امروز این شانس را داشتم که با توضیحات “ایمان روئین‌دژی” رُم را تجربه کنم. در یک کلام، کم‌نظیر و فوق‌العاده بود. سرمست شدم. گزارش تصویری زیر را تقدیم می‌کنم به “ایمان” عزیز:

“ایمان روئین‌دژی” و همسر ایتالیایی‌اش که امروز چند ساعتی را با هم گذراندیم. محل عکس: میدان باربرینی، رُم

همچنین در این سفر از همکاری دوست گرامی‌ام، “کیانوش بافقی‌نیا” لذت فراوان بردم. محل عکس: کومو (Como)، شهر زیبایی در منطقه لومباردی ایتالیا

یکی از مکان‌هایی که به اتفاق ایمان و کیانوش و چند نفر از مسافران رفتیم، کلیسای Sant’Andrea al Quirinale بود. این کلیسا توسط “برنینی” (مجسمه ساز و معمار سبک باروک در قرن ۱۷ میلادی که آثار بسیاری از او در شهر رم و واتیکان دیده می‌شود) طراحی شده و به اسم “سن آندره” (برادر “سن پیتر”) است.

گنبد کلیسای Sant’Andrea al Quirinale

صحنه نقاشی بالا، به صلیب کشیده شدن “سن آندره” را نشان می‌دهد. این قدیس به صورت مورب (کج) به صلیب کشیده شد. جالب این است که “سن پیتر” (برادر “سن اندره”) هم به صورت برعکس (پا به سمت بالا و سر به سمت پایین) به صلیب کشیده شد.

تصویر بالا: در تقاطع خیابان‌های Quattro Fontane و Via del Quirinale و در چند قدمی کلیسایی که “برنینی” طراحی کرده، کلیسای دیگری به سبک باروک دیده می‌شود که توسط “فرانچسکو برومینی” (رقیب برنینی) طراحی و ساخته شده است. هر دوی این کلیساها در نزدیکی چهار فواره (Quattro Fontane) ساخته شده‌اند. Chiesa di San Carlo alle Quattro Fontane به معنای “کلیسای سن کارلو واقع شده در تقاطع چهار فواره” نام این کلیساست.

در وسط میدان “باربرینی” فواره زیبایی از “برنینی” به نام Triton Fountain دیده می‌شود که توریست‌ها علاقه دارند از آن عکس بگیرند.

کمی دورتز از فواره قبلی، فواره دیگری نیز از برنینی دیده می‌شود که در ابتدای خیابان Via Vittorio Veneto قرار گرفته.

کمی بالاتر از فواره دوم و در خیابان Via Vittorio Veneto، جایی هست به اسم Il Convento dei Cappuccini

از این مکان به نام “سردابه کاپوچین” یاد می‌شود. در این مکان آثار هنری، مُهر، لباس، و وسائل مربوط به راهبان فرقه “کاپوچین”، یکی از فرقه‌های کاتولیک نگهداری می‌شود. یک نقاشی از “کاراواجو” نیز به نام St. Francis in Meditation در این مکان وجود دارد.

هرچند عکاسی از این محل ممنوع است و با برخورد بد متصدی روبرو خواهید شد، اما من خوشبختانه توانستم چند عکس با همکاری همراهان بگیرم.

همه آن‌چه که در تصویر بالا می‌بینید، اسکلت صدها راهب فرقه “کاپوچین” است که در این مکان نگهداری می‌شوند.

نقاشی کارواجو که بالاتر ذکر شد و در سردابه کاپوچین نگهداری می‌شود.

کاپوچین‌ها زیرمجموعه فرقه “فرانسیسکن‌” هستند که نوعی خودآزاری و افتخار به فقر (شبیه دراویش در ایران) از مشخصه‌های آن‌ها به شمار می‌رود. افراد این فرقه در بخش زیادی از دنیا حضور دارند و پایگاه‌های خودشان را دارند.

افراد فرقه کاپوچین، لباسی شبیه آن‌چه بر تن این اسکلت می‌بینید بر تن می‌کردند و سرشان را نیز با کلاه می‌پوشاندند. جالب اینکه واژه Cappuccino (قهوه) به معنی capuchin کوچک است که از ریشه cappuccio می‌آید که خود روسری، کلاهک دودکش و چیزی که سر را بپوشاند، معنی می‌دهد. و ظاهرا ایتالیایی‌ها کاپوچینو را به سبب اینکه کف شیر و قهوه‌ی پاشیده شده روی آن را شبیه راهبان کاپوچین می‌دانند؛ این نام را بر آن نهاده‌اند.