سفرنامه کوش آداسی

کوش آداسی

درود بی کران خدمت تمام هموطنان گرامی و دوستداران سفر…

اول از هر چیز می خواهم از سایت پر محتوای lastsecond به خاطر ارائه اطلاعات کاربردی به مسافران تشکر ویژه ای بکنم چون برای من و همسرم مطالب این سایت به منظور برنامه ریزی سفرمان بسیار تعیین کننده بود.

با توجه به اینکه برای هتلی که ما اقامت داشتیم تاکنون سفرنامه ای ثبت نشده بود، برای آشنایی بیشتر دوستان خوبم تلاش می کنم در حد توان با جزییات این سفر را تشریح کنم. از ابتدای اردیبهشت ماه به همراه همسرم در تدارک یک سفر مطلوب خارجی با توجه به وسع مالی مان بودیم و بعد از اینکه از تایلند (به خاطر گرمی بیش از حد هوا) و گرجستان (به خاطر عدم آشنایی کافی) منصرف شدیم، ترکیه و شهرهای بندری اش نظرمان را جلب کرد.

از بین شهرهای آنتالیا، کوش آداسی، بدروم ، مارماریس و … بالاخره کوش آداسی را به خاطر مانور بیشتر آژانس های مسافرتی روی این شهر انتخاب کردیم. با بررسی خدمات آزانس ها و نحوه برخورد پرسنل که خیلی برای ما مهم بود تصمیم گرفتیم از خدمات آژانس شباویز بهره بگیریم. مدیریت آژانس جناب آقای اسفندیاری با صبر و حوصله پاسخگوی سوالات ما بود و آجون تراول را به عنوان طرف حساب ما در کوش آداسی معرفی کرد.

بنده حدود سه هفته زودتر از موعد سفر برای گرفتن تور اقدام کردم و با بررسی هایی که داشتم تقریبا مطمئن بودم که هزینه سفرمان تا یک ماه آینده ثابت خواهد بود. ما مدت یک هفته از ۱۴ تا ۲۰ خرداد در شهر زیبای کوش آداسی و هتل پانوراما هیل اقامت داشتیم. با هواپیمای ایرباس تایپ ۳۰۰-۶۰۰ قشم ایر و پروازی حدود ۳ ساعت و ۱۵ دقیقه به فرودگاه عدنان مندرس ازمیر رسیدیم.

کوش آداسی فرودگاه نداشت و می بایست با اتوبوس مسیر حدود ۸۰ کیلومتری ازمیر به کوش آداسی را طی می کردیم. متاسفانه زمان پروازها از ایران به ازمیر اصلا مناسب نیست و شما نیمه شب به ازمیر می رسید. تور لیدر ما طبق لیستی که در اختیار داشت در خروجی فرودگاه منتظر مسافران خود بود و ما بسته به اینکه به کدام شهر اطراف می رویم باید سوار اتوبوس مربوطه می شدیم.

حدود یک ساعتی طول کشید تا مسافران کوش آداسی سوار اتوبوس بشوند. در طول مسیر، دو نفر از اعضای آژانس آجون تراول به نامهای سینا و بابک در مورد شهر، محل اقامت و برنامه های تفریحی که تور در نظر گرفته بود اطلاعاتی را ارائه دادند.

وقتی به هتل رسیدیم اولین تناقض را با داشته های ذهنی مان مشاهده کردیم، عکسهایی که از هتل و نمای آن در سایت معتبر booking دیده بودیم با چیزی که از نردیک می دیدیم کلی فرق داشت، هتل چهار ستاره تعریف شده بود در حالی که در بهترین حالت سه ستاره بود.

نمای هتل ظاهرا بازسازی شده بود و جلوه خاصی نداشت. تنها چیزی که خستگی سفرمان را کم کرد در اختیار گذاشتن اتاق به ما در خارج از تایم معمول بود. در تمامی هتلهای دنیا، به شما زودتر از ۲ عصر طبق قانون اتاق نمی دهند و زمان تخلیه هم، باید ساعت ۱۲ ظهر کلید اتاقتان را تحویل بدهید اما خوشبختانه همان لحظه ورود به لابی هتل (ساعت ۵:۳۰ صبح به وقت محلی) به ما اتاق دادند و توانستیم استراحتی بکنیم.

