سفرنامه مجله مسافرتی سفرنامه ، تجربه سفر و سفرنامه
نیشابور
می خواهم این پُست را به یک دوست وفادار تقدیم کنم؛ به سعید سعیدی…
اردیبهشت ۹۰ سعید بعد از ۴ سال به ایران می آمد و زمان نداشت تا به تهران بیاید، پس ما عازم مشهد شدیم تا هم ولایت عشق را زیارت کنیم، هم دوست خوبمان را…
بلیت قطار داشتیم و با رضا تصمیم گرفتیم سر راه نیشابور پیاده شویم و آرامگاه ۳ بزرگ مرد این دیار را ببینیم. تصمیممان را که به سعید اطلاع دادیم گفت می آید نیشابور و آمد… فقط درهای کوپه را با وجود تذکر قبلی ما باز نکردند و قطار به سمت مشهد راه افتاد و سعید ماند و خستگی راه و رانندگی تنها به دنبال قطار تا مشهد…
بعد از مشهد هم رفتیم گنبد کاووس و خالد نبی؛ نیشابور اما قسمت آن سفر نبود… دیروز با وجود خستگی وقتی قطار در ایستگاه نیشابور نگه داشت پیاده شدیم و تمام وقتی که در این شهر بودیم یاد سعید همراهمان بود. در قطار تصمیم گرفتم اگر دیدن نیشابور قسمت شد، اینجا از سعید تشکر کنم و بگویم دیروز چقدر جایش خالی بود…
این پارک زیبا مابین امامزاده محروق و آرامگاه خیام قرار دارد.
آرامگاه خیام
این کوزه چو من عاشق زاری بوده است
در بند سر زلف نگاری بوده است
این دسته که بر گردن او می‌بینی
دستیست که برگردن یاری بوده است
این بلوار به طول یک کیلومتر بین آرامگاه خیام و عطار قرار دارد.
آرامگاه محمد غفاری معروف به کمال الملک
آرامگاه عطار نیشابوری
عطار عارف پر آوازه ای بوده و نقل است مولانا خود را با او مقایسه می کرده است. حتما این شعر معروف مولانا را شنیده اید:
هفت شهر عشق را عطار گشت ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم…
