خاطرات سفر به دور اروپا (۲۰۱۲) -بروکسل(بلژیک)

ساعت حدود ۷ صبح بود که با فرود هواپیما در فرودگاه بروکسل ما هم مانند سایر مسافرها هواپیما رو ترک کردیم و این بار اونقدر مسیر رو چپ و راست کرده بودن که دقایقی برای پیدا کردن محل برداشتن ساکها دچار اشتباه شدیم. اما به هر حال هر طوری بود ساکمونو پیدا کردیم و بازم بدون اونکه کسی ازمون پاسپورت بخواد وارد سالن خروجی شدیم!

طبق معمول دنبال بخش مربوط به راهنمای توریست گشتیم اما این بار هم فقط همون i رو پیدا کردیم که البته به نظر این دفعه این بخش هم راهنمای توریستی بود و هم اطلاعات پرواز. کنارشم یکسری بروشور توریستی بود که در مورد شهرهای مختلف بلژیک اطلاعاتی می داد. ماهم نامردی نکردیمو چند تایی کتاب و بروشور در مورد بروکسل و کتابی راجع به کل بلژیک برداشتیم.

بعد نوبتمون شد و خانوم متصدی رو سئوال پیچ کردیم و اول همه آدرس هتلمونو پرسیدیم. اونم بیچاره کلی تو اینترنت گشت و بالاخره برامون یه پرینت ساده گرفت که د رواقع از رو گوگل مسیر حرکت رو آدرس داده بود. یه نقشه نصفه و نیمه ای هم بهمون داد که راستش فقط بخش کوچک مرکز شهر رو نشون می داد!

سرانجام دل به دریا زدیم و پایین رفتیم تا از ایستگاه قطار به سمت مرکز شهر حرکت کنیم. این بار هم  در نوع خرید بلیط شک داشتیم. نمی دونستیم بالاخره قطاره، مترو هست یا …!؟ اما آخرش با پرس و جو فهمیدیم خبری از مترو نیست و نهایتا با پرداخت ۵٫۵ یورو ناقابل بلیط قطار رو خریدیم و مثل بچه آدم سوار قطار شدیم. سیستم قطارهای بلژیک هم مثل سوئیسه و نیاز نیست بلیط رو جایی رجیستر کنید. فقط کافیه همراهتون باشه تا متصدی احتمالا بهتون مراجعه کنه و اونو پانچ کنه.

تو بروکسل چند تا ایستگاه مرکزی قطار وجود داره که باید حواستون باشه کجا پیاده شید. فرضاً تو همون اول شهر یه ایستگاه مرکزی با نام MIDI وجود داره  که به برخی جاهای شهر مرتبط میشه. اما ایستگاه مرکزی بروکسل وسط شهر قرار داره و با معماری قشنگش متماییز از بقیه است.

با ترک قطار وارد سالن خروجی ایستگاه شدیم. چشمتون روز بد نبینه کف زمین پر بود از آشغال و بطری خالی و ته سیگار و … . فکر کنید اومدید ترمینال جنوب کثیف ۲۰ سال قبل خودمون. البته معماریش نسبتا نو بود اما از زمین و زمان آشغال می رویید. بخشی از سالن هم توسط عرب های آواره هایی که با زن و دهها بچه قد و نیم قد بساط پهن کرده بودن اشغال شده بود! بوی ادرار و مدفوع همه جا رو پر کرده بود. واقعا اینجا بروکسله؟ قلب و مرکز دائمی اتحادیه اروپا؟

با بیرون رفتن از سالن اولش تصورمون این بود که شاید بشه با مترو مسیر تا هتل رو راحت بریم اما از یکی دونفری که پرسیدیم گفتن ایستگاه مترو خط M2 یکم فاصله داره و بهتره با وسیله ای بنام ترام که چیزی شبیه تراموا و متروست بریم اونجا. این شد که دوباره به سالن برگشتیم و با خرید بلیط ۲ یورویی از دستگاه به سمت پایین پله ها رفتیم و دقایقی بعد سوار بر ترام و البته بعد رجیستر کردن بلیط هامون در داخل قطار که احتمالا حدود یکساعت اعتبار داشت به سمت خط ۲ مترو حرکت کردیم.