 

نمای بیرون هتل

 

محوطه استخر هتل

 

محوطه بیرون رستوران هتل

 

استخر هتل

 

حضور پنج خانم فرهنگی (دبیر شاغل و بازنشسته آموزش و پرورش) و فرهیخته که همزمان همراهمان در این هتل اقامت داشتند، حس خوب و خوشایندی از بودن در کنار این گرامیان به ما می داد. طبق برنامه ای که رسپشن هتل هنگام ورود ارائه داد، وعده های غذایی صبحانه، ناهار ، عصرانه و شام با زمانش مشخص شده بود، سرویسی که این هتل به مسافران می داد All inclusive (All) بود و شامل تمام وعده های غذایی همراه با نوشیدنی تا ۱۱ شب می شد.

لحظه تحویل کلید اتاق هم یک دستبند نارنجی رنگ به دستمان بستند تا تشخیص مسافر هتل از غیر برای پرسنل هتل راحت باشد. اینترنت WiFi فقط در طبقه اول هتل قابل دریافت بود و در جاهای دیگر هتل مثل لابی یا اتاق شما اینترنتی وجود نداشت و این هم از موارد آزار دهنده بود چون برای ارتباط با ایران مجبور بودیم از اتاقمان که در طبقه ششم بود به طبقه اول بیاییم. در ضمن سرعت اینترنت هم تعریفی نداشت و در بعضی اوقات هم قطع می شد.

کیفیت غذاها معمولی بود، طی ۷ روزی که ما در این هتل اقامت داشتیم وعده های غذایی تکراری زیاد دیدیم، حتی به نظر می رسید باقی مانده بعضی غذاها را برای روزهای بعد سرو می کنند! از انبوه سینی های به ظاهر متنوع غذایی، فقط برنج و مرغ و گاهی اوقات گوشت را می شد استفاده کرد، البته اگر انصاف را رعایت کرده باشیم دلمه ها و بامیه های خوشمزه ای را هم در بعضی روزها نوش کردیم، هر چند این سلیقه ما بود چه بسا در مورد سلیقه غذایی شما و دیگران متفاوت باشد، کنار وعده های ناهار و شام، میوه و شیرینی هم در دسترس بود و سالادها و ترشیجات متنوع بودند.

 

غذاهای رستوران هتل

 

یکی دیگر از موارد نامطلوب، عدم دسترسی فول تایم به نماینده آژانس در هتل بود. دو نفر به اسامی سودابه و بابک برای هتل ما از سوی آژانس آجون تراول تعیین شده بودند و متاسفانه چه این دو نفر و چه همکارانشان هیچ اطلاعات اضافه ای را در مورد دسترسی به اماکن دیدنی ، تاریخی و تفریحی شهر نمی دادند و خیلی صریح در صحبت هایشان اشاره به این داشتند که تورها را باید مستقیم از خود آنها خریداری کنیم.

به تایید خیلی از دوستان همسفرمان مبالغ تورها بسیار بالا و بیش از حد معقول بود به طوری که مثلا برای بازدید از شهر تاریخی اِفِس و خانه حضرت مریم نفری ۵۵ دلار (حدود ۲۰۰ هزار تومان) در نظر گرفته بودند در حالی که من و همسرم با راهنمایی مردم شهر و نقشه ای که داشتیم تقریبا با نصف این هزینه از این دو مکان تاریخی بازدید کردیم.

ناگفته نماند که در این شهر کرایه تاکسی بسیار بالاست و تا حد ممکن می بایست از دلموش ها (مینی بوسهای محلی) استفاده کنید که نرخشان بین ۲٫۵ تا ۳ لیر (۳ تا ۴ هزار تومان) متغیر است. اکثر رانندگان تاکسی به محض اینکه شما سوار خودرویشان می شوید تاکسی متر را روشن کرده و بر مبنای کیلومتر از شما کرایه می گیرند که به نفع خودشان و به ضرر شماست.

دلموش ها تا ساعت ۹ شب به مردم شهر و توریستها سرویس می دهند و اگر بعد از این زمان بیرون شهر بودید برای مراجعه به هتل مجبورید از تاکسی استفاده کنید.

