حدود ۵۰ سال قبل ، روستاییانی در حد ۱۰ الی ۱۵ خانه وار، در حوالی این بخش زندگی می کردند و زندگی شان را با دامداری در مجاورت هسل طی می کردند. اما کم کم همه آنها به شهرستان های اطراف رفتند و اکنون هسل مانده و طبیعتی جادویی.
اگر در منابع اخبار محیط زیست گذشته های نه چندان دور هسل را بررسی کنید خواهید دید که این مرداب زیستگاه گونه های لاک پشت ها، وزغ ها و زالوهایی بود که امروزه کمتر به چشم میخورند. دلیل اصلی از بین رفتن گونه های جانوری، جاده ایست که در مجاورت مرداب هسل ساخته شده است. مردم منطقه با استفاده از این جاده، رفت و آمد راحت تری به هسل و جنگل های سرسبز و زیبایش دارند.
همین رفت و آمدها به دامان طبیعت هسل و رعایت نکردن خیلی چیزها، آشغال ریختن ها، آتیش روشن کردن و برهم زدن اکوسیستم طبیعی، باعث شده هسل روز به روز از توانایی های بالقوه اش در پناهگاه حیوانات و گیاهان بودن، کاسته می شود. اگر مردم منطقه و گردشگرانی که از طبیعت زیبای هسل بهره می گیرند، کمی هم به فکر ادای دینشان به آن باشند، این طبیعت حیرت انگیز و جادویی را برای همیشه خواهند داشت.