست. بیشتر آدم حس می کنه توی میدون میوه و تره باره تا توی سفارت. اما آدم خوبیه و کمک می کنه اگه باهاش راه بیایید. نمی دونم مدارکی مثل سند ملکی رو اگه ترجمه کردید نیاز به مهر وزارت امور خارجه داره یا نه چون من از قبل یه ترجمه مهر دار داشتم همون رو دادم ولی توی سایتش چیزی در این مورد نگفته.
ویزای توریستی برای بار اول فقط برای یه ماه اقامت داده میشه. معمولا خودشون ویزای چند بار ورود میدن ولی باز هم بهشون یادآوری کنید. اگه می خواید کشور دیگه ای برید مثل بولیوی اول ویزای اون رو بگیرید بعد برید سفارت برزیل. این جوری برای دادن ویزای چند بار ورود کمتر غر می زنند.
ظاهرا ویزای برزیل قواعد پیچیده ای داره: میشه این ویزا رو توی خود برزیل برای یه ماه دیگه هم تمدید کرد ولی با ویزای تمدید شده اگه از برزیل خارج بشید دیگه نمی تونید برگردید. تمدید ظاهرا فقط توی پلیس مهاجرت برزیل انجام میشه و توی سفارتهای این کشور انجام نمیشه. من تا حالا با کسی از ایرانیها برخورد نکردم که تمدید کرده باشه. زمان اقامتتون از لحظه ورود شروع میشه و متوقف نمیشه. یعنی اگه ده روز توی برزیل موندید و مثلا رفتید پرو و اونجا هم ۱۵ روز موندید وقتی برگردید برزیل فقط ۵ روز دیگه می تونید اقامت کنید مگه اینکه ویزا رو تمدید کنید. تضمینی نیست که حتما با تمدید ویزا موافقت بشه.

 چند تا نکته ساده هم در مورد سفر به این کشور بگم:

برزیل برعکس  اون چیزی که در موردش تصور  میشه,  کشور  خیلی  ناامنی  نیست. به  هر حال آمریکای لاتینه و دردسرهای خودش رو داره ولی اگه دنبال دردسر نگردید دردسر به دنبالتون نمیاد.

برزیل گرون ترین کشور آمریکای لاتینه. هزینه اقامت و غذا زیاد نیست ولی هزینه حمل و نقل به طرز خنده داری بالاست. یه مسیر ۲۰ ساعته با اتوبوس ۱۲۰ دلار هزینه برمیداره! واسه همین ما از گشت و گذار طولانی توی برزیل پرهیز کردیم. اول می خواستیم جنوب تا شمال برزیل رو زمینی بریم ولی دیدیم راحت ۲۰۰۰ دلار باید پول اتوبوس بدیم! پس قید منطقه مرکزی و شمالی رو زدیم. خیلی به این امید نباشید که همه جا رو زمینی می گردید. فاصله ها تو برزیل خیلی وحشتناکه. بعضی وقتها زمان طی کردن فاصله بین دو تا شهر رو به جای ساعت با روز بیان می کنند!

برزیل
اگه قصد دارید بیشتر نقاط برزیل رو ببینید استفاده از هواپیما انتخاب بدی نیست. خیلی در زمان صرفه جویی میشه. برزیل یک ایرلاین ارزون قیمت به نام GOL داره که به خیلی از جاهای کشور پرواز داره. وقتی میگم ارزون قیمت به فکر قیمت های ایرلاینهایی مثل AirAsia نیفتید چون تو برزیل حمل و نقل کلا خیلی گرونه. ایرلاین اصلی برزیل هم TAM نام داره که تقریبا به همه نقاط کشور پرواز داره. تلاش نکنید آنلاین با کردیت کارت خودتون یا دوستانتون بلیط رو جلو جلو بخرید چون سایت این ایرلاینها (TAM رو مطمئنم در مورد GOL شک دارم) فقط کردیت کارتهایی رو قبول می کنه که تو آمریکای جنوبی صادر شده باشه.
برای جابجایی بین برزیل و بقیه کشورهای آمریکای جنوبی دو ایرلاین پروازهای نسبتا مناسبی رو ارائهمیدن. TAM و ایرلاینی به نام LAN. مرکز LAN تو شیلی هستش ولی مراکزی تو آرژانتین و پرو هم داره. برای پیدا کردن قیمت مناسب باید خوب جستجو کنید. بعضی وقتها با تغییر جزئی در تاریخ یا تغییر مقصد به شهری نزدیک مقصد اصلی میشه قیمت های مناسبی رو پیدا کرد. نکته نسبتا عجیبی که در مورد این ایرلاینها به ویژه LAN وجود داره اینه که بعضی وقتها قیمت بلیط یک طرفه تا ۵۰ درصد از بلیط دو طرفه گرونتره!