 

مسیر دلموش ها

 

بعد از اینکه روز اول سفرمان را به استراحت و بهره مندی از امکانات هتل گذراندیم، آجون تراول صبح روز دوم سفرمان (شنبه) ما را به یک گشت نیمروزی رایگان درون شهری که روی تورمان بود برد. ابتدا به بازدید از تپه غازی بیندی (بام کوش آداسی) رفتیم. بام کوش آداسی به هتل ما تقریبا نزدیک و قابل رویت بود.

طبق توضیحاتی که داخل اتوبوس به ما دادند زمانی که آتاتورک برای بازپس گیری اراضی کشورش از دست یونانی ها با این کشور وارد جنگ می شود و مناطق از دست رفته کشور (از غرب آنکارا تا دریای اژه) را باز پس می گیرد، در ورود به شهر و دیدن این منظره نام شهر را که واژه یونانی به نام اسکالانوا بوده را به نام ترکی کوش آداسی یا جزیره پرنده تغییر می دهد، نامگذاری تپه غازی بیندی ( به معنای مورد پسند ارباب) به این خاطر است که آتاتورک از این منظره بندر را به شکل پرنده دیده و این اسم ، از این زاویه مورد پسندش بوده است.

 

تپه غازی بیندی

 

اسکله شهر

 

صرافی

 

بعد از این گشت به صرافی رفتیم و دلارهایمان را به لیره تبدیل کردیم و بازدید نصفه و نیمه ای از اسکله شهر داشتیم. بعد به یک جایی شبیه عطاری های خودمان رفتیم که شیرینی سنتی ترکیه ای ها به اسم “لُکوم” را می فروختند البته کنار چیزهای دیگری چون قهوه و چایی ترک و این جور چیزها…

بعد، از مرکز خرید چرم Silvio بازدید داشتیم و شوی لباس هم برایمان اجرا کردند. ترکیه سومین تولید کننده چرم دنیا بعد از ایتالیا و کوبا است در حالی که ایران رتبه سی و هفتم تولید کننده چرم در دنیا را در اختیار دارد، البسه چرمی هم که اینجا دیدیم خیلی متنوع و شیک ولی بسیار گران بود.

در انتها به مرکز خرید فیوژن (یا به قول ترکها فوزیون) رفتیم. یک خانم ایرانی هم آنجا مسوول بود و برای خرید هموطنان، کمک حال.. با این حال به توصیه یکی از دوستان خریدهایمان را برای سوکه به تعویق انداختیم (سوکه شهری نزدیک کوش آداسی است که مراکز خرید بزرگ با قیمتهای مناسب دارد و ما تمرکزمان را برای آنجا گذاشته بودیم).

 

مراکز خرید سوکه

 

آجون تراول برای بعدازظهر این روز بازدید از روستای تاریخی شیرینجه برای هر نفر ۲۵ دلار را در نظر گرفته بود، این روستا همراه با یک روستای دیگر در فرانسه مناطقی بودند که طبق پیشگویی نوستراداموس در سال ۲۰۱۲ هیچ آسیبی به آنها نمی رسید. نوستراداموس پیشبینی کرده بود کل دنیا به غیر از این دو مکان در این سال (۲۰۱۲) نابود خواهد شد. شیرینجه را تحت عنوان دهکده شربت می شناسند که در دل طبیعت قرار دارد و بازارهای صنایع دستی دارد.

روز سوم سفر همان طور که اشاره کردم به تنهایی و با پرس و جوی محلی از طریق یک دلموش به اول جاده ِافِسوس رسیدیم و بعد از آنجا یک تاکسی به مبلغ ۱۲۰ لیره دربست گرفتیم که به دو مکان خانه حضرت مریم و شهر تاریخی اِفِس برویم، ورودی خانه حضرت مریم نفری ۲۰ لیره و ورودی شهر تاریخی افس نفری ۴۰ لیره بود.

طبق اطلاعاتی که از اینترنت بدست آورده بودیم، حضرت مریم ۱۰ سال آخر زندگیشان را برای در امان ماندن از سوء قصد به جانشان به سفارش عیسی مسیح در اینجا اقامت می کنند و یکی از حواریون مرتب مراقب ایشان بوده است.

چشمه های سه گانه مقدسی در این مکان وجود داشت که به صورت آبخوری تعبیه شده و هر کدام مفهوم خاصی داشت. دیوار آرزوها هم کنار این سه آبخوری جلب توجه می کرد، که هر کسی آرزوی خود را روی یک تکه کاغذ یا دستمال کاغذی می نوشت و به دیوار گره می زد.

