سفری خاطره انگیز به پکن و شانگهای

روز اول:

 

۱- معبد خورشید یا Ritan Park :که با یک پیاده روی نیم ساعته از خونه به اونجا رسیدم . معبد خورشید محلی برای مراسم مذهبی امپراطور در قرون گذشته بوده با معماری بسیار زیبا که امروزه به شکل پارک درآمده.(مدت بازدید نیم ساعت)

 

۲- معبد لاما (Lama Temple): سپس با پیاده روی مختصری به سمت جنوب تا خیابان اصلی و سپس به غرب به ایستگاه متروی Jianguomen رسیدم و به سمت ایستگاه Yonghegong (Lama Temple) رفتم. پس از خروج از مترو و شش دقیقه پیاده به سمت جنوب خیابان Yonghegong به درب معبد لاما رسیدم. یک معبد فعال و بسیار دیدنی ، شاید یکی از دیدنی ترین جاهایی که رفتم همین معبد بود. معبد شامل چند ساختمان پشت هم است که به ترتیب پر اهمیت تر و با بوداهای بزرگتره. (مدت بازدید یک ساعت)

 

۳- معبد کنفسیوس و کالج امپراطوری (Confucius Temple & Imperial College): محل بعدی در نزدیکی معبد لاما بود که حدود پنج دقیقه پیاده از خروجی معبد لاما به سمت جنوب خیابان Yonghegong و از طریق کوچه Guozijian به این مجموعه رسیدم. (مدت بازدید یک ساعت) پس از بازدید همون راه رو باید برگشت. سر خیابان Yonghegong یک kfc هست که من ناهار رو اونجا خوردم.

 

۴- معبد زمین یا Ditan Park : پس از خروج از Kfc درسمت مقابل خیابان N 2nd Ring Rd پارک دیتان واقع شده که همانند پارک ریتان محلی برای مراسم مذهبی امپراطور در قرون گذشته بوده. این پارک و جایگاه معبد هم دیدنیه و قدم زدن داخلش خالی از لطف نیست. (مدت بازدید نیم ساعت) پس از بازدید از پارک به ایستگاه متروی Yonghegong (Lama Temple) رفته و به سمت خونه راهی شدم تا روز اول پکن گردیم تموم شه.

 

روز دوم:

 

۱- شهر ممنوعه (Forbidden City): در مرکز شهر پکن میدان بزرگ تیان آنمن قرار گرفته و در ضلع شمالی آن مجموعه قصر امپراطوری چین با نام شهر ممنوعه. و شهر پکن گرداگرد این مرکز توسعه یافته. شهر ممنوعه بی شک مشهورترین جاذبه توریستی شهر به حساب میاد و مملو هست از توریستهای خارجی (البته چینی ها خودشون بیشترین تعداد بازدید کننده رو دارن). با رسیدن به ایستگاه Tiananmen East در مقابل شهر ممنوعه قرار خواهید گرفت. پس از عبور از دروازه صلح آسمانی (The Gate of Heavenly Peace) وارد محوطه بزرگی میشوید که در ضلع غربی آن پارک ژونگ شان واقع شده و در مقابل با گذر از دروازه دیگری به ورودی شهر ممنوعه می رسید. بلیط شهر ممنوعه و دروازه صلح در این محوطه به فروش میرسه . البته دروازه ساختمانی است با حفاظت زیاد که برای جلسات رسمی مائو (بنیانگذار کشور چین) استفاده میشده و زیاد دیدنش واجب نیست.

در ورودی شهر ممنوعه دستگاه هایی کرایه داده میشه که با استفاده از جی پی اس توضیحات کاملی از هر قسمت کاخ در اختیارتون میزاره . به زبانهای مختلف از جمله فارسی.

پس از بازدید کامل مجموعه از دروازه شرقی شهر خارج خواهید شد. (مدت بازدید سه ساعت)

 

۲- خیابان Wangfujing : با حدود ده دقیقه پیاده روی پس از خروج از دروازه شرقی شهر ممنوعه و گذر از پل و دو تقاطع به خیابان وانگ فوجینگ رسیدم. خیابانی با فروشگاها و رستورانها و فست فودهای مختلف و شلوغ. پس از حدودا پنج دقیقه در سمت جنوب خیابان به یکی از جالب ترین کوچه های خیابان که در سمت راست واقع شده رسیدم. کوچه Wangfujing Snack از جاهاییه که حتما در سفر به پکن باید رفت . دکه های فروش حشرات و جانوران دریایی خوراکی با بوهای عجیب و همچنین دکه های فروش خورده ریز های مختلف که بسیار دیدنش جالبه. پس از کلی راه رفتن در کوچه مذکور و خیابان وانگ فوجینگ و دیدن مغازه ها و البته صرف ناهار ، در انتهای خیابان به ایستگاه Wanhfujing رسیده و به سمت منزل راهی شدم. (مدت بازدید دو ساعت)

 

روز سوم:

 

۱- کاخ تابستانی (Summer Place) : این کاخ از بزرگترین و دیدنی ترین مجموعه های کاخ امپراطوری است که در کنار دریاچه مصنوعی بزرگی احداث شده و معماری و محوطه سازی بی نظیری دارد. برای رفتن به این کاخ که تا حدودی از مرکز شهر فاصله دارد به ایستگاه Beigongmen رفته و با طی مسیر کمی به سمت غرب به ورودی مجموعه رسیدم. (مدت بازدید دو ساعت)

 

۲- باغ وحش پکن (Beijing Zoo) : پس از بازدید کامل و خروج از درب شرقی مجموعه کاخ ، خیابان Kunminghu E Rd را به سمت شمال رفته و در ادامه خیابان Erlongzha Rd و سپس از طریق کوچه Zhongzhi Rd به ایستگاه متروی Xiyuan رسیدم که حدود بیست دقیقه طول کشید و پس از آن به ایستگاه Beijing Zoo رفتم. قبل از ورود به باغ وحش حدود هفت دقیقه به سمت شرق ایستگاه رفتم و در kfc ناهار خوردم و برگشتم.

باغ وحش پکن بزرگ و دیدنیه ، البته فصلی که من به اونجا رفتم اکثر بخشهای حیوانات گرمسیری به علت سرما خالی بود و فقط از عکس و نوشته ها میشد فهمید که اون بخش مربوط به چه حیوانیه. ولی سایر حیوانات سردسیری رو نظیر پانداها که از حیوانات اصلی کشور چین به حساب میاد و غیره رو میشد دید و همونشم خیلی دیدنی بود. آکواریوم پکن هم در همین مجموعه قرار داره که کمی گرون بود و من از دیدنش صرفه نظر کردم. (مدت بازدید سه ساعت)

 

۳- بازار Dongding : تقریبا روبروی باغ وحش یک بازار شلوغ و بزرگ بود با جنسهای بدون مارک چینی ، ارزون و اغلب عمده ، من حدود نیم ساعت در بازار گشتم و فقط کلیت بازار رو دیدم و میدونستم که اگه با همسر محترم اونجا بودم شاید ساعتها صرف میشد. پس از دیدن بازار به ایستگاه Beijing Zoo رفته و به سمت منزل راهی شدم.

 

روز چهارم:

 

۱- موزه ملی چین (National Museum of China) : موزه ملی چین در ضلع شرقی میدان تیان آنمن واقع شده ، برای کسانی که اهل موزه هستن بسیار جذابه .من خیلی از دیدن این موزه چند طبقه لذت بردم . لازم به ذکره که بازدید از موزه رایگانه و برای ورود حتما باید پاسپورت همراهتون باشه.

برای رفتن به موزه باید به سمت ایستگاه Tiananmen East رفته و پس از خروج از سمت جنوب ، موزه کمی پایین تر مشخصه. (مدت بازدید یک ساعت)

۲- میدان تیان آنمن (Tiananmen Square) : پس از بازدید از موزه نوبت به بازدید میدان تیان آنمن بود. این میدان بزرگترین میدان در دنیاست (به شکل یک مستطیل بزرگ) و زمانی بخشی از ورودی کاخ ممنوعه بوده. حوادث سیاسی زیادی هم در این میدان رخ داده تا به یکی از مشهورترین میدانها تبدیل بشه. ورودی های این میدان به دلیل قرارگرفتن آرامگاه مائو (بدن مائو به شکل مومیایی در این آرامگاه قرار داره) با بازرسی همراهه و مملو از توریستهای چینی و خارجی که مشغول عکس گرفتن و قدم زدن هستند. اما بازدید از آرامگاه مائو از چیزاییه که دیدنشو حتما توصیه میکنم. مائو برای چینی ها بسیار محترمه و تقریبا اکثر بازدید کنندگانش چینی هستن. بازرسی حسابی داره و همراه داشتن پاسپورت الزامیه ،هیچ چیزی رو نمیشه داخل برد و وسایلی نظیر دوربین و غیره باید به باجه ای داده بشه که در ازاش مبلغی هم میگیرن. پس از بازرسی ، بازدیدکنندگان وارد میشن و به دو صف تقسیم میشن ، یک صف از راست و یکی ازچپ آرامگاه حرکت کرده و مومیایی مائو رو میبینن. همینطور در حال حرکت احترام میزارن و خارج میشن. (مدت بازدید یک ساعت)

 

۳- دروازه های Zhengyang : پس از خروج از آرامگاه در مقابل دروازه ژنگیانگ قرار گرفتم .در زمان امپراطوری در این کشور ، شهر پکن به دو بخش داخلی و خارجی تقسیم شده بود که البته دورتا دورهردوبخش دیوار کشیده شده بود. دروازه هایی هم جهت ورود و عبور موجود بوده . برای عبور از بخش خارجی به بخش داخلی شهر که شهر ممنوعه در مرکز آن قرار گرفته باید از این دو دروازه مجاور هم عبور میکردنند و فضای بین آنها احتمالا جهت بازررسی و مسائل امنیتی بوده. دیدن دروازه ها خالی از لطف نبود و زیاد هم وقت نمیگیره. (مدت بازدید نیم ساعت)

 

۴- خیابان Qianmen : در ضلع جنوب میدان ، خیابان کوانمن شرقی و کوانمن غربی قرار گرفته و یک خیابان هم به سمت جنوب که خیابان کوانمن اصلیه. در کوانمن غربی رستورانها و فست فود های مختلف در فاصله نزدیک هم واقع شده. خیابان اصلی کوانمن از خیابانهای بسیار دیدنی پکنه که مخصوص پیاده روی ساخته شده و ماشین توی اون تردد نداره. فقط یک خط ریلی مخصوص تراموا های کوچیک هست که میشه سوار شد.این خیابان پر از مغازه های مختلف پوشاک و صنایع دستی، چای و غیره است که میشه کلی ازش خرید کرد. ولی برای من که اهل خرید نبودم هم بسیار جالب بود. کوچه های اطراف هم پر از دستفروشهای منظم و متنوع هست و خلاصه ازون جاهاییه که من روز آخر سفر هم باز بهش سر زدم. ضمنا موزه مادام توسوی پکن هم در این خیابانه که نرفتم ولی قطعا دیدنش باید خوب باشه. فقط بازدید این خیابان حدود یک ساعتی زمان میبره ولی اگه قصد خرید و اینها باشه میتونه تا چند ساعتی هم وقت بگیره.

پس از رفتن تا انتهای خیابان و برگشتن ، در ابتدای خیابان وارد ایستگاه Qianmen شدم و رفتم به سمت منزل.

 

روز پنجم:

 

۱- پارک جهانی (World Park) : پارک جهانی در فاصله زیاد با مرکز شهر واقع شده و شامل ماکتهای جالبی از نقاط دیدنی جهانه . تقریبا همه سنبل های کشور های مختلف جهان در این مجموعه اجرا شده، من جمله تخت جمشید از ایران.

برای رفتن به این پارک سوار مترو شده و به سمت ایستگاه Dabaotai رفتم و پس خروج از مترو به سمت شرق تا خیابان Fengboo رفتم و سپس به سمت شمال تا ورودی پارک . بلیط تهیه کردم به قیمت صد یوان و وارد پارک شدم. در ابتدای ورودی نقشه پارک رو خوب دیدم و مسیری برای خودم تعریف و شروع به بازدید کردم. (مدت بازدید دو ساعت)

 

۲- معبد بهشت (Temple of Heaven): پس از اتمام بازدید از پارک به ایستگاه Dabaotai برگشتم و به سمت ایستگاه Tiantan East Gate راهی شدم. پس از خروج از مترو با حدود سه دقیقه پیاده روی به kfc و McDonalds رسیدم و نهار خوردم.(البته روبروی ایستگاه مترو یک رستوران به نام Origus هست که به شکل سلف سرویس و غذاهای تقریبا چینی داره که تورهای ایرانی هم یک وعده ناهار رو اونجا میبرن. ولی چون مزاج من با غذاهای اونا زیاد سازگار نبود طبق معمول ترجیج دادم فست فود بخورم). کمی پائینتر از kfc کوچه Tiyuguan Rd رو کمی داخل رفتم و وارد مجموعه معبد بهشت شدم.

این سایت یکی از مکانهای اصلی توریستی پکن به حساب میاد و مجموعه بزرگ و بسیار قشنگیه که برای مراسم مذهبی و دعا برای حاصل خیزی و غیره استفاده میشده. (مدت بازدید یک ساعت و نیم)

 

پس از خروج از همان دروازه ورودی کمی به سمت شمال رفتم و وارد پاساژی به نام Honqqio Market شدم. پاساژ بدی نبود ولی برای من که طبق معمول اهل خرید نبودم زیاد جذاب هم نبود و به نسبت پاساژهای خیابان شیدان و سن لیتون از کلاس پائینتری برخوردار بود.

سپس به ایستگاه Tiantan East Gate برگشتم و به سمت منزل رفتم.

روز ششم:

 

۱- دروازه دشنگمن (Deshengmen Watchtower): این روز رو کمی با راه پیمایی در خیابانها شروع کردم. به سمت ایستگاه Jishuitan رفتم و پس از خروج از خروجی B ایستگاه به پارک کوچکی رسیدم در مجاورت دریاچه Xihai Sea. چند عکس گرفتم و به خیابان اصلی برگشتم. سپس خیابان N 2nd Ring را تا تقاطع خیابان Deshengmen Inner رفتم تا به دروازه شمالی شهر قدیم پکن یعنی دروازه دشنگمن رسیدم. متاسفانه درب ورودی بسته بود و نتونستم وارد برج بشم و از بیرون دروازه رو دیدم.

 

۲- دریاچه Houhai: بعد از دیدن برج خیابان Deshengmen Inner رو به سمت جنوب اومدم و بعد از رودخانه به سمت چپ رفته و در حاشیه جنوبی دریاچه هوهای رسیدم . یک بار دیگر هم در روزهای بعد هنگام غروب به این قسمت دریاچه اومدم و از منظره و هوای خوب لذت بردم. در انتهای این مسیر چند کافه هست که شبهای تعطیل خیلی شلوغ میشه البته در کلاس متوسط.

۳- باغ Prince Kung: پس از گرفتن چند عکس وارد سومین کوچه به نام Livyin St. شدم که از کوچه های بومی شهر بود.بعد از حدود هشت دقیقه به ورودی باغ کونگ که در ضلع جنوبی باغ واقع بود رسیدم. این عمارت مربوط به یکی از شاهزاده های چینی به اسم کونگ بود که البته چندان هم بزرگ نبود.

۴- دهکده المپیک (Olympic Park): پس از بازدید از باغ ، کوچه ها رو به سمت جنوب ادامه دادم تا به خیابان Dianmen W رسیدم و سپس با رفتن به سمت غرب به ایستگاه Beihai North رسیدم و به سمت ایستگاه Forest Park South Gate راهی شدم.(البته در بین راه در ایستگاه Shichahai که کنار یک مک دونالد بود پیاده شدم و بعد از خوردن ناهار به راه ادامه دادم )

دهکده المپیک برای مسابقات المپیک پکن ساخته شده و بسیار متنوع و بزرگه. بعد از خروج از مترو به سمت جنوب تمام مجموعه قرار گرفته و تا جایی که پاها یاری می داد گشت زدم و پس از عبور از استادیوم زیبای آشیانه پرنده به ایستگاه Olympic Sport Center رسیدم و به سمت منزل رفتم.

 

روز هفتم:

 

۱- برجهای درام و بل (Drum & Bell Tower): برجهای درام و بل برای اعلام تقویم و ساعت و همچنین رویدادهای خاص بکار میرفته و علاوه بر چشم انداز خوبی که داره جهت ایجاد صدای طبل و زنگ طراحی شده. برای رفتن به این مکان به ایستگاه Shichahai رفتم و بعد از خروج از خروجی A1 و رفتن حدودا شش دقیقه به سمت شمال به آنجا رسیدم. این برجها هم بسیار دیدنیه و نباید از دستشون داد. (مدت بازدید یک ساعت)

 

۲- پارک جینگ شان (Jingshan Park): پس از بازدید از برجها همان خیابان رو که Dianmen نام داره به سمت جنوب آمدم. در مسیر به معبد فعال کوچکی به نام Fire God Temple رسیدم و رفتم داخل و بازدید مختصری کردم و سپس راه رو ادامه دادم . بعد از حدود دوازده دقیقه به ضلع شمالی پارک چینگ شان رسیدم. برای رفتن به سمت ورودی از ضلع غربی پارک حدود هفت دقیقه به سمت جنوب ادامه دادم و وارد پارک شدم.

این پارک به شکل تپه است و میگن از خاکبرداری مجموعه شهر ممنوعه ساخته شده. یک پارک بسیار زیبا با چشم انداز بینظیری از شهر ممنوعه.(مدت بازدید کامل یک ساعت)

 

۳- پارک بی های (Beihai Park): از همان دروازه ورودی خارج شدم و خیابان را تا انتها به سمت جنوب آمدم و در ادامه از سمت راست به ورودی بی های پارک رسیدم.

این پارک معروفترین و بزرگترین باغ امپراطوری به حساب می آمده که اکنون به شکل پارک عمومی تبدیل شده. بخش عمده پارک را دریاچه بی های تشکیل داده و داخل آن یک جزیره ماننده که معبد اصلی پارک که تقریبا از خیلی جاها به علت ارتفاع و رنگ سفیدش قابل رویته قرار گرفته.

پس از بازدید از جزیره میانی از کنار دریاچه به سمت شمال پارک رفتم و پس از کلی عکس و لذت از معماری و طبیعت قشنگ این باغ از درب شمالی آن خارج شدم. (مدت بازدید دو ساعت)

 

۴- خیابان Xidan : پس از خروج از پارک خیابان رو به سمت غرب رفته و به ایستگاه North Beihai رسیدم و به سمت ایستگاه Lingjing Hutong رفتم.

خیابان شیدان از خیابانهای اصلی و شلوغ و نسبتا شیک شهره و چندین مال و رستوران و فست فود های مختلف توی این خیابان موجوده. خسته و گرسنه بودم و ساعت هم حدود ۲ بود لذا پس از خروج از مترو خیابان رو به سمت جنوب اومدم تا به ناهار برسم. بعد از خوردن ناهار و مقداری استراحت در رستوران به سمت مالها رفتم. پس از حدود دو ساعت گشت زدن در پاساژها و طی خیابان به سمت جنوب به ایستگاه Xidan رسیدم و به سمت منزل رفتم.

روز هشتم:

 

۱- دیوار چین (The Great Wall): مسلما معروفترین و توریستی ترین مکان کشور چین ، دیوار چینه که از عجایب هفتگانه دنیای جدید به حساب میاد. دیواری با حدود ۷۰۰۰ کیلومتر که با هدف نظامی و برای جلوگیری از حمله کشورهای شمالی و مغولها ساخته شده بود. توریستی ترین قسمت این دیوار در منطقه ای به اسم بدلینگ در نزدیکی پکن واقع شده. چند سال قبل از سفر من هنوز قطار سریع السیر راه اندازی نشده بود و برای رفتن به دیوار باید از تاکسی و اتوبوس استفاده میشد که کار رو سخت و وقت گیر میکرد ، ولی با بودن این قطار ، خیلی راحت و سریع به اونجا رسیدم. با این وجود بیش از یک ساعت رو توی قطار بودم.

برای رسیدن به ایستگاه قطار ، سوار مترو شدم و به سمت ایستگاه Xizhimen رفتم و پس از خروج از خروجی A1 به سمت همکف رفته و پس از ورود به محوطه بیرونی به ایستگاه قطار Beijing North Railway رسیدم . (حتما به بیرون ساختمان بیایید چون یک ورودی هم از داخل ساختمان داره که مربوط به بدلینگ نمیشه). در محوطه باجه هایی برای فروش بلیط Badaling تعبیه شده و ساعت های رفت و برگشت قطار رو نوشته. در فاصله های زمانی نسبتا کمی قطارها حرکت میکنند مخصوصا اگه حدود ۸ صبح اونجا باشید. خلاصه بلیط و تهیه کردم و پس از کمی انتظار در سالن سوار قطار شده و به سمت دیوار بزرگ چین رفتم.

پس از پیاده شدن از قطار، ساعت قطار برگشتمو (حدودا سه ساعت بعد) انتخاب کردم و به همراه سایر مسافران قطار پیاده جاده رو به سمت شرق راهی شدم و پس از بیست دقیقه به محل ورودی دیوار رسیدم. بیلط تهیه کردم و وارد شدم. پس از وارد شدن به دیوار باید انتخاب کنید که به سمت راست قصد رفتن دارید یا چپ. با توجه به اینکه اکثرا راست رو انتخاب میکردن و بیشترشون هم چینی بودن ، من هم به راست رفتم. جدا از شکوه و زیبایی این دیوار ، تفریبا همه آن یک ترکیب و معماری داره . البته پس از ورود سربالاییه و هر چه بالاتر میرید مناظره بهتری دیده میشه. خیلی از چینیها به قصد کوه پیمائی به دیوار میان و کاملا هم فرازو نشیبهای نفس گیری داره .من که کمی سرما خورده بودم و باد شدیدی هم می وزید حدود چهل دقیقه پیش رفتم و حدود نیم ساعت راه رفته رو که بیشترش سرازیری بود برگشتم . در بین راه هم برجهایی هست برای خستگی در کردن و عکس گرفتن . خلاصه بی نظیر بود. پس از بازدید به سمت ایستگاه قطار برگشتم ( دقت شود که گیت ورودی دیوار در کنار جاده ای شرقی غربی و یک شکل است . باید برای رفتن به ایستگاه از همان راهی که آمدید برگردید ، یعنی به سمت غرب ). در میانه راه ایستگاه و دیوار مغازه های مختلف و یک kfc واقع شده که من ناهار رو در اونجا به قیمت نزدیک دو برابر داخل شهر خوردم ولی چاره ای هم نبود. به سمت ایستگاه اومدم ، سوار قطار شدم و همون مسیر رفت رو برگشتم تا منزل.

 

پس از اجرای برنامه هشت روزه که تقریبا مکانهای اساسی شهر رو شامل میشد به همراه دوست عزیز چهار روز راهی شانگهای شدیم . در باره شانگهای باید اینو بگم که شانگهای شهر مدرنیه به همراه برج های بلند و بسیار شیک . یک رودخانه هم به نام هوانگ پو از وسط این شهر رد میشه که شبها خیلی دیدنه. بطور کلی نباید انتظار پکن رو از شانگهای داشت و فرق های اساسی دارن . قدمت و تنوع معماری کهن پکن در شانگهای تقریبا دیده نمیشه . در زمان امپراطوری این کشور ، شانگهای یک ده یا منطقه ییلاقی بود و از زمان ورود اروپاییها و مخصوصا فرانسوی ها این شهر با معماری تقریبا اروپایی ساخته شد. بیشتر دیدنیهای این شهر ساختمانها و برجهای خیلی زیبا ، کافه ها ، خیابانهای مرتب و تمیز شهره. بازدید از شانگهای به اصرار دوستم بود که میگفت تا اینجا اومدی باید شانگهای رو ببینی و واقعا هم راست میگفت. تا شانگهای با قطار سریع السیر رفتیم و حدود ۴ ساعت طول کشید البته با سرعت حدود ۳۵۰ کیلومتر. مکانهای دیدنی اصلی شهر شانگهای رو، گذشته از خیابانها و غیره در دو روز بازدید کردم . باغ Yunan Garden که خیلی زیبا و قشنگ بود و مجموعه ویلایی امپراطوری به حساب میومد. معبد Gingan Temple که یک معبد قدیمی ، بزرگ و فعال در مرکز شهر بود. بخش Pudong Side که برجهای معروف و اصلی شهر نظیر برج مروارید و غیره در این محله ساخته شده. موزه Shanghai Museum که به نظر من از موزه پکن بهتر و دیدنی تر بود . یک مجموعه سکه ایرانی زمان هخامنشی و ساسانی در این موزه موجوده که فکر نمیکن نظیر آن از نظر تنوع و سالمی رو خودمون داشته باشیم . خلاصه موزه بزرگ و دیدنییه. و همچنین کوچه Taicang که پر از کافه و رستورانه و جو جالبی داره.