 متاسفانه برعکس انتظار خودم زیرساختهای توریستی تو برزیل قوی نیستند! اتوبوسهای بین شهری بسیار گرون و کمبود شدید صرافی برای تبدیل پول آدم رو اذیت می کنه. توی ریو دو ژانیرو توریستی ترین شهر برزیل فقط دو جا هست که پول تبدیل می کنند!مردم, خیلی گرم و خوش برخورد هستند ولی متاسفانه انگلیسی شون خیلی ضعیفه. حتی خیلی از هاستل دارها هم انگلیسی بلد نیستند.حتما از ویزا و پاسپورتتون کپی داشته باشید. شبها تو خیابونهای خلوت قدم نزنید. آفتاب خیلی تندی داره کلاه و عینک آفتابی همراه ببرید.
آقا پسرهای عزیز شیطونی نکنید!!! پسرهای خوبی باشید. مشغول تلفن

ما از شهر سائوپائولو وارد برزیل شدیم. دو روزی رو اونجا بودیم. بعدش به سمت ریودوژانیرو حرکت کردیم. اقامتمون توی این شهر فکر کنم شش روزی شد. یه سر به شهر قشنگ پاراچی زدیم. به طور اتفاقی سر از کارناوال ریودوژانیرو درآوردیم. از آبشار ایگواسو (Iguaco) تو مرز برزیل و آرژانتین بازدید کردیم و از اونجا راهی کشور پرو شدیم. بعد از برگشت از پرو هم یه شب تو سائوپائولو موندیم. روزهای قشنگی که جز روزهای عمرم به حساب نمی اومد چون داشتم به یکی از آرزوهام می رسیدم. بازدید از قسمت های شمالی برزیل به ویژه منطقه آمازون رو به خاطر هزینه بالا کنسل کردیم. آمازون رو گذاشتیم برای پرو ولی اونجا هم به خاطر کمبود وقت و کمی هم مشکلات هزینه ای موفق به دیدنش نشدیم. حسرتش به دلم موند ناراحت ولی به خودم قول دادم یه روز اونجا رو هم می بینم. باز هم خدا رو شکر. دستش درد نکنه. praying

مسیر حرکتمون. رنگ قرمز مسیر زمینی و سبز مسیر هوایی است. این رو هم بگم که بخش عمده جاذبه های برزیل توی همین قسمت جنوبی قرار گرفته. بخش بزرگی از این سرزمین پوشیده از جنگله و خالی از سکنه است. نوار ساحلی کنار اقیانوس اطلس هم بیشتر جاذبه اش شنهای ساحلیه. میشه گفت جاذبه اصلی قسمت شمال منطقه آمازونه. شهر Manaus در شمال برزیل در کنار رود آمازون بهترین نقطه در برزیل برای گشتن توی این منطقه است.

اگه بخواید مثل ما توی هاستل ارزون قیمت اقامت کنید و خیلی ولخرجی نکنید, واسه ده روز هفتصد دلار زیاد هم هست. عمده هزینه بلیط پروازه. حتی با این شرایط هم اگه خیلی عاشق برزیل هستید می تونید با هفت میلیون سر و ته قضیه رو هم بیارید. می دونم پول کمی نیست ولی از تورهای ۲۰ میلیون تومنی آژانس های مسافرتی که کمتره!


فرودگاه ریو دو ژانیرو
نویسنده نادر

همچنین ببینید

سفر به آمریکای جنوبی – برزیل – آبشار ایگواسو (Foz do Iguaco)

سفر به آمریکای جنوبی – برزیل – آبشار ایگواسو (Foz do Iguaco) یادم میاد همیشه …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *