درهم و برهم و کوتاه

سفر ۶ روزه من و مجید به “کی یف” بیشتر در قدم زدن و عکس گرفتن و گفتگوهای دو نفره سپری شد. حتی علی رغم برنامه ریزی قبلی، وقت نکردیم در شب هایی که در اتاقمان هستیم، با هم فیلم ببینیم. آن زمان ها برای کار کردن با کامیپوتر و اینترنت سپری شد.

موضوعات قابل توجهی از “کی یف” درک کردیم که مجید بیشترش را در سایتش http://blog.majiderfanian.com نوشته و من دیگر به آن ها نمی پردازم.

شما را به گزارش تصویری “کی یف” دعوت می کنم:

نمایی از سالن اصلی اپرای شهر “کی یف”

یک شب من و مجید با پرداخت نفری ۲۵ دلار برای رزرو بهترین بخش سالن، شاهد یک باله دو ساعته بودیم.

انگار “قلیان” در هر کشوری یک جور خاص است. بد نیست به فکر موزه “قلیان” باشیم.

نمایی از ورودی استادیوم ورزشی “دینامو کی یف”

بدون شرح

دو دوربین از هم فیلم می گیرند؟

نمایی از ورودی یکی از ایستگاه های متروی “کی یف”

دیدار از این ساختمان که در نزدیکی محل اقامتمان قرار گرفته بود را مدیون “شهرام شهریار” هستیم. او در بخش کامنت ها دیدار از این ساختمان را توصییه کرد و ماهم در آخرین روز اقامتمان از آن بازدید کردیم. در زیر توصییه “شهرام” به ما را بخوانید:

سلام و سفرتان خوش
یک توصیه
معماری است به نام Władysław Horodecki که اوکراینی است و آثار فراوانی در اوکراین و اروپا دارد. که معروفترینش House with Chimaeras است . البته مهمتر آنکه این معمار در ایران دفن شده و ساختمان راه آهن تهران کار ایشان است و جالبتر آنکه ایشان شکارچی بوده و به شکار بیشتر علاقه داشته تا معماری و در آخرین شکار خود برای ببر در آمل ، با یک حادثه می میرد.
به نظر بد نباشد که از آثار ایشان تصویر برداری کنید. http://en.wikipedia.org/wiki/Vladislav_Gorodetsky

دو ساختمان زیبا با دو رنگ جذاب در کنار هم

کسانی که کتاب های دست دوم می فروشند، برای من جزو بهترین آدم های دنیا هستند. یک روز، یکی از همین ها، زندگی من را برای ابد تغییر داد. مدیون اویم.

تشخیص اینکه کدام مجید است و کدام من، سخت که نیست؟!