سفری اقتصادی و ماجراجویانه به اروپا-قسمت سوم

سفری اقتصادی و ماجراجویانه به اروپا-قسمت سوم

روز هفتم

امروز روز حرکت به سمت رم بود . بعد از فرایند چک اوت کردن در هتل که مثل هتل قبلی بسیار کوتاه و فقط شامل پس دادن کارت و خداحافظی می شد ! با مترو به سمت فرودگاه رفتیم . چون کارت سه روزه دیگر اعتبار نداشت بلیط جدیدی برای فرودگاه خریدیم که نفری ۴ و نیم یورو بود .

فرودگاه بارسلونا فرودگاه بزرگ و زیبایی بود ولی چیزی که توجه ما را در این فرودگاه مثل فرودگاه های قبلی جلب کرد این بود که تا قبل از تحویل چمدان ها به قسمت بار هیچ گیت امنیتی وجود نداشت .البته ما در سفرهای قبلی هیچ وقت به این موضوع توجهی نمی کردیم ولی این بار به خاطر حملات تروریستی چند ماه قبل پاریس ، حساس شده بودیم و انتظار بیشتری داشتیم .

این بار پرواز ما با Ryanair بود که بلیط ها را دو ماه قبل به قیمت نفری ۵۵ یورو و ۱۵ یورو برای چمدان خریده بودیم . هواپیمایی رایان یک شرکت ایرلندی است و مثل ایزی جت پروازهای زیاد و ارزانی در سراسر اروپا دارد و طی ۳۲ سالی که از تاسیس آن می گذرد به یکی از بزرگترین خطوط هواپیمایی اروپا تبدیل شده . چک-این آنلاین رایان ( نوع رایگانش ) از یک هفته قبل پرواز امکان پذیر است .

باز هم پرواز یک ساعت تاخیر داشت که البته دیگر تعجب نکردیم . در سالن پرواز به سختی با اینترنت ذغالی فرودگاه مشغول بودیم که در خبرها متوجه حملات تروریستی فرودگاه بروکسل شدیم که چند دقیقه قبل اتفاق افتاده بود . ما به شدت نگران و شوک زده شدیم چون بعد از اتفاقات چند ماه قبل پاریس مطمئن بودیم که اروپا انقدر امنیتش را بالا می برد که تکرار همچین اتفاقی ، احتمال پایینی دارد . اما متاسفانه واقعیت غیر از این بود .

حالا ما وسط زمین و آسمان بودیم و انتخابی نداشتیم و نگران شدن تاثیری به حالمان نداشت . پس تصمیم گرفتیم از بقیه سفرمان لذت ببریم ! البته همه چیز آنجا آرام بود .

باز هم پرواز خوبی داشتیم ، البته اگر چند لحظه قبل از تیک آف را فاکتور بگیریم که خلبان ظاهرا مسیری که باید می پیچید رد کرد و این شد که روی ترمز کوبید و فرمان را محکم پیچاند ! همه مسافرها وحشت کردند و جیغ زدند و البته بعد که دوباره همه چیز آرام شد همه زیر خنده زدند .

بالاخره به رم رسیدیم فرودگاه Fiumicino که نمی دانم چرا اسم دیگرش لئوناردو داوینچی است ، نسبتا” کوچک و جمع و جورتر به نظر می رسید .

فرودگاه رم

برای رفتن به مرکز شهر راه های زیادی بود . اول قطار که مستقیم به ایستگاه مرکزی رم Roma Termini می رفت و هزینه آن نفری ۱۴ یورو بود و همچنین اتوبوس که نفری ۶ یورو بود و آن هم به ایستگاه ترمینی میرفت . ما اتوبوس را انتخاب کردیم و تقریبا یک ساعتی در راه بودیم .

از ایستگاه ترمینی یک تاکسی برای هتل گرفتیم . تاکسی های رم همگی سفید هستند و داخل تاکسی ها هم به صورت هشدار نوشته بود فقط از تاکسی های سفید استفاده کنید . هتل ما Park Hotel Ginevra هتل سه ستاره بسیار تمیزی بود که در یک منطقه مسکونی و ییلاقی شکل ، قرار گرفته بود و امتیاز آن در سایت بوکینگ ۷٫۸ است . تا ایستگاه مترو ۲۰ دقیقه پیاده روی داشت ولی شاتل رایگانی از هتل ، طبق برنامه روزی چند بار به نزدیک ترین ایستگاه مترو رفت و آمد می کرد . ما این هتل را به قیمت شبی ۳۶ یورو با صبحانه و اینترنت گرفته بودیم .

هتل

بعد از اینکه مستقر شدیم در هوای مطبوع عصرگاهی از هتل بیرون زدیم و قدم زنان به سمت ایستگاه مترو رفتیم . ما GPS داشتیم ولی یک خانم مسن ایتالیایی ما را راهنمایی کرد و گفت یک اتوبوس سوار شویم راحت تر است و خودش هم با ما سوار شد و مرتب به راهنمایی کردن ادامه داد . در ایستگاه Spagna در مجاورت میدان اسپانیا پیاده شدیم .

متروی رم دو خط بیشتر ندارد و قیمت هر بلیط هم ۱ و نیم یورو است . اینجا هم حتما باید پول خرد یا اسکناس های زیر ۲۰ یورو داخل دستگاه گذاشت و کسی هم حاضر به خرد کردن پول شما نیست . ظاهر مترو هم زیاد چنگی به دل نمی زد و هم قدیمی بود هم توسط خود مردم خراب شده بود و بعضی قسمت ها را با اسپری خط خطی کرده بودند .

آنجا با کمال تعجب متوجه شدیم که پله های اسپانیایی که یکی از جاذبه های توریستی بزرگ رم است تعطیل است و دور تا دور آن نرده کشیده اند . کمی در خیابان های اطراف قدم زدیم و شام خوردیم و همان اطراف چرخیدیم . آن شب در آن اطراف تقریبا از هر سه نفر یکی ایرانی بود ! یک فروشنده بعد از اینکه فهمید ما هم ایرانی هستیم پرسید چرا این چند روز همه ایرانی هستند ؟ و ما هم گفتیم که الان تعطیلات عید است . هپی نوروز !

میدان اسپانیا

روز هشتم برنامه ی امروز واتیکان بود . صبح بعد از خوردن صبحانه ی نسبتا” خوب هتل به راه افتادیم .

با مترو به ایستگاه Ottaviano در مجاورت واتیکان رفتیم . در خیابانی که به واتیکان منتهی می شد قدم به قدم تور لیدرهایی که چند ایرانی هم بینشان به چشم می خورد ایستاده بودند و قصد فروش تورهای گشت در موزه واتیکان ، سیستین چپل و کلیسای سن پیتر را به قیمت ۵۰ یورو داشتند . ما بعد از دیدن موزه لوور دیگر حوصله موزه نداشتیم و از طرفی هم می دانستیم بازدید از کلیسا رایگان است . تور لیدرها اصرار داشتند که صف ورودی کلیسا هم حداقل ۳-۴ ساعت طول می کشد و با تور می توانیم بدون صف برویم و امروز چون چهارشنبه است و پاپ سخنرانی دارد کلیسا تا ساعت ۱ بسته است .

ما توری نخریدیم و به راهمان ادامه دادیم ولی قسمت دوم حرفشان درست بود و جلوتر متوجه شدیم کلیسا تا ظهر بسته است و چون تازه ساعت ۱۰ صبح بود تصمیم گرفتیم امروز به کلوسئوم برویم و فردا به واتیکان برگردیم .
از همانجا دوباره سوار مترو شدیم و به ایستگاه colosseo که کنار کلوسئوم بود رفتیم .

طاق کنستانتین ۱۷۰۰ ساله

با اینکه نسبتا زود بود اما صف طولانی چک امنیتی و خرید بلیط در انتظارمان بود . بلیط ۱۲ یورو بود که شامل کلوسئوم و رومن فورم و Palatine Hill می شد که همه در مجاورت هم هستند .

کلوسئوم را آنقدر در فیلم ها و عکس ها دیده ایم که تعریف کردن از آن تکرار مکررات است . این اولین آمفی تئاتر دنیا و البته خونین ترین آنهاست . باور اینکه همچین بنایی دو هزار سال پیش ساخته شده سخت به نظر می رسد .

کلوسئوم بیشتر از چیزی که فکر می کردیم خراب شده بود و البته خیلی قسمت ها مشغول مرمت بودند

خرابه های رومن فورم که از کلوسئوم دیده می شود

هرچه به ظهر نزدیک می شدیم صف طولانی تر می

طاق کنستانتین

بعد از اینکه از همه ی طبقات البته قسمت هایی که برای بازدید مشخص شده بود بازدید کردیم ، به سمت رومن فورم رفتیم که مجموعه ی خیلی بزرگی بود . در واقع کل شهر باستانی رم ، که بسیار باعظمت و فوق العاده بود .

طاق تیتوش ۲۰۰۰ ساله

گفته می شود که صدها سال پیش کل این شهر توسط امپراطور روم ، نرون ، به آتش کشیده شده .

در همین حین ناگهان هوا ۱۸۰ درجه تغییر کرد و باد و طوفان شد و ما نتوانستیم سراغ Palatine Hill برویم و فقط با سرعت بقیه عکس ها را انداختیم و خارج شدیم . البته دقیقا همان لحظه هوا بهتر شد ! مسیرمان را به سمت شمال ادامه دادیم و در مسیر به مجسمه ی ژولیوس سزار و بنای یادبود ویکتور امانوئل دوم ، اولین پادشاه ایتالیا ، در میدان ونیزیا Piazza Venezia برخوردیم

از آنجا مسیرمان را ادامه دادیم تا به فواره تروی Trevi Fountain رسیدیم .

این فواره یکی از آب نماهای معروف رم و حتی جهان است که وظیفه تامین آب روم باستان را به عده داشته و این روزها یکی از محبوب ترین مقاصد برای توریست ها محسوب می شوند . دیدن آن همه جمعیت در یک میدان کوچک خیلی جالب بود .

مجسمه نپتون ( خدای دریاها ) که روی یک صدف سوار شده

برای ناهار به یکی از رستوران های کوچک و دنج دور فواره رفتیم و باز هم پیتزا و ساندویچ های نه چندان خوشمزه خوردیم . چیزی که ما در کل فهمیدیم این بود که در این جاهای تاریخی تقریبا تمام رستوران ها در یک سطح بودند و زیاد رستوران لوکس و بزرگ به چشم نمی خورد .

از آنجا به خیابان دل کورسو Via Del Corso رفتیم .

شیرینی فروشی لدوره Laduree هم در همین خیابان بود که یکی از معروف ترین برندهای ماکارون است . ماکارون ، یک شیرینی فرانسوی است و برند لدوره هم در خیلی از شهرهای دنیا مثل رم شعبه دارد . البته هر مینی ماکارون لدوره ۳ یورو قیمت داشت و ما تازه فهمیدیم شیرینی فروشی های تهران که ماکارون را کیلویی ۵۰ هزار تومان می فروشند چقدر منصف هستند !

اکثر ماشین هایی که در اروپا می دیدیم از نوع اسمارت و کوچک بودند و موقع پارک کردن به اندازه طول یک موتور جا می گرفتند ! کمی بعد به پانتئون رسیدیم . بنای بزرگ و باعظمت میان کوچه پس کوچه های تنگ .

پانتئون بلیط ورودی نداشت ولی همه بازرسی بدنی شدند و پلیس های زیادی هم همراه گارد ویژه و ون دورتادورش مستقر بودند .

پانتئون دو هزار سال پیش و به عنوان معبدی برای عبادت همه ی خدایان ساخته شده . چیزی که فوق العاده بود گنبد بزرگ سقف و ستون های بزرگ و یک تکه ی آن بود . قطر گنبد و همچنین فاصله آن تا زمین ۴۳ متر است. سوراخی که در سقف بود کل نور معبد را تامین می کرد و حس و حال زیبایی به آن داده بود .

افراد مشهور زیادی از جمله رافائل در پانتئون دفن شده اند .

داخل پانتئون حس عظمت خاصی داشت و ما چند دقیقه ای روی نیمکت ها نشستیم و محو تماشا شدیم .

داخل پانتئون هم اتفاق جالبی برایمان افتاد . مشغول حرف زدن بودیم که ناگهان یک خانم دوان دوان پیش ما آمد و درمورد شاتل چیزی پرسید . ما چند لحظه هاج و واج نگاه کردیم تا اینکه گفت صبح ما را توی هتل دیده و می خواست ساعت آخرین شاتلی که شب به هتل برمی گشت بپرسد . خیلی جالب است که همچین سوالی داشته باشی و ناگهان بین صدها نفر آدم توی پانتئون چشمت به هم هتلی هایت بیفتد !

کم کم داشت غروب می شد . ما همان حوالی سوار اولین اتوبوسی که دیدیم شدیم و یک بار دیگه در بافت زیبای تاریخی رم گشتیم و وقتی از روی GPS دیدیم که به یک ایستگاه مترو نزدیک شدیم پیاده شدیم . خواستیم به راننده پول بدهیم ولی او به مترو اشاره کرد و پول نگرفت . ما حدس زدیم حتما بلیط مترو شامل اتوبوس هم می شده ولی او از کجا مطمئن بود که ما حتما” قرار است به مترو برویم ؟!

روز نهم

دوباره صبح زود به واتیکان رفتیم.

راه منتهی به واتیکان

دوباره متوجه شدیم پاپ امروز هم سخنرانی دارد و کلیسا تا ساعت ۱ بسته است ! باز هم همان تور لیدرهای دیروزی و باز هم همان حرف های تکراری . چاره ای نبود و تصمیم گرفتیم تا ظهر کمی در آن اطراف قدم بزنیم که از قضا وارد خیابان های بسیار زیبا و صورتی شدیم . با گشت و گذار در آن خیابان ها و مغازه ها اصلا متوجه گذشت زمان نشدیم .

اطراف واتیکان

آن روز آفتابی بود و هوا نسبتا گرمتر شده بود برای همین توانستیم بستنی قیفی های معروف ایتالیا را هم امتحان کنیم که ۲-۳ یورو بودند.

سفر ما مصادف با ایام عید پاک بود و مغازه های شکلات فروشی هم حسابی شلوغ و البته گران !

بعد از چند ساعت وقتی دوباره به واتیکان برگشتیم دیدیم که کلیسا باز است و صف چندانی هم نبود . ساعات بازدید هم به طور کلی از ۷ تا ۱۸ است . واتیکان دولت شهری است که از سال ۱۹۲۹ به عنوان یک کشور مستقل شده و البته با سریر مقدس Holy See تفاوت دارد . سریر مقدس اسقف نشین کلیسای کاتولیک است و رهبر آن پاپ نامیده می شود و ویژگی های یک کشور را ندارد و فقط در جوامع بین المللی به عنوان یک واحد مستقل به شمار می آید و جالب است که واتیکان و سریر مقدس گذرنامه های خودشان را هم صادر می کنند !

هدف ما فقط دیدن بزرگترین کلیسای جهان یعنی باسیلیکای سن پیترو ( یا کلیسای پطرس حواری ) بود . محوطه ی گرد جلوی کلیسا ، از بالا شبیه یک کلید است چون به اعتقاد مسیحیان کلید بهشت در دستان سن پیتر بوده . اینجا همان جایی است که موقع سخنرانی پاپ همه جمع می شوند . حس خیلی خوبی است وقتی چیزهایی که قبلا در تصاویر و فیلم ها دیده ای به طور واقعی می بینی و از آن موقع به بعد هم باز هر بار آنها را در فیلم ها می بینی به خاطر می آوری که یک روز آنجا ایستاده بودی و همه ی این لذت هاست که سفر کردن را شیرین می کند

ابلیسک Obelisk میدان سن پیترو یکی از ۱۳ ابلیسک شهر رم است که در زمان مصر باستان ساخته شده و در زمان امپراطوری روم توسط یکی از پادشاهان به رم آورده شده . ابلیسک یک بنای سنگی با نوک تیز هرمی شکل است که ظاهرا نمادی از پرتوی سنگ شده ی خدای خورشید ( آتون ) در زمان آخناتون است . این ابلیسک ها تقریبا در نزدیکی بیشتر بناهای باستانی به چشم می خورند .

کلیسا در یک کلام فوق العاده بود . ساخت این کلیسا در سال ۱۶۲۹ به پایان رسیده و پر از نقاشی ها و مجسمه های زیادی از میکل آنژ و برنینی است . کلیسا به طرز شگفت انگیزی بزرگ و زیبا بود و همه جا پر از نقاشی و ریزه کاری بود . در این کلیسا انقدر باید به سقف خیره شوی که گردن درد می گیری .

بعد از دیدن کلیسا مدتی روی سکو ها نشستیم و باز هم مشغول تماشای عظمت کلیسا شدیم .

سربازهای سوئیسی

بعد از واتیکان قدم زنان به سمت رود تیبر Tiber رفتیم و از روی پل زیبای سنت آنجلو عبور کردیم .

پل سن آنجلو و مجسمه های ساخت برنینی

قلعه سن انجلو

راهمان را در کوچه پس کوچه ها به سمت میدان ناوونا Navona ادامه دادیم .

پل سن آنجلو و مجسمه های ساخت برنینی

فواره ی چهار رودخانه اثر برنینی

ناهار را در یکی از رستوران های شلوغ و به ظاهر خوب همان حوالی خوردیم که استثنائا” اسمش را به خاطر دارم O Pazzariello . بعدا اسمش را در تریپ ادوایزر سرچ کردیم و دیدن نمره ی بالا و کامنتهای مثبت مردم خیلی برایمان جالب بود چون درکل فقط توانستیم دو لقمه از غذا بخوریم و باز هم به ناچار چند ساعت بعد گرسنگی خودمان را با یک همبرگر از مک دونالد که دیگر بعد از این همه روز حتی دیدنش هم حالمان را بد می کرد ، فرو نشاندیم .

دوباره در کوچه ها گشت زدیم .

فواره های زیادی در رم بود که می گفتند آب آنها قابل خوردن است . ولی چه کسی رغبت می کرد به سراغشان برود !

فواره

چون نزدیک پانتئون بودیم و خیلی هم ازش خوشمان آمده بود یک بار دیگر سراغش رفتیم و بعد از اینکه دوباره دوری داخلش زدیم ، مدتی کنار فواره های مقابلش نشستیم و خستگی در کردیم .

فواره

بعد دوباره به راه افتادیم و سر از خیابان دل کورسو در آوردیم که به نوعی خیابان اصلی به حساب می آمد و ما وقتی پیاده روی می کردیم زیاد به این خیابان می رسیدیم . درآنجا مغازه های زیادی برای خرید وجود داشت . چرم ایتالیا یکی از معروف ترین چرم هاست و در این خیابان هم مغازه های زیاد چرم فروشی وجود دارند که چند تایی تخفیف خورده بودند و چیزهای خوبی می شد از بینشان پیدا کرد .

تزئینات زیبای جلوی مغازه ها

ماشین کوچولوها

بعد به یکی از قدیمی ترین پاساژ های رم یعنی Galleria Alberto Sordi رفتیم که صد سال پیش ساخته شده و معماری خیلی باشکوهی با سقف شیشه ای و رنگی داشت .

این قسمت های تاریخی شهر خیابان های سنگفرش شده و بسیار تنگی داشت که عبور ماشین را در خیلی از کوچه ها عملا” غیر ممکن می کرد . گشت و گذار در کوچه پس کوچه های رم به یکی از زیباترین قسمت های سفرمان تبدیل شد و اصلا خسته کننده نبود . واقعا رم به همان اندازه ی عکس ها و فیلم ها زیباست .

سرانجام یک بار دیگر به سمت فواره تروی رفتیم تا آن را در شب هم تماشا کنیم . رسم است که هرکس به نیت اینکه یک روز دوباره به رم برگردد ، سکه ای درون حوض بیندازد و گفته می شود روزی تقریبا ۳۰۰۰ یورو سکه در این فواره انداخته می شود .

دیگر رمقی برایمان باقی نمانده بود اما هر طور بود یک سر هم تا کلوسئوم رفتیم ( البته با مترو ) تا آن را هم در شب تماشا کرده بودیم .

بعد با رم ، شهر افسانه ای خداحافظی کردیم و به هتل برگشتیم .

روز دهم

امروز قرار بود با قطار به میلان برویم . ساعت ۷ صبح با تاکسی به ایستگاه Roma Termini رفتیم که ایستگاه اصلی رم محسوب می شود و تمام متروها و قطارهای بین شهری به آنجا می رسند . قسمت قطارهای بین شهری در نوع خودش فرودگاهی بود و هر پنج دقیقه چندین قطار به اسامی روی برد اضافه و کم می شد

سفر با این قطار یکی از لذت بخش ترین قسمت های سفرمان بود و فکر می کردیم کاش می شد همه ی مسیرها را به جای این همه تشریفات و معطلی در فرودگاه ها و تحمل صندلی های تنگ هواپیما ، با این قطارها رفت .

صندلی ها بزرگ و راحت بودند و حرکت قطار انقدر نرم بود که اصلا متوجه سرعت ۳۰۰ کیلومتری قطار نمی شدیم و فقط از منظره های زیبایی که از جلوی چشممان می گذشت لذت بردیم . حرکت قطار مثل ننو آرام بود .

همه مشغول چرت زدن یا کتاب خواندن بودند تا اینکه چند مرد چشم بادامی شروع به ورق بازی کردند و سرو صدا های وحشتناک و صدای مهیب خنده هایشان واگن را برداشت . کم کم تمام کسانی که خواب بود بیدار شدند و بقیه هم کتاب ها را کنار گذاشتند . دو ساعت باقی مانده را مجبور به تحمل خنده ها و سر و صدای غیر عادی آن ها شدیم و جلوه ای دیگر از آزادی را دیدیم چون حتی یک نفر هم اعتراضی نکرد . اواسط مسیر مامور کنترل بلیط با دستگاهی ، بارکد بلیط ها را کنترل کرد و احتمالا کسانی که بدون بلیط سوار شده بودند ، جریمه می شدند .

خلاصه راس ساعت به میلان و ایستگاه میلانو سنتراله Milono Centrale رسیدیم که مثل ترمینی ، ایستگاه مرکزی شهر محسوب می شود و بسیار بزرگ و قدیمی بود .

اینجا هم می شد کارت های متروی مختلفی ( یک روزه _ دو روزه و .. ) تهیه کرد . بلیط های تک مسیره هم مثل رم یک و نیم یورو بود ولی قطارها به نظر بهتر و تمیزتر می رسیدند . با مترو به هتل رفتیم . هتل ما B&B Hotel Milano Cenision بود که موقعیت عالی داشت چون دقیقا کنار ایستگاه مترو بود و آن را به قیمت شبی ۴۷ یورو با اینترنت و بدون صبحانه گرفته بودیم . وقتی وارد شدیم از انتخابمان بسیار راضی بودیم چون واقعا بزرگ و تمیز بود . اتاق خیلی بزرگی هم داشتیم و همه چیز برق می زد و معلوم بود امتیاز ۸٫۳ که گرفته واقعی بوده .

ویوی اتاق

هتل

برای دیدن میلان فقط همان روز عصر را فرصت داشتیم که کافی هم بود چون قصدمان فقط گشتن در اطراف میدان دوئومو Duomo بود . بعد از مستقر شدن در هتل با مترو به میدان رفتیم . وقتی از پله های ایستگاه بالا آمدیم کلیسای بزرگ و سفید دوئومو را رو به رویمان دیدیم که شگفت انگیز به نظر می رسید !

چون قبلا خوانده بودیم ورودی کلیسا رایگان است در صف ورود ایستادیم ولی بعد که جلو رفتیم فهمیدیم باید بلیط ۲ یورویی را تهیه کنیم . میدان دوئومو هم پر بود از کبوترهای تنبل و توریستهای رنگارنگ که مشغول عکاسی یا دانه دادن به کبوترها بودند .

ساخت این کلیسا به دستور ناپلئون بوناپارت پایان گرفت و او در آنجا به عنوان پادشاه ایتالیا تاجگذاری کرد. به همین دلیل هم تندیس بزرگی از ناپلئون در این میدان ساخته شده .

بعد از آن به Galleria Vittorio Emanuele یا اصطلاحا” گالریا رفتیم که کنار کلیسا است . این گالری در سال ۱۸۷۷ ساخته شده و به افتخار ویکتور امانویل دوم ، اولین پادشاه ایتالیا نامگذاری شده . پاساژ زیبایی بود با سقف شیشه ای و کف موزایییکی و رنگی و تعدادی از برندهای خیلی گران قیمت .

کمی بالاتر هم اپرای مشهور لااسکالا La Scala قرار دارد . دیدن یک اپرا یا باله در این سالن خالی از لطف نیست چون یکی از معروف ترین سالن های اپرا در دنیاست . با رزرو آنلاین و چند هفته جلوتر می توان بلیط هایی با قیمت مناسب و حتی زیر ۳۰ یورو در ردیف های عقبی پیدا کرد . بقیه عصر را هم به گشت و گذار در همان حوالی اطراف دومو پرداختیم .

شب با شور و شوق فردا که روز بازگشت بود به هتل برگشتیم .

روز آخر فرودگاه مالپنزا در ۵۰ کیلومتری شهر قرار گرفته بود و باید از طریق اتوبوس یا قطارهای مخصوص ، در ایستگاه میلانو سنتراله ، خودمان را به فرودگاه می رساندیم . پرواز ساعت ۱۱ و نیم بود ولی ما صبح خیلی زود راه افتادیم و حتی به صبحانه هم نرسیدیم چون آن روز آخرین روز اعتبار ویزا بود و جاماندن از این پرواز علاوه بر دردسرهای معمول ، مشکلات ویزا هم برایمان درست می کرد .

درخت مگنولیای زیبای جلوی هتل

در میلانو سنترال ما اول دنبال قطارهای فرودگاه Malpensa Express گشتیم ولی ایستگاه خیلی بزرگ بود و به همین علت تا اتوبوس های فرودگاه را دیدیم از ترس دیر شدن ، بلیط خریدیم که قیمت های مختلفی داشت . حدود ۶ یورو . اتوبوس قرار بود ۵ دقیقه بعد حرکت کند و یک ساعت بعد به فرودگاه رسیدیم . هواپیمایی ماهان در ترمینال ۱ بود که ترمینال فوق العاده شیک و بزرگی بود .

وقتی گیت ماهان را دیدیم پر از شور و شوق شدیم و از طرفی انقدر خسته بودیم که فقط می خواستیم سوار شویم و به ایران برسیم و خوشحال بودیم که پرواز مستقیم گرفته ایم . چون واقعا عوض کردن هواپیما و چند ساعت معطلی در سالن های ترانزیت بعد از چند روز سفر ، خسته کننده است .

دیوتی فری فرودگاه عالی بود و بسیار بسیار بزرگ . دو سه ساعتی که فرصت داشتیم مشغول گشتن و خرید شدیم .

دیدن عکس آقای روحانی بین مجله های فرودگاه هم جالب بود .

در نهایت با هواپیمای A310 که صندلی های خوب و راحتی داشت و خیلی از صندلی هایش هم خالی بود به ایران برگشتیم . پذیرایی ماهان مثل پرواز رفت عالی بود ولی بعد از یازده روز نتوانستیم به باقالی پلو با گوشت چرب و باقی مخلفات فرصتی برای عکس گرفتن بدهیم !

در راه بازگشت ، به تمام اتفاقات و روزهای گذشته فکر کردیم و خوشحال بودیم از اینکه تمام این تجربه های جدید را کسب کردیم و هیچ اتفاق بدی برایمان نیفتاد ، از هیچ پروازی جا نماندیم ، هیچ جیب بری از ما دزدی نکرد ، و فقط خاطره های خوبی برایمان باقی ماند .

همچنین احساس خوبی داشتیم از اینکه برای اولین بار بدون تور به یک سفر ماجراجویانه رفتیم و توانستیم دونفره از پس همه چیز بربیاییم و پروژه مان را کامل کنیم . که این احساس از همه چیز برایمان باارزش تر بود .

در پایان برای همه ی خوانندگان آرزوی تجربه ی بهترین لحظات و اتفاقات را دارم .

نکات مهم :

• بعضی افراد این نظر را دارند که برای سفارت نیازی به خرید بلیط قطعی و OK شده نیست و گرفتن رزرو کفایت می کند . اما به نظر من منطقی نیست و بلیط قطعی رفت و برگشت ، مدرک محکم تری برای بازگشت است . همچنین برای رزرو هتل هم بهتر است کل پول را پرداخت کرد چون در حالت Free Cancellation در صورت ریجکت شدن می توان تمام پول را پس گرفت .

• بلیط رفت و برگشت بهتر است به مقصد کشوری باشد که از آنجا برای ویزا درخواست می کنید .

• برخلاف تصور همه ، داشتن دعوتنامه مدرک مهمی نیست و حتی می تواند تاثیر منفی داشته باشد چون نشان می دهد شما در کشور مورد نظر خانواده ای دارید و احتمالش هست که برنگردید .

• برای گردش حساب ۷-۸ میلیون پولمان را هر هفته بین حساب های خودمان جا به جا کردیم و موجودی حساب هم در تاریخی که از بانک گواهی گرفتیم ۳۰ میلیون تومان بود که فردای همان روز مقداری از پول را از حساب برداشتیم و برخلاف چیزی که گفته می شود چیزی به اسم بلوکه کردن پول یا استعلام گرفتن بعد از تاریخ گواهی وجود ندارد . فقط یک گواهی حساب ارائه دادیم که مربوط به همسرم بود .