در ایستگاه مترو هم که از نظر کثافت دست کمی از ایستگاه قطار نداشت نسبتاً راحت مسیرمونو پیدا کردیم و به سمت ایستگاه لئوپلد که هتلمون نزدیک اونجا بود حرکت کردیم. نکته جالب این بود که هر تابلویی رو حداقل به ۳ و حداکثر تا ۶ زبون ترجمه کرده بودن. ظاهراً سه تا زبون رسمی و ۸-۹ تا زبون غیر رسمی دارند! خدا رحم کنه!!!

تو ایستگاه وقتی به بالای پله ها رسیدیم یکدفعه یکی از این جوونهایی که ظاهرش اجق وجق بود (شبیه نئونازی ها) جلو اومد و پرسید می خواید تو پیدا کردن آدرس کمکتون کنم و بعد هم گفت باید برید سمت چپ. ماهم کلی دعاش کردیم و گفتیم بابا مردم چقدر انسانند! و تو امتداد خیابون با دلگرمی بیشتر حرکت کردیم.

دیدن ساختمونهای قدیمی با قدمت بیش از ۱۰۰ سال با تاج های قشنگشون تو همون لحظه اول توجهمونو به خودش جذب کرد اما راستش زیاد نمی شد بالا رو نگاه کرد چون می بایست نیم نگاهیی هم به زیر پامون داشته باشیم تا اشتباهاً مدفوع حیوانات رو که به وفور تو خیابون یافت می شد لگد نکنیم!!!

دقایقی بعد از خانومی آدرس رو پرسیدیم و البته اونم انگلیسی بلد نبود و سعی کرد با اشاره و بکاربردن برخی لغات فرانسوی کمکمون کنه و واسه اینکه مطمئن بشه از پیرمرد مغازه داری هم پرسید و جالبتر اونکه خانومه با کلی تلاش جملات فرانسوی اون پیرمرد رو با لحنی متفاوت و با ایما و اشاره و دوباره به زبون فرانسه برامون ترجمه می کرد!

نهایتاً فهمیدیم کل مسیر رو اشتباه رفتیم و باید دوباره برگردیم سمت ایستگاه. نمی دونیم اون جوونه چه مرضی داشت که به ما آدرس اشتباه داد و ما رو آواره کرد! چون دقیقاً جهت مخالف رو نشون داده بود. اینجا بود که فهمیدیم آدم مریض هم پیدا میشه و نباید خیلی زود اعتماد کرد!

به هر حال دوباره راه رو برگشتیم و بعد هم یه حدود ۱۰ تا ۱۲ دقیقه ای اینور اونور زدیم تا تونستیم هتل کوچیکمونو که با قیمت شبی حدود ۵۰ یورو رزرو کرده بودیم پیدا کنیم.

رسپشن هتل که مرد میانسالی بود با خوشرویی پذیرای ما شد و بعد پرسید که راحت اینجا رو پیدا کردید که ما گفتیم نه و کلی سخت بود! یارو یکم جا خورد و بعد خیابون بغلش که جنب پارک بود و نشون داد و گفت از اینجا ۶ تا ۷ دقیقه بیشتر تا ایستگاه راه نیست. ماهم تازه متوجه شدیم این گوگل مپ مسیر رو کلاً دورسرمون پیچونده و ما می تونستیم راحتتر بیایم اینجا! ازش نقشه خواستیم که تابلوی بالا سرش رو نشون داد و گفت نقشه نیم یورو قیمتشه! جای تعجب بود که تو بروکسل نقشه ها مجانی نبودن!

اتاقمون طبقه ۴ بود که با آسانسور به راحتی رفتیم بالا. اتاق هم نسبتاً بزرگ بود و تا حد قابل قبولی از تمیزیش رضایت داشتیم. مهمتر از اون اینترنت بود که خوشبختانه کبفیت و سرعتش انتظاراتمون برآورده می کرده. از اونجا که ساعت نزدیک ظهر بود ما هم صبح زود پاشده بودیم ترجیح دادیم چند ساعتی رو به استراحت اختصاص بدیم.

