چین ، از تهران تا پکن – ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۱

چین ، از تهران تا پکن – ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۱

پیش از سفر وبلاگ های زیادی رو خونده بودم که از تجربیاتشون نوشته بودن و عجیب اینکه بیشتر اونها از پکن خوششون نیومده بود ولی از شانگهای خیلی تعریف کرده بودن. وبلاگ های خارجی اما چیز دیگه ای می گفت… از اونجا که من تا خودم چیزی رو تجربه نکنم باورش نمی کنم، تصمیم گرفتم به شیوۀ خودم عمل کنم و با ۴۰ صفحه پرینت عازم چین شدیم!

این ۴۰ صفحه پرینت شامل فهرست کاملی از اماکن دیدنی پکن و شانگهای بود به همراه توضیحاتی مختصر و آدرس به خط چینی (که برای استفادۀ خوانندگان در همین وبلاگ قرار خواهم داد).

پرواز ما با ایران ایر بود. در زمان سفر ما (مهر ۹۰)، ایران ایر دو پرواز هفتگی به پکن داشت. چهارشنبه ها ساعت ۷ شب و شنبه ها صبح که با توجه به طول پرواز و زمان رسیدن، پرواز چهارشنبه مناسب تره. به این دلیل که حدود ۷ صبح فردا به پکن می رسه و یک روز کامل رو در اختیار داریم. پرواز برگشت هم پنجشنبۀ هفتۀ بعد، ساعت ۷ شب (به وقت پکن) هست که باعث می شه روز آخر رو هم بطور کامل در اختیار داشته باشیم.

مدت پرواز از تهران تا پکن حدود شش ساعت و نیم هست و اختلاف ساعت، چهار ساعت و نیم (اونها جلوتر هستن) که مجموعاً می شه ۱۱ ساعت. البته به خاطر رعد و برق در تهران، هواپیما با نیم ساعت تاخیر بلند شد.

در برگه ای که آژانس مسافرتی در تهران به ما داده بود برنامۀ کامل روزانۀ گشت ها مشخص شده بود. جالب اینکه لیدر تور (که یک خانم جوان بود) از تهران با ما همراه بود، به پکن اومد، کارهای مربوط به ورود ما به چین رو انجام داد، ما رو به گشت های شهری پکن برد، با ما به شانگهای اومد، گشت شانگهای رو بعهده داشت، دوباره با ما به پکن برگشت و سپس به تهران.

ایشون از لیدرهای ایران اسکای گروپ بودن که تشکیل شده از ۴۸ آژانس مسافرتی. حضور لیدر در تمام طول سفر اطمینان خاطری هست برای مسافران، خصوصاً کسانی که تجربۀ سفر خارجی کمتری دارن. چون همیشه می دونن کسی هست که ۲۴ ساعته همراهشونه و موبایلش هم همیشه روشنه. شاید همچین سیستمی برای سفر به ترکیه یا دوبی زیاد به کار نیاد، اما برای مسافرت به چین، که کمتر کسی انگلیسی می دونه، بیشتر کاربرد داره.

شش ساعت و نیم پرواز تا پکن، اونهم در هواپیماهای قدیمی ایران ایر، کمی خسته کننده است. در این هواپیماها، مثل خطوط هوایی امارات از مانیتور و چند صد کانال تلویزیونی هم خبری نیست… یک وعده شام و یک اسنک (شبیه صبحانه!) تنها پذیرایی هست که داخل هواپیما انجام می شه… بگذریم!

وقتی هواپیما در پکن به زمین نشست، همۀ ما از راهرویی طولانی عبور کردیم تا به قسمت کنترل پاسپورت برسیم. از اونجا که ویزای ما گروهی بود باید صبر می کردیم تا همۀ مسافرانی که ویزای گروهی داشتن به ما برسن. هر هشت تا ده نفر در یک برگه بودن که باید به همون ترتیب اسامی روی برگه در صف می ایستادیم تا روی برگۀ ویزامون مهر ورود زده بشه. جالب اینکه نه موقع ورود و نه موقع خروج هیچ مهری روی پاسپورت ها زده نمی شه. یعنی هیچ مدرکی دال بر ورود به کشور چین در گذرنامه وجود نخواهد داشت!

حدود ساعت هفت و نیم صبح (به وقت پکن) مراحل ورود ما به کشور چین انجام شد و وارد اتوبوس تور شدیم. چمدون های ما مستقیم به هتل رفت و چون طبق قانون هتل، اتاق ها رو ۲ بعد از ظهر تحویل می دن، رفتیم به سمت میدان تیان آن من در مرکز شهر که علاوه بر بازدید از میدان، از شهر ممنوعه هم بازدید کنیم.

* عکس های بیشتر و اختصاصی رو در اینستاگرام من دنبال کنین: hesam___dehghani