• هزینه ی دارالترجمه حدود ۷۰۰ هزار تومان شد که تقریبا نصف مبلغ ، به علت مهر دادگستری و وزارت خارجه بود که اصلا لازم نبود و ما برای اطمینان بیشتر گرفتیم .

• بار اول ، ویزای شنگن حداکثر ۱۴ روزه صادر می شود .

• آب لوله کشی در اروپا قابل نوشیدن است ولی ما محض اطمینان از آب معدنی استفاده می کردیم . قیمت هر بطری بزرگ حدود ۲ یورو بود . خریدن میوه تازه هم از واجبات بود که سه چهار عدد میوه حدود ۴-۵ یورو می شد .

• برای تماس با ایران ما فقط از اینترنت هتل یا فرودگاه استفاده کردیم اما چون برای مواقع اضطراری یکی از موبایل ها را روشن کرده بودیم حدود ۱۸۰ هزار تومان هزینه رومینگ افتاده بود . ( در مجموع هر سه کشور )

• هزینه پارکینگ سرپوشیده فرودگاه امام برای ۱۱ روز حدود ۱۶۰ هزار تومان شد . هزینه ی رفت و برگشت با آژانس هم چیزی در همین حدود می شود .

• در اروپا زیاد نباید قیمت ها را به ریال تبدیل کرد و فقط باید از بودجه ی اختصاص داده شده ، خرج کرد ! خرید لباس و … زیاد به صرفه نیست چون در صورت تبدیل قیمت ها و مقایسه با برندهای یکسان در ترکیه و دوبی ، همه چیز خیلی گرانتر است .

• به هیچ عنوان نباید از صرافی های ایران پول درشت مثل پانصد یورویی قبول کرد چون خرد کردنش بسیار مشکل است . ما یک پانصد یورویی از ایران داشتیم که تا روزهای آخر روی دستمان ماند و هیچ جا قبولش نکردند و در نهایت بعد از کلی گشتن و پرس و جو ، یک صرافی در رم در قبال پرداخت ده یورو کارمزد ، آن را برایمان خرد کرد .

• بهتر است پاسپورت و پول های اضافه را در سیف باکس هتل یا داخل چمدان ها ( در صورت داشتن قفل ) گذاشت چون بیرون بردن هر روزه ی آن ها با توجه به جیب بر های زیاد ، عاقلانه نیست . داشتن یک کپی از پاسپورت و ویزا و یک نسخه کپی اضافه از بلیط ها هم برای احتیاط بیشتر مفید است .

• برای گرفتن ارز مسافرتی در سفرهای بدون تور ، مهر زدن بلیط های هواپیما کفایت می کند .

• داشتن بیمه مسافرتی برای درخواست ویزای شنگن اجباری است ولی آن را برای تمام سفرها توصیه می کنم . ضمن اینکه قسمتی از بیمه برای چسباندن روی چمدان هاست و اتفاقاتی مثل گم شدن یا خسارت به چمدان ها هم مشمول بیمه می شود . ما از بیمه سامان استفاده کردیم که صورت آنلاین هم قابل خریداری است .

• در هتل ها مبلغی به عنوان City Tax به صورت نقدی گرفته می شد که قیمتش با توجه به هر شهر متفاوت بود ولی حدودا” نفری ۱-۲ یورو برای هر شب بود .

لیست کلی هزینه ها ( به غیر از خریدهای شخصی ) را در جدول زیر نوشته ام . عید ۹۵ قیمت یورو کمی زیر ۴ هزار تومان بود ولی من برای راحت شدن تبدیل ها ، آن را ۴ هزار تومان فرض کرده ام .

هزینه کل برای هر نفر حدودا ۵٫۵ میلیون تومان

سجور افیر هتل (پاریس)

این هتل آپارتمان ۸ طبقه دارای ۸۰ اتاق است و در فاصله چهل دقیقه ای از مرکز شهر پاریس قرار دارد و به همین علت از قیمت نسبتا” پایینی برخوردار است . اتاق ها خوب و تمیز و ساده اند و در آشپزخانه کوچک آن ، مایکروفر و گاز و کتری و ظرف موجود است .

کیفیت و تنوع غذا : ۷
تمیزی و زیبایی هتل و اتاق ها : ۷
عملکرد کارکنان : ۷
تفریحات و امکانات هتل : ۷
منطقه و دسترسی : ۷
ارزش قیمت به نسبت خدمات : ۷
کنار هتل یک فروشگاه کارفور وجود دارد . هتل از ایستگاه مترو فاصله دارد ولی نزدیک ایستگاه اتوبوس است .