عصر دیگه خستگیمون تا حد قابل ملاحظه ای رفع شده بود و حالا دیگه آماده گشت نیمروزی شهر بروکسل بودیم. این بار در امتداد پارک زیبای کنار هتل به سمت ایستگاه حرکت کردیم .وقتی اونجا رسیدیم طبیعتاً با توجه به مدت اقامتمون قصد خرید کارت های بلیط ۱۰ سفره رو داشتیم که حدود ۱۲ یورو بود و از بلیطهای تک سفره ۲ یورویی به صرفه تر بود. اما از اونجا که باجه بلیط فروشی بسته بود مجبور بودیم از دستگاه بلیط بخریم و خنده دار اینکه دستگاه فقط سکه قبول می کرد و ورودی اسکناس نداشت!

هرچی جیبامونو گشتیم بیشتر از یک یا دو یورو پیدا نکردیم حالا چه جوری باید ۲۴ یورو سکه پیدا می کردیم؟! گفتیم شانسمونو امتحان می کنیم و اولش به فروشگاه کنار ایستگاه سر زدیم. حتی یه نون ۱٫۵ یورویی هم ازش خریدیم ولی صندوقداره گفته که حداکثر ۱۰ یورو می تونه بهمون سکه بده که بازم نعمتی بود! این بار راسته خیابونو گرفتیم و از تک تک مغازه ها که عمدتاً رستوران و بار بودن درخواست سکه کردیم اما متاسفانه اکثرشون می گفتن شرمنده ایم و حتی بعضیاشون بیچاره ها صندوقشونم جلومون باز می کردن که خالی بود. چند متر جلوتر از رستورانی که کباب ترکی داشت و پسر جوونی که فروشنده بود تقاضای کمک کردیم. اون بیچاره هم دخلشو باز کرد و حدود ۱۰ یورو بهمون سکه داد. اما مگه مشکل حل می شد هنوز حداقل ۳ یورو دیگه کم داشتیم! این بار خیابون پشت ایستگاه رو ورانداز کردیم و تو یه سوپری که فروشنده اش عرب بود طرف دلش برامون سوخت و ۵ یورو برامون خورد کرد.

خلاصه پس از اتمام تراژدی سکه ها به ایستگاه برگشتیم و با ریختن کل سکه ها کارت ۱۰ سفره مونو خریدیم و این بار با خیالی راحت و درحالیکه حدود ۲۰ دقیقه رو از دست داده بودیم به سمت مرکز شهر حرکت کردیم.

مترو و همچنین خیابون های شهر عملاً پر بود از عرب ها و یه کمی هم سیاه ها. راستش انگار ۶۰ یا ۷۰ درصد جمعیت شهر مهاجر بودن و کمتر می شد سکنه با ظاهر اروپایی رو تو بروکسل پیدا کرد! به خصوص محله ما که پر بود از اعراب که به نظر سوری، فلسطینی و …، بودن و خانومهاشونم بدون استثناء شال عربی و حتی چادر و روبنده سرکرده بودن!

اولین مقصدمون ساختمون Halles Saint-Gery بود که الان تبدیل به کافه شده.  این ساختمون قدیمی ساختش به ۱۸۸۱ بر می گرده و یادآور گذشته شهر بروکسله. معماریش با توجه به قدمتش تاحدی جالب بود اما خوب چیز خارق العاده ای هم نداشت!

هرچند می گفتن یه آبخوری داره که مجسمه یه بچه که داره جیش می کنه بالاشه و از … بچهه آب میاد ولی ما هرچی اون دور و بر نگاه کردیم چیزی ندیدیم. زورمون هم اومد که از کسی بپرسیم. اینه که دیدن این مهم ترین سمبل بروکسل رو از دست دادیم!

با ادامه دادن مسیر از خیابونهای اطراف دقایقی بعد به سمت میدونی که  ساختمون زیبای Grand Place و Grote Market در اونجا قرار داشت حرکت کردیم. به واقع شاید مرکز ثقل توریستی شهر همین جا باشه و  مملو بود از توریست های رنگ و وارنگ خارجی. وجود ساختمونهای زیبای قدیمی با معماری های ممتازشون آدمو جذب خودش می کرد!