 

پس از سفر چهار روزه به شانگهای به پکن برگشتیم و در روزهای باقیمانده به بازدید محلهایی پرداختم که باقی مونده بود که به این شرحند :

۱- پارک Zhongshan که در ضلع غربی ورودی شهر ممنوعه واقع شده و دیدنش خالی از لطف نیست.

 

۲- هوتونگها (Hutong): به کوچه های تنگ و بومی با خانه های نسبتا قدیمی شهر هوتونگ میگن که قدم زدن توی اونها از جاذبه های گردشگری پکن محسوب میشه. یکی از بهترین اونها این محله . به سمت ایستگاه Pinganli رفتم ، و پس از خروج از خروجی B کمی به شمال وبعد سمت راست وارد کوچه Huguosi شدم. کمی جلوتر از کوچه Hugusi E به سمت شمال رفتم و از کوچه Hangkong Hutong به سمت غرب وارد خیابان اصلی شدنم.

۳- پاگودای Tianning Temple : پاگودا به معبدهایی با معماری طبقه طبقه گفته میشود که یکی از زیباترین اونها معبد تیانینگ نام داره. برای رفتم به معبد به ایستگاه Daguanying رفته و حدود یک ربع به سمت شرق و نرسیده به تقاطع اصلی ، کوچه Yongju Dongli رو حدود شش دقیقه به بالا رفتم وبه مقابل معبد رسیدم . برای من ارزش رفتن و دیدن رو به دلیل معماری جالبش کاملا داشت.

 

۴- دیوار پکن : بخشی از دیوار قدیم شهر که برای بازدید حفاظت شده رو نیز دیدم . بیشتر این دیوار طی گذشت زمان و توسعه شهر تخریب شده و بعضی قسمت ها نظیر همین بخش سالم مانده . برای بازدید به ایستگاه Chongwenmen رفتم و پس از خروج از C1 و حرکت به سمت شرق ، دیوار در مجاورت فضای سبزی دیده میشه.

 

۵- خیابان Sanlitun : یکی از محله های با کلاس پکن پر از مالها و برندها و رستوران های گوناگون.

چند جای دیگر هم بود که من نرفتم و ایشالا در سفر بعدی اگر عمری بود سعی میکنم بهشون سر بزنم نظیر موزه Capital Museum ، نمایش Golden Mask ، شهر بازی Happy Valley ، مجموعه تجاری Soho Galaxy از آثار زاها حدید ، شهر زیرزمینی و سایر پارکها و معابدی که دیگر فرصتی برای بازدیدشان نبود.

این نکته رو هم بگم که سعی کردم زیاد به مسائل مالی نپردازم ، چون هزینه رفت و آمد با مترو و همچنین مکانهایی که نیازبه تهیه بلیط ورودی دارد غالبا خیلی ناچیزه و میتونم بگم هزینه کل گشتن شهر بعلاوه ناهارها برای من شاید به ششصد هزار تومان هم نرسید.

در انتها امید وارم که تهیه این سفرنامه مفید واقع بشه.

 

نویسنده : امیر بهجتی