سفر به تونس – مقدمات سفر

درود. اگه بدونید دارم تو چه وضعیتی این پست رو می نویسم! روی سرامیک سرد کف اتاق یه زیرانداز نازک پهن کردم و نشستم روش. خونه خالیه و تازه تمیزکاری کف خونه تموم شده. تو این شرایط دو چیز به من انگیزه نوشتن میده: یکی اینکه نوشتن برای خودم یه یادآوریه و تبدیل میشه به دفترچه خاطرات اینترنتی و دومی که از همه مهمتره شمایید. چه دوستانی که من رو دوست دارن و چه اونهایی که از من خوششون نمیاد، چه اونهایی که کامنت میدن و چه اونهایی که حال نمی کنند نظر بدن. من کیف می کنم که چیزهایی رو که دیدم با شما شریک بشم تا شما هم بتونید راحت تر سفر کنید و هم اشتباهات من رو تکرار نکنید و از همه مهمتر: گیر این آژانس های غارتگر نیفتید. دوست دارم ایرانیها مثل ترکیه و تایلند بقیه دنیا رو هم تسخیر کنند البته با گردشگری و حسن شهرت.

حالا از این حرفهای “صد من یه غاز” که بگذریم می رسیم به داستان اصلی. شمال آفریقا رو خیلی دوست داشتم البته نه به اندازه آمریکای جنوبی. وقتی از برزیل که برمی گشتم و داشتیم از بالای تونس و الجزایر و اون بیابون بی سر و تهش رد می شدیم، یه نگاه به پایین انداختم. همه مسافرها خواب بودن و فقط من روکش پنجره ام باز بود. تو دلم گفتم میشه من هم بیام اینجا؟ می دونستم که ورود به شمال آفریقا به ویژه الجزایر برای ایرانیها سخته. تو دلم می گفتم خوش به حال این ترکها، حداقل برای سفر به کشورهای اسلامی مشکلی ندارند.

غروب زیبای آفتاب پس از باران، شهر تونس

مصر که می خواد سر به تنمون نباشه کلا ورود ایرانیها به مصر طبق قانون این کشور ممنوعه (لیاقتشون همون کمبوجیه بود که بدون ویزا سرش رو انداخت پایین رفت ترکوندشون!) . لیبی که کلا درش به روی همه بسته است. مراکش هم که گفت شما تو بحرین دخالت می کنید و رابطه اش رو قطع کرد! (یکی این وسط پرتقال فروش رو پیدا کنه) پس کلا موند تونس و الجزایر. فکرش رو نمی کردم که شش ماه بعدش به اون سمت کشیده بشم در حالیکه پرواز ایران ایر به چین رو به قیمت خیلی پایین خریده بودم. (دوستم اکبر با همون پرواز رفت چین و در زمان برگشت موتور هواپیماشون آتیش گرفت! خدا رو شکر که کسی چیزیش نشد)

موقعیت تونس در قاره آفریقا

قطعا این اولین سواله: اونجا چیزی برای دیدن داره؟ آره داره خوب هم داره. تونس قسمتی از امپراتوری روم، امپراتوری اسلامی و بعدش عثمانی بوده و صدالبته آثار اونها هنوز تو این کشور موجوده . معماری خودشون هم زیباست و ترکیبی از معماری بومی و اسلامیه و البته اگه بهشون برنمی خوره معماری ایرانی هم توش تاثیر گذار بوده. ساحل های زیبایی داره و کلا اصول دهکده های ساحلیشون بسیار شبیه به اون چیزیه که توی جزیره های مدیترانه ای یونان دیده میشه. این نشون میده که مردم دور این دریا یا از یه ریشه بودن یا ارتباط فرهنگی تنگاتنگی با هم داشتند. صحرای آفریقا هم که بغل گوشتونه. کشور نسبتا ارزونیه و مسلمون هم هستند. دیگه چی می خواید؟

اینجا ایتالیا نیست. کولوسئوم رومی ها است در شهر الجم El-Jem

سوال دوم هم احتمالا اینه: امنه؟ تونس بزن و بکوب هاش تموم شد و مشکلی نیست. جالب اینکه توی اوج انقلاب هم مردم کاری به توریست ها نداشتند و خارجی ها می اومدند و می رفتند. صنعت توریسم تونس زیر ساخت نسبتا مناسبی داره. البته هنوز قابل قیاس با ترکیه نیست ولی خیلی اوضاعش از ایران بهتره. حتی اسرائیلی ها هم می تونند به این کشور سفر کنند.