بازم مثل خیلی از جاهای دیدنی اروپا دور تا دور رستوران های گوشه خیابونی پر شده بود از توریست ها!

البته بخش هایی از میدون هم به جهت تعمییرات بسته بود و همزمان کارگرها مشغول کار بودن و صدای دستگاههاشون یکم آرامش میدون رو به هم ریخته بود!

در همین زمان اتفاق جالبی رخ داد و اون مواجه شدن با یک زوج جوون ایرانی بود که همون اول تو یک نگاه شناختیمشون و پس از خوش و بش کردن و احساس آرامشی که آدم از دیدن هموطناش تو خارج کسب می کنه اونا از تجربه اقامت چند روزشون در بلزیک گفتن و شدیداً توصیه کردن که حتما یه سفر بریم بروژ که با قطار فقط یکساعت تا بروکسل راهه. اونا هم از کثیفی شهر بروکسل ناراضی بودن اما می گفتن بروژ شهری بسیار زیبا و توریستی هست!

با خداحافظی از اونا دو تا چیز جالب دیگه ای که تو این میدون باید می دیدیم رو دنبال کردیم. اولیش محل واقعی رستوران کاندید بود که تو سریال ارتش سری که همه همسن و سالهای ما یادشونه. البته  فیلم تو استودیوای در لندن بازی شده بود اما محل واقعی رستوران کاندید که محور اصلی داستان بود همین جاست! اینجا هم معمولا کافه هست که البته الان مدتی است که برای تعمییرات درشو بستن!

 

دومین سورپرایزمون خونه ویکتور هوگو بود که در هنگام اقامتش در بروکسل اونجا بوده    که اونم چسبیده به همین رستوران بود.

با ادامه دادن مسیر به سمت بازار مسقف دراز سنت هوبرت (ST Hubert) که نکته جالبش فروشگاههای شکلات با تزئین های زیبا و هوس برانگیزشون بود حرکت کردیم.

 

با عبور از بازار به کنار کلیسای زیبای جامع شهر Cathedral رسیدیم که البته فقط بیرونش رو می شد دید!

تو این حین چند تا مغازه سوغاتی فروشی که نمادهای یادگاری شهر رو عرضه می کردن رو هم نشون کردیم که احیانا سوغاتیمونو از همین جا بخریم!

در ادامه وارد پارک بزرگ شهر که نامش هم بروکسل بود شدیم که با وجود درختان سر به فلک کشیده و انبوهش بازم به جز محوطه پر از آشغالش که یه جاهایی گله پشه ها و مگس ها هم به اون حمله ور شده بودن چیز دیگه ای برای نمایش نداشت!

نهایتاً در پشت پارک محوطه قصر سلطنتی شهر قرار داره که یجورایی حال و هوای قصر سلطنتی مادرید البته در اشلی به مراتب پایینتر رو برامون زنده کرد!

در محوطه میدون کناری قصر مجسمه زیبایی قرار داره و همون اطراف هم چندتا موزه هم هست که ما خیلی حس دیدنشونو نداشتیم.

از اونجا با عبور از خیابونهای منطقه قدیمی شهر که چشم انداز زیبایی از اطراف و غروب آفتاب رو هم به همراه داشت به محوطه زیبای آلبرتینا Albertina رسیدیم که البته نزدیک ایستگاه مرکزی قطار بود و چون این بار مسیرمونو یاد گرفته بودیم خیلی راحت به سمت محله هتلمون حرکت کردیم.

از اونجا که ساعت از ۹ هم گذشته بود و هوا در شرف تاریکی بود و ماهم دیگه نای راه رفتن نداشتیم به سمت هتلمون حرکت کردیم و این بار از وسط پارک زیبای لئوپولد که البته پر بود از خلافکارها و عربها و حتی حیوانات (سگها) تا هتلمون پیش رفتیم.

از اونجا که تو روز اول بروکسل و کثیفیش یجورایی تو ذوقمون زده بود و از طرفی با تعریف هایی که اون زوج ایرونی در مورد بروژ کردن برای فردا تصمیم قطعی برای رفتن به بروژ رو گرفتیم و به این خاطر تو یکی دو ساعت از اینترنت کل اطلاعات موردنظرمونو در مورد دیدنی های