تراولاج هتل (بارسلونا)

هتلی سه ستاره و بسیار اقتصادی است با امتیاز ۷٫۲ در سایت بوکینگ که تنها پنج دقیقه با ایستگاه مترو Fira و همچنین ایستگاه اتوبوس فاصله دارد و با پانزده دقیقه پیاده روی می توان به تپه مونجوئیک رسید. اتاق ها بسیار تمیز و ساکتند و هر روز نظافت می شوند . در سایت بوکینگ رزرو با اینترنت رایگان بود اما این اینترنت رایگان فقط در لابی قابل استفاده است و برای استفاده در اتاق ها باید هزینه جداگانه ای پرداخت کرد . اتاقها سشوار ندارند ولی با درخواست از رسپشن می توان گرفت . رفتار رسپشن و کارکنان خوب است و می توانند به خوبی انگلیسی صحبت کنند .

صبحانه هتل خوب و قابل قبول است و شامل صبحانه گرم و سرد می شود همچنین دستگاه قهوه ساز با انواع قهوه و هات چاکلت و کاپوچینو و … چند نوع نان و کروسان ، مربا و پنیر و عسل و کمپوت میوه و نوشیدنی سرد .

در نزدیکی هتل فروشگاه بزرگ کارفور و ایکیا وجود دارد . هتل در محله ی امنی است که می توان شب به راحتی از مترو تا هتل پیاده رفت .

در کل با توجه به قیمت خوب ( حدود شبی ۴۰ یورو ) و موقعیت عالی به علت نزدیکی به مترو هتل خوبی بود .

کیفیت و تنوع غذا : ۸
تمیزی و زیبایی هتل و اتاق ها : ۸
عملکرد کارکنان : ۹
تفریحات و امکانات هتل : ۷
منطقه و دسترسی : ۹
ارزش قیمت به نسبت خدمات : ۸

پارک هتل جینورا (رم)

این هتل در یک منطقه مسکونی و خوش آب و هوا قرار گرفته که تا نزدیک ترین ایستگاه مترو ۱۵ دقیقه پیاده روی دارد که قسمت هایی از راه ، سربالایی است . شاتل رایگانی از هتل چند بار در روز طبق برنامه تا این ایستگاه Batistini ) رفت و آمد می کند .

هتل محوطه سرسبز و زیبایی دارد و نسبتا” کوچک و جمع و جور ولی بسیار تمیز است . این هتل تقریبا” نوساز است و سال ۲۰۱۰ ساخته شده و ۵۱ اتاق دارد . اتاق ها هر روز نظافت می شوند . امکانات اتاق شامل : تلویزیون ، سیف باکس ، سشوار و یخچال و … می شود .

صبحانه هتل خوب و مفصل است ولی فقط شام صبحانه سرد می شود . انواع شیرینی ها ( تارت ، کروسان ، … ) انواع نان ، مربا ، نوتلا ، آب موه ، کمپوت میوه ، میوه ، کورن فلکس و شیر و انواع نوشیدنی های گرم را شامل می شود .

در کل هتلی بسیار تمیز و از لحاظ اقتصادی ، به صرفه است و در سایت بوکینگ امتیاز ۷٫۸ گرفته است .

کیفیت و تنوع غذا : ۸
تمیزی و زیبایی هتل و اتاق ها : ۹
عملکرد کارکنان : ۹
تفریحات و امکانات هتل : ۷
منطقه و دسترسی : ۷
ارزش قیمت به نسبت خدمات :۸

بی اند بی هتل میلانو سنیسیو (میلان )

این هتل یکی از شعبات هتل های زنجیره ای B&B است که موقعیت مکانی عالی از نظر دسترسی به مترو دارد ( دقیقا کنار ایستگاه مترو قرار گرفته ) اما اطراف هتل چیزی برای گشتن نیست و مغازه و رستوران زیادی وجود ندارد .

با توجه به سه ستاره بودن ، امتیاز خیلی خوبی در سایت بوکینگ دارد ( امتیاز ۸٫۳ )

این هتل چند طبقه ۱۲۰ اتاق دارد که فضای اتاق ها خیلی بزرگ و دلباز است و منظره زیبایی به شهر دارد . قیمت ها بسیار معقول و منطقی است . شبی ۵۰ یورو با اینترنت رایگان . سرعت اینترنت عالی است . اتاق ها بسیار تمیزند و تقریبا همه چیز نوو جدید است . امکانات اتاق شامل : تلویزیون ، سیف باکس ، سشوار و یخچال و … می شود . پنجره ها دو جداره اند و اتاق ها کاملا” ساکت هستند . صبحانه با قیمت جداگانه نفری ۷ یورو قابل دسترس است .

تنها مشکل اتاق سیستم های گرمایشی و سرمایشی است که از بیرون کنترل می شود و نمی توان از اتاق آن ها را کم یا زیاد کرد . رسپشن ها خوب و مودبند و به راحت انگلیسی صحبت می کنند و خیلی سریع چک این انجام می شود .

کیفیت و تنوع غذا : ۷
تمیزی و زیبایی هتل و اتاق ها : ۱۰
عملکرد کارکنان : ۹
تفریحات و امکانات هتل : ۷
منطقه و دسترسی : ۹
ارزش قیمت به نسبت خدمات :۹

نویسنده :تینا عظیمی

منبع:لست سکند