دیوار نویسی های انقلابی در شهر تونس

سوال سوم هم فکر کنم اینه: با چی بریم؟ صد البته با دوچرخه!  ایرلاینهای ایرانی که خدا رو شکر به هیچ جا پرواز ندارن. این که هیچ. می تونید از قطر ایرویز، ترکیش ایر، امارات و ایرلانیهای این مدلی استفاده کنید. اگه اشتباه نکنم همشون هم به الجزایر پرواز دارن و هم به تونس. تونس خودش یه ایرلاین ارزون قیمت به نام Nouvel Air داره که فقط توی روزهای خاصی به طور چارتری به تهران پرواز داره که فکر کنم بلیط فروشی تک هم نمی کنه.

شهرک یا روستای سیدی بوسعید (سیدی توی تونس به شکل sidi تلفظ میشه)

 ویزا می خواد؟ فکرش رو بکنید که نخواد! و اما مدارک ویزا:

۱- دو قطعه عکس

۲- فتوکپی پاسپورت

۳- رزرو هتل و بلیط هواپیما

۴- وحشتناک ترین قسمتش هزینه ویزا ۱۷۰ دلار!!! (به روز رسانی: انگار هزینه ویزا خیلی کمتر شده و الان چیزی حدود ۱۸۰ هزار تومنه – تیر ۹۴)

نمی دونم چرا انقدر گرونه. قبلا ظاهرا خیلی ارزونتر بوده ولی یهو صد دلار گذاشتن روش! می گفتند ایران هم همین قدر میگیره ولی من مطمئنم ایران گرون نکرده چون ایران اصلا درآمدش بر پایه توریسم نیست. اونم چه ویزایی! یه مهر جوهری بی ریخت می زنن تو پاس بعد با خودکار توش می نویسند. آدم حالش به هم می خوره! فقط هم یه بار ورود میدن. بین ده تا دوازده روز کاری هم فرایندش زمان می بره. خواستم پولش رو بدم جیگرم داشت خون ریزی می کرد.

نشانی سفارت: تهران – شهرک غرب – خیابان ایران زمین – خیابان سوم – پلاک ۶

شماره تلفن: (اگه عوض نشده باشه) ۸۸۵۶۳۷۸۷ و ۸۸۳۶۳۳۵۸

سفارت بسیار بسیار خلوته. ساختمون سفارت چند طبقه است و کسی توش دیده نمیشه. این همه اتاق نمی دونم به چه دردشون می خوره! کارمندهاش خوش برخورد هستند و از همه جالبتر اینکه در ورودی سفارت هیچ زبونه و قفلی نداره و موقع بیرون رفتن باید دنبال آبدارچی بگردید تا دکمه در رو که نمی دونم کجاست بزنه تا در فقط چند درجه باز بشه و شما بتونید برید بیرون. اون وقت من هر جای دیگه دنیا سفارتی دیدم درش مثل تونل کندوان باز بوده!

روز پرواز رسید و من و همسفرم با هواپیمایی قطر عازم تونس شدیم. یه توقف چند ساعته تو دوحه داشتیم و از اونجا هم یه پرواز ۶ ساعته تا تونس. جالب اینکه برای این مسیر طولانی از هواپیمای کوچیک A-320 استفاده کرده بودند و تازه نصف هواپیما هم خالی بود. معلوم بود مسیری نیست که برای ایرلاین اقتصادی باشه ولی به قولا برای اینکه جنسش جور باشه این پرواز رو هم گذاشته. از همه مسخره تر فرودگاه دوحه بود. هواپیما رو چند کیلومتر دور تر از ساختمون خود ترمینال ته فرودگاه پارک کرده بودن و اتوبوس یه ساعت چرخید تا برسه اونجا. می خوان نشون بدن که فرودگاه خیلی بزرگه و ما خیلی پر رفت و آمد هستیم. از این پزهای الکی کم ندیدم.

فرودگاه شهر تونس (پایتخت کشور تونس شهر تونسه ولی تو انگلیسی نامهاشون کاملا فرق داره. به خود کشور میگن Tunisia و به شهر میگن Tunis) خیلی بزرگ نیست. فرودگاهی که به افتخار پرافتخارترین تمدن این سرزمین “کارتاژ” نامیده شده. خیلی راحت از گیت گذشتیم و هیچ سوال و جوابی هم نشدیم. توی یه وبلاگی خونده بودم که پیدا کردن صرافی داخل شهر بسیار سخته که فکر کنم ایشون به شدت اشتباه کرده بودند. واسه همین ما پول نسبتا زیادی رو توی فرودگاه تبدیل کردیم در حالیکه نیازی نبود. البته خدا رو شکر اختلاف قابل توجهی بین نسبت تبدیل توی فرودگاه و داخل شهر نبود. یادتون باشه حتما رسیدی رو که صرافی بهتون میده پیش خودتون نگه دارید چون اگه روز برگشت بخواید دینارهای باقی مونده رو به دلار یا یورو برگردونید حتما اون رسید رو می خوان.

تنها عکسی که تونستم از فرودگاه “کارتاژ” تونس بگیرم.

هزینه حمل و نقل تو این کشور خیلی قابل قبوله. البته نباید انتظار داشته باشید که هم قیمت ایران باشه (ایران یکی از ارزون ترین سیستم های حمل و نقل شهری و بین شهری رو تو دنیا داره). سیستم حمل و نقل داخل شهری بیشتر بر پایه تراموا هستش. هم ترامواهای عهد بوق دارن و هم مدرن و کولر دار. خیلی خیابونهای تر و تمیزی نداره. البته مردم می گفتند اینجوری نبود و بعد از انقلاب به دلیل شیر تو شیر بودن اوضاع شهر این شکلی شده.

ایستگاه تراموا در شهر تونس. کثیفی خیابون کاملا مشخصه. این خیابونها فقط ویژه تراموا نیست ماشین های معمولی هم از روی این ریلها عبور می کنند.

برخوردشون با توریست ها خیلی خوبه. توریسم یکی از صنایع اصلی این کشوره. تقریبا همشون فرانسوی بلد هستند ولی انگلیسی خیلی فراگیر نیست. عربی هم خوب زبون رسمی شونه ولی خیلی با اون عربی که ما می شناسیم (عربی حجاز) فرق داره. فقط آوای زبونشون عربیه و گرنه هیچ شباهتی بهش نداره ولی عربی فصیح رو می فهمند. حداقل خوبیش اینه که اون کسانی که یه کلمه هم انگلیسی بلد نیستند می تونند به راحتی تابلوها رو بخونند. توی الفباشون مثل ما که چهار تا حرف اضافه داریم، یه حرف اضافه دارند که صدای “گ” میده و اون را با “ڨ” (قاف سه نقطه) نشون میدن.

از نظر غذایی اصلا با مشکل مواجه نمی شید. رژیم غذایی شون به ما بسیار شبیهه با این تفاوت که اونا عملا غذای گیاهی ندارند و خیلی زیاد توی غذاهاشون از گوشت به ویژه گوشت قرمز استفاده میشه. تونس و الجزایر می تونه برای گیاه خوارها جهنم باشه. پرسهای غذاهاشون واقعا زیاده. به راحتی غذای یه بدنساز حرفه ای رو تامین می کنه. یا دو نفری یه پرس سفارش بدید یا قبلش قشنگ ورجه وورجه کنید و از صبح چیزی نخورید تا شاید بتونید همش رو تا ته نوش جون کنید. مردم این منطقه به شدت به نعنا علاقه دارند و چای نعنا یکی از نوشیدنی ها محبوبشون به حساب میاد.

غذای سنتی تونسی: سیب زمینی آب پز بزرگ، هویج، فلفل، لوبیا و حجم عظیمی از گوشت (فکر کنم شتر بود) و “کوز کوز” (نمیگم چیه که تو کف بمونید بعدا تعریف می کنم! )

تونس کشور کوچیکیه و فاصله بین شهرهای دیدنی اون از همدیگه به ندرت بیشتر از ۲ ساعت میشه. اقامت من توی تونس فکر کنم ده روز طول کشید (روز به روز دارم گیج تر میشم!  ) از شهر تونس و منطقه های حومه اش (کارتاژ Carthage و سیدی بوسعید Sidi Bou Said)، شهر سوسه، الجم (El-Jem) و قیروان (در نظر اهل سنت چهارمین شهر مقدس مسلمانان پس از مکه،مدینه و بیت المقدس) بازدید کردیم. از اونجا همسفرم برگشت ایران و من هم راهی دیار الجزایر شدم.

ساحل زیبای دریا در شهر سوسه

مسجد جامع قیروان. کف اون به جای فرش با حصیر پوشونده شده. بیشتر این ستونها از بناهای قدیمی روم باستان و به ویژه از منطقه کارتاژ به اینجا آورده شده اند.

این پست اینجا تموم شد. نگید کوتاه بود. شما که عادت من رو می دونید همیشه یه پست مقدمات سفر میذارم که اونهایی که فقط قصدشون به دست آوردن اطلاعات کلی باشه و حال خوندن نوشته های من رو ندارند، بتونند ازش استفاده کنند. به بزرگی پست بولیوی ببخشید! 

مسیر حرکتمون در تونس