راستش اگه مسخرهم نمیکنید باید بگم تصور من از باکو، یه شهر کوچیک و سنتی بود با قهوهخونههایی که توش موسیقی آذری میزنن. وقتی شب قبل از سفر نشستم تا یه سرچ کوچیک دربارهی دیدنیهای باکو و کارهایی که میشه کرد بکنم کلی تعجب کردم. برخلاف تصور من، باکو یه شهر بزرگ و مدرن بود که هفتهی قبل هم مسابقات فرمول یک اونجا برگزار شده بود.
حالا تو باکو چه خبره و دیدنی های باکو کجاهاست؟
شهرگردی
یکی از بهترین راهها برای شناختن هر شهری اینه که راه بیافتید تو خیابونا و کوچهها و همین طوری بچرخید و ببینید مردم چه شکلی هستن و چه لباسی پوشیدن و اخلاقشون چیه. و یا مثل من به جزئیات ساختمونها و بافت شهر دقت کنید و سعی کنید حدس بزنید زندگی تو اون شهر چه شکلیه!
من برای باکوگردی شما چند تا پیشنهاد هم دارم:
شهر قدیمی یا شهر درونی
در واقع باکو اول محدود به همین شهر قدیمی بوده و بعدها گسترش پیدا کرده. شهر قدیمی ثبت یونسکو شده و یکی از مهمترین دیدنی های باکو به حساب میاد. میتونید یکی دو ساعتی تو کوچههای شهر قدیمی قدم بزنید و اگه به بناهای تاریخی علاقه داشته باشید، کاخ شیروانشاه، حمام قدیمی و قلعهی دختر رو ببینید. موزهی ملی هنر آذربایجان هم همون نزدیکیه.
جالب اینه که ساکنین قدیمی شهر قدیمی هنوز همون جا زندگی میکنن و اگه ترکی بلد باشید میتونید چند دقیقهای بشینید و باهاشون گپ بزنید.
پارک بالای کوه و برجهای شعله
برای من یکی از جذابترین دیدنی های باکو این پارک بود که اسم خاصی نداره و به پارک بالای کوه (upland park/ /Dağüstü Park) معروفه. از بالای این پارک یه نمای پانارومیک از کل شهر رو میبینید. هوا هم این بالا خیلی خوب و خنکه مخصوصن اگه تو یکی از اون روزای بادی باکو برید بالا!
از بالاترین جایی که تاکسی شما رو پیاده میکنه بازم کلی پله میخوره تا به بام بالا برسید. اگه خودتون یا خانوادهتون با پله مشکل داشته باشید ممکنه یکم سختتون بشه و بهتره به تاکسی بگید شما رو دم تلهکابین یا فونیکولر پیاده کنه تا برید بالا. بلیطش هم نیم مناته! (هر یک منات حدود ۲۲۰۰ تومن میشه) بهترین وقت برای دیدن این پارک دم غروبه. این طوری هم قبل از غروب ویوی شهر رو دارید و هم بعد از تاریک شدن هوا منظرهی نورپردازیهای شهر رو میبینید.
برجهای شعله یه جورایی نماد شهر باکو هستن و تقریبن از هر جای شهر دیده میشن.فکر میکنم اگه بخواید میتونید به طبقات بالایی برج برید و شهر رو از اون بالا ببینید اما به نظرم کار بهتر اینه که برای دیدن برجها به همین پارک بالای کوه برید. این طوری هم ویوی شهر رو دارید و هم میتونید از برجها و نورپردازی قشنشگشون عکس بگیرید.
بلوار شهر سفید
یه پارک-بلوار خیلی طولانی که جون میده برای پیادهروی و دوچرخهسواری. البته تو شب! چون تقریبن هیچ درخت بلندی تو این بلوار لب دریا نیست و اگه هوا گرم باشه آفتاب مستقیم میخوره پس کلهتون. بهتون توصیه میکنم حتمن شبا برای دوچرخهسواری به این بلوار برید. ایستگاه اجارهی دوچرخه نزدیک هتل بولواره و شبا تا ساعت ۱۱ بازه و دوچرخه رو ساعتی ۳ منات اجاره میده.
