چند عکس و چند خط گزارش از رُم تقدیم می‌شود:

مجسمه‌ی “رافائل”، نقاش و معمار دوران رنسانس را در تصویر می‌بینید. او به همراه “میکل آنژ” و “لئوناردو داوینچی”، سه نابغه بزرگ زمان خود بودند.

مقبره رافائل در پانتئون

رم، در نزدیکی میدان ونیز

گدایی در میدان ونیز شهر رم

بدون شرح

پنجره دیروز، نمای امروز

در میدان جمهوری (Repubblica) و در نزدیکی “ترمینی” (ترمینال و ایستگاه راه آهن) شهر رم کلیسایی هست با یک اسم طولانی: S. Maria degli Angeli e dei Martiri

در زمان امپراطوری رم یک حمام و یک استخر در این مکان وجود داشت که در قرن شانزدهم میلادی به کلیسا تبدیل شد. جالب اینکه واژه “ترمینی” Termini از همین حمام و ریشه thermae (گرما) می‌آید نه از ریشه Terminus (ترمینال).

طراحی این کلیسا توسط “میکل آنژ” در سال ۱۵۶۳ میلادی شروع شد. ولی او یک سال بعد از دنیا رفت و طرح او را یکی از شاگردانش به نام Jacopo Lo Duca پیش برد.

در تصویر در پشتی این کلیسا را مشاهده می کنید.

نقش “مریم مقدس” بر روی یکی از سه در کلیسا که رو به میدان ریپوبلیکا هستند، دیده می‌شود. این در برنزی توسط هنرمند لهستانی  Igor Mitoraj طراحی شده است. در سال ۲۰۰۵ ساخت این در به پایان رسید و هنرمند در سال ۲۰۱۴ از دنیا رفت.

نقش مسیح بر روی یکی دیگر از درها.در ادامه، همان توضیحات تصویر بالایی برای این نقش هم صدق می‌کند.

یکی از نقاشی‌های داخل کلیسا

نمایی از داخل کلیسا

یک نقاشی دیگر در کلیسا

از آثاری که بر روی یکی از دیوارهای کلیسا دیده می‌شود یکی هم نقش صورت مسیح بر روی دستمال “ورونیکا” است.

از این مجسمه گالیله به ارتفاع تقریبی ۵ متر در سال ۲۰۱۰ در حیاط کلیسا رونمایی شد. جالب این است که این مجسمه توسط یک فیزیکدان چینی به نام Tsung-Dao Lee که در سال ۱۹۵۷ میلادی جایزه نوبل را از آن خود کرد، طراحی شده است.

پاپ کلمنت چهاردهم به یک منجم، ریاضیدان، فیلسوف، تاریخدان و باستان شناس به نام “فرانچسکو بیانچینی” Francesco Bianchini سفارش داد تا برای سال مقدس ۱۷۰۰ میلادی یک ساعت آفتابی طراحی کند. هرچند که ساعت آفتابی بعدتر و در سال ۱۷۰۳ میلادی و با کمک یک منجم دیگر به نام Giacomo Filippo Maraldi به پایان رسید. این ساعت تا سال ۱۸۴۶ میلادی ساعت استاندارد محلی رومی باقی ماند. ساعت آفتابی “بیانچینی” بر اساس خط نصف‌النهار که از رم می‌گذرد (طول جغرافیایی ۱۲درجه و ۳۰ دقیقه شرقی) طراحی شده است.

در مرکز تقریبی این تصویر یک سوراخ می‌بینید که نور از آن عبور می‌کند. این سوراخ نزدیک به سقف کلیساست.

سوراخی که نور خورشید از آن به داخل کلیسا می‌تابد در این تصویر بهتر مشخص است.

نور خورشید از آن سوراخ بر این خط نصف‌النهار می‌تابد و ساعت مشخص می‌شود.

“فرانچسکو بیانچینی” سوراخ‌های دیگری هم در سقف کلیسا برای رصد چند ستاره تعبیه کرده است.