 

خانه حضرت مریم

 

چشمه های مقدس

 

دیوار آرزوها

 

بعد از بازدید از خانه حضرت مریم، از شهر تاریخی افس بازدید کردیم. از نظر ظاهری چیزی مثل تخت جمشید خودمان بود اما گسترده تر، ورودی شهر اکثر بناها تخریب شده و چیزی به غیر از خرده سنگ باقی نمانده بود اما هر قدر که در مسیر طولانی شهر جلوتر می رفتیم بناهای دست نخورده تر و شاهکاری را می دیدیم که قطعا خالی از لطف نبود.

 

شهر تاریخی اِفِس

 

به تمام مسافرین کوش آداسی توصیه می کنم در اولین فرصت حتما از این دو مکان تاریخی دیدن کنند. به هنگام برگشت با ۲ دلموش خودمان را به هتل رساندیم، خستگی ناشی از پیاده روی بسیار در این دو مکان باعث شد نیمه دیگر این روز را به استراحت در هتل و ریلکسیشن بپردازیم. برای شبِ آن روز دیسکوی ساحلی به مبلغ نفری ۳۵ دلار را در نظر گرفته بودند.

در جدول برنامه ریزی که آژانس در روز اول به ما داده بود ابتدا مکانهای تفریحی گنجانده شده بود و بازدید از مراکز خرید جزء برنامه های انتهایی بود. پیشنهاد دادیم که خرید را در آیتمهای ابتدایی جا بدهند ولی از آنجایی که از خرید مسافر چیزی گیر تور لیدر و افرادش نمی آید، موافقت نکردند و ما هم بازدید از مراکر خرید سوکه و یک جایی به اسم فایو میگروس (در محوطه شهر کوش آداسی) که اصلا در برنامه تور نبود را در اولویت قرار دادیم.

معمولا دو نوع مسافر داریم مسافری که برای خرید سفر می کند و مسافری که برای تفریح سفر می کند، ما با توجه به داشته های مالی، اولویت اصلی مان خرید بود و در کنار خرید نیم نگاهی هم به مکانهای تفریحی داشتیم.

یکی از آیتمهای تفریحی منحصر به فرد شهر، پارک آبی آدالند بود که به قول مردم کوش آداسی رتبه اول در اروپا را داراست، ورودی پارک ۲۹ یورو بود که البته آژانس ۳۵ دلار می گرفت و تاکیدش هم روی بیمه مسافر بود.

ظاهرا چندی قبل برای یک مسافر در این پارک مشکلی پیش آمده بود و چون بیمه نبوده متحمل هزینه های درمانی زیادی شده بود. برای کسانی که عاشق هیجان هستند گزینه مناسبی است، هر چند مشابه بازیهای این پارک شاید در سطحی پایین تر البته با مبلغ بسیار کمتری در ایران هم هست.

در روز چهارم سفرمان به مراکز خرید اطراف فایو میگروس رفتیم، عمده خریدهای ما از اینجا انجام شد، دوستانی که به دنبال خرید اجناس نسبتا با کیفیت با مبالغ منصفانه هستند، LCWaikiki و Defacto را توصیه می کنم، البته مغازه ها و برندهای مختلف هم بودند اما کم تردد تر… متاسفانه ارزش پولی ما در مقابل لیره ترکیه بسیار پایین است و این باعث می شود برای خرید اجناس با کیفیت هزینه چند برابر نسبت به وطن بکنید، هر چند دسترسی به اجناس اصل به واسطه ارتباط ترکیه با تمامی کشورهای دنیا بسیار محتمل تر به نظر می رسد تا ایران!.

در محدوده این مراکز خریدی که نام بردم (که شعبات دیگری هم در مرکز کوش آداسی و سوکه دارند) می توانید از فایومیگروس یا همان هایپر مارکت هم خرید کنید.

یکی از تورهای پر هزینه و کمتر مورد استقبال مسافران هتل ما، پاموک کاله و هیراپلیس بود که نفری ۶۵ دلار آب می خورد! آن طور که ما مطلع شدیم پاموک کاله جایی برای آب درمانی و شنا در آبگیرهاست و هیراپلیس شهر تاریخی دیگری است. توصیه می کنم کسانی که هنوز از باداب سورت دیدن نکردند، اول مورد وطنی را ببینند و بعد به اینجا بیایند و مقایسه کنند، ظاهر پاموک کاله بسیار شبیه باداب سورت است. ما اکثر زمان اقامت در کوش آداسی را به خرید و ریلکسیشن اختصاص دادیم و از آرامش فوق العاده ساحل بهره بردیم برای ما که در شهر شلوغ و پر ترافیکی چون تهران زندگی می کنیم یک هفته دور ماندن از دغدغه و استرس بسیار غنیمت بود.

شما دوست گرامی که دوستدار بازدید از دیدنیهای شهر هستید علاوه بر مواردی که اشاره کردم می توانید از تور غواصی، تور کشتی، جیپ سافاری، اسب سافاری، پاراسایلینگ و … استفاده کنید. حمام های ترکی هم در همه هتلهای شهر و حتی بیرون از هتل به صورت آیتمی و کلی از ۱۵ تا ۳۰ دلار به شما خدمات می دهند.

چند نکته مهم:

۱- سعی کنید برای کاهش هزینه های غیر ضروری حتما از دلموشها در داخل شهر استفاده کنید، برای راهنمایی بیشتر می توانید از رسپشن هتل کمک بگیرید. دلموش ۶ از همه دلموشها پر کاربردتر است و شما را به اسکله شهرا و فایو میگروس می رساند.

۲- سعی کنید خریدهایتان را تا قبل از غروب آفتاب انجام بدهید تا بتوانید با دلموش به هتل برگردید (مخصوصا وقتی به سوکه می روید) چون فعالیت دلموشها تا زمان مشخصی (ساعت ۹ شب) است و اگر بعد از ساعت ۹ بیرون از هتل باشید و قصد برگشتن به هتل را داشته باشید باید از تاکسی استفاده کنید. شبها تاکسی ها برای رساندن شما از سوکه به کوش آداسی بالای ۱۰۰ لیر کرایه می گیرند!

۳- خودتان را دربست به تور لیدرها نسپارید، برای تمامی مکانهای تفریحی و تاریخی شهر، دلموش و اتوبوس وجود دارد. اگر اهل اصولی خرج کردن هستید زمان کمی صرف کنید و با پرس و جوهای کوتاه در هزینه های خود صرفه جویی کنید. اکثر تورهایی که برای ما در نظر گرفته بودند دو سه برابر هزینه ای بود که خودمان می توانستیم بکنیم و به جاهای مربوطه برویم.

۴- حتما با خودتان دمپایی و کفش راحتی بیاورید. هتلهای شهر دمپایی ندارند. نیازی به تبدیل دو شاخه به سه شاخه هم برای استفاده از وسایل الکترونیکی نیست. در این شهر هم مثل شهرهای خودمان در هتلها، پریز دو شاخه وجود دارد.

۵- در مصرف خوردنی های هتل ملاحظه کنید و همه چیز را با هم قاطی نکنید تا خدایی نکرده در سفر ناراحتی گوارشی پیدا کرده و راهی بیمارستان شوید.

۶- نقشه شهر را از رسپشن هتل همان لحظه ورود بخواهید که برای اطلاع از موقعیت مکانی تان در شهر و اطلاع از مسیر دلموشها کمک حالتان خواهد بود. در اکثر مواقع با زبان محاوره ای و دست و پا شکسته انگلیسی، ترک زبانها اطلاعات درست تری به شما می دهند تا ایرانی های مقیم آنجا!

۷- و دست آخر اینکه در یک هفته ای که در کوش آداسی هستید خودتان را مقید به اجرای بند بند برنامه های تور نکنید. خیلی از این تورها، مشابه وطنی اش با مبلغ بسیار کمتر وجود دارد. سعی کنید از آرامش و ریلکسیشن شهر و هتل اقامتتان بیشترین بهره را ببرید.

در طی اقامتمان در این شهر همنشینی با دوستان جدید و فرهیخته بیشتر از هر چیز دیگری برای ما خاطره انگیز بود، امیدوارم شما هم از سفرتان به کوش آداسی لذت ببرید.

 

نویسنده: کیوان بزرگمهر

توسط : لست سکند