خیابون نظامی یا تارگُوی
این خیابون یه جورایی مثل خیابون استقلال ترکیه حساب میشه، پر از آدمها و مغازهها و رستورانهای مختلف. ساختمونهای قشنگ قدیمی دو طرف این خیابون طویل قد کشیدن و نورپردازیشون خیابون رو حسابی زنده و جذاب کرده. یه سری رستوران و کافه هم کنار خیابون هست که جای خوبیه برای نشستن و استراحت کردن و دیدن آدمها.
میدون فوارهها
میدون فوارهها، که در واقع یه پارکه، نزدیک به یکی از انتهاهای خیابون نظامی ساخته شده. قبلن تو اینترنت خونده بودم که فوارههای پارک شبها روشن میشه اما دو باری که ما رفتیم اونجا خبری از فوارهها نبود. البته این پارک با فوارههای خاموش هم جای قشنگیه و میتونی بعد از گشتن تو خیابون نظامی اینجا بشینی و از فضا لذت ببری.
شب آخری که اونجا بودیم هم قرار بود یه برنامهی موسیقی زنده اجرا بشه که ما فقط چیدن دم و دستگاهش بهمون رسید و انقدر لفتش دادن که مجبور شدیم بریم!
موزهها
من رو که میشناسید! خیلی اهل موزهگردی نیستم و از اون جایی که این یه مشکل خانوادگیه، موزهها جایی تو برنامهی سفر ما نداشتن. اما خب گشتم و براتون بهترین موزههای باکو رو پیدا کردم:
موزهی ملی هنر آذربایجان
اینجا رو به پیشنهاد یکی از دوستام پیدا کردم. موزهی بزرگیه و آثار هنری زیادی از هنرمندای آذربایجان و ایران و جاهای دیگه داره. جاش هم تو شهر قدیمیه و میتونید وقتی برای دیدن شهر قدیمی رفتید به این موزه هم یه سری بزنید. بلیط این موزه ۵ مناته.
موزهی هنرهای معاصر
اینجا رو همین طوری از روی نقشه پیداش کردم و تو فرصتی که خانواده مشغول خرید بود پیاده تو خیابونا چرخیدم تا رسیدم بهش. خیلی جای خوبی بود! پر از نقاشی و هنرهای تجسمی. بلیطش ۵ منات بود و به نظر من میارزید و تجربهی متفاوتی بود. برای من که از موزهگردی خوشم نمیاد هم خیلی جذاب بود.
موزهی فرش
معماری بیرونیش که شبیه یه فرش لولهشدهس خیلی من رو جذب کرد اما حیف که وقت نشد برم از نزدیک ببینمش. البته سعی کردم خیلی حسرتش رو نخورم چون احتمالن موزهی فرش آذربایجان خیلی جذابیتی برای ما ایرانیها نداره. در ضمن بلیط این موزه ۷ مناته.
مرکز فرهنگی حیدر علیاف
این ساختمون یکی از اون جاهایی بود که اگه با خانواده نبودم حتمن یه سر بهش میزدم. این بنا بیشتر از این که موزههای داخلش معروف باشه به معماری جالبش معروفه. البته ورودیش یکم گرونه: ۱۵ منات! اما خب اگه عشق معماری باشید احتمالن دیدن این بنا از نزدیک براتون انقدر اهمیت داره که به پولش فکر نکنید.
خب تا اینجا در مورد گشتنیها و دیدنی های باکو براتون توضیح دادم. تو مطلب بعدی که خیلی زود منتشرش میکنم، اطلاعات بیشتر در مورد رستورانها، غذاها و مراکز خرید باکو و یه سری اطلاعات کلی در مورد سفر به باکو رو براتون مینویسم.
اگه شما هم به باکو سفر کردید و توصیهای در این زمینه دارید همین پایین بنویسید تا بقیه هم بتونن از تجربیات شما استفاده کنن!