سفرنامه میلان قسمت اول

میلان-موزه خیابانی

ساعت ۹:۳۰ شب روز ۲۷ اسفند حرکت کردیم به سمت فرودگاه امام.پرواز ما به مقصد فرانکفورت با خط لوفتانزا ساعت ۳:۱۵ دقیقه بامداد ۲۸ ام بدون دقیقه ای تاخیر انجام شد. ساعت ۶ صبح به وقت آلمان به آنجا رسیدیم و ترانزیت شدیم به مقصد میلان .ساعت ۱۰:۱۵ بود که به خاک ایتالیا رسیدیم و در هتل Boscolo exedra اقامت کردیم.

در ادامه با سفرنامه میلان ایتالیا به نویسندگی سمیرا منفرد با نگارشی خوب از سایت سفرنامه همراه باشید.

مثل همیشه شوق کشف و شهود من و محمد امین را با وجود ساعتها بی خوابی و خستگی سرپا نگه داشت پس تنها آبی به سرورو زدیم و راه افتادیم به کشف میلان زیبا…قبل از هرچیز باید نقشه شهر و نقشه مترو را از هتل محل اقامت گرفت و دور هتل را در نقشه خط کشید و مسیرها را یافت و بعد راه افتاد.نکته مهم این است که کارت هتل را همراه خود داشته باشیم تا اگر خدای نکرده گم شویم بتوانیم محل اقامت خود را پیدا کنیم.ما راه افتادیم تا به دیدار کلیسای santa Maria Delle Grazie برویم تا نقاشی شام آخر را ببینیم.

فصل بهار با وجودیکه هنوز درختان سبز نشده اند اما زمان خوبی است از لحاظ آب و هوا برای گشت و گذار در خیابانهای زیبای اروپایی.میلان هم پایتخت فرهنگی ایتالیا محسوب میشود چون موزه ای سرباز است که روزها و روزها را میطلبد برای پیاده روی و گشتن و کشف کردن.به نسبت روم میلان شهر باکلاس تر و زیباتر و تمیز تری است.خصوصا که درو دیوارش کمتر با گرافیتی(هنر اعتراضی دیواری) پوشیده شده و همین به زیبایی شهر لطمه کمتری زده است.میلان پر از کوچه پس کوچه های تودرتو و باریک است.پر خیابانهای پر درخت و با صفا.پر کافه و رستوران و مغازه های لباس .پر مردم شیک پوش و خوش لباس که در جای خود از تمامش برایتان خواهم گفت.

رسیدیم به کلیسای سنت ماریا دل گرازیا که شامل دو بخش است و هر بخش در یک دوره زمانی ساخته شده .بخش جلویی کلیسا همانکه در عکس میبینید در سال ۱۴۹۰ تکمیل گشت و به سبک رومانس با طاقهای گرد و اطاقهای تودرتو برای خاندان اشراقی اسفورزا آماده شد.بخش پشتی ان که امروزه معبد کلیسا محسوب میشود چند سال بعد توسط معماری دیگر و به دستور بازماندگان خاندان اسفورزی تکمیل گشت.این بخش اما به شکل گوتیک ساخته شده که در عکسهای پایین تر آن را خواهید دید.

بخش اول حیاط بینهایت زیبایی دارد با درختان پرشکوفه و حوضی پرآب که مجسمه ۴ قوباغه در اطرافش با دهانهای فواره ای فضای ان را تلطیف میکند.حیاط خلوت است و جز ما کسی آنجا نیست.پس مینشینیم و به پاهای خسته مان استراحتی میدهیم. دل کندن از این حیاط پر سایه خوش آب و هوا به راحتی امکان پذیر نیست مگر اینکه بدانی پشت این دیوارهای سنگی بزرگترین مجموعه نقاشیهای لئوناردو داوینچی قرار دارد.یک سری از ۲۴ نمایشگاه نقاشیهای او که تا سال ۲۰۱۵ در این مکان برای بازدید علاقه مندان قرار داده شده است.بلیط میخریم و داخل میشویم جز ما ۲ تا هیچ کس در این تالار بزرگ و نیمه تاریک و عظیم وجود ندارد.تنها نیم متر با آثار ذست هنرمندی چون لئوناردو فاصله داشتن حس غریبی است.وقتی غرق میشوی در طرحهای بینظیرش-در نقاشیهای باشکوهش-در اسکیسهایی پر راز و رمزش که بعضی از آنها هنوز هم رمزگشایی نشده اند تو را به حالت خلسه میبرد…دل کندنی نیست این مجموعه باشکوه…

میرسیم به بخش کلیسای دل گرازیا.همان بخشی که به سبک گوتیک ساخته شده و بخش مدرن تر بنا محسوب میشود.میدانیم که این کلیسا مشهور است به داشتن تابلوی “شام آخر مسیح” اثر لئوناردو.با خوشحالی راه میفتیم تا از دفتر کلیسا بلیط دیدارش را تهیه کنیم که سرخورده میشوم تا حد مرگ!!! معلوم میشود که بلیط دیدار از این تابلو از ۳ ماه پیش اینترتنی رزرو میشود و به همین راحتی امکان دیدن از آن میسر نیست. پس باید تنها رضایت دهیم از پشت دیوارهای ضخیم کلیسا به پوستر بزرگ آن خیره شدن…

این کلیسا در زمان جنگ جهانی دوم بمباران شد و بخشی از دیوارهای آن فرو ریخت.اما میتوان گفت شانس بزرگی داشت که دیوار بخش نقاشی Last supper اتفاقی چندان برایش رخ نداد تا امروز مشتاقان این تابلو از سراسر دنیا به سراغش بیایند.گرچه تابلو زیانهایی دید اما ۲۰ سال است که هنرمندان بزرگ دنیا در حال مرمت آن هستند تا آن را به شکل روز اولش دربیاورند…

تابلوی شام آخر مسیح همان طور که حتما میدانید تصویر مسیح پشت میز شام با ۱۲ حواریونش است که مسیح در وسط تابلو پشت میز نشسته است.نقطه شگفت تابلو صورتها و حرکات دست و بدن افراد است که انگار زنده اند و در حال گفتگو.حتی کاراکتر و طرز فکر آنها هم در نقاشی آشکار است.داوینجی زمان زیادی را صرف مطالعه کرد تا این اثر را خلق کند.تا سرانجام یک تکنیک جدیدی را برای این فرسک(نقاشی دیواری) ابداع کرد.او روزها و روزها بین مردم راه میرفت تا از صورتهای مردم میلان برای خلق صورتکهای نقاشیش الهام بگیرد و سرانجام دیوار کلیسای سنت ماریا دل گرازیا را برگزید برای خلق شام آخر مسیح…

داخل کلیسا ستونهای فراوان دارد و به سمت محراب ما را پیش میکشد.فضا گوتیک است.بلند و نوک تیز با پنجره های رنگی که نور را به درون میریزند و به بازی میگیرند.راه میرویم و لذت میبریم از این همه هنر دوران قدیم.

و در آخر مگر میشود از بستنیهای ایتالیایی گذشت که طعم و رنگشان بینظیر است در کل دنیا…

ادامه سفر را با من بمانید تا بعد.

تابلوی شام آخر مسیح

امیدواریم از مطالعه این مطلب در سایت سفرنامه لذت برده باشید و نظر خود را در خصوص این مطلب بیان فرمایید.

باتشکر

٢٨/١٢/٨٩

منبع:وبلاگ بیا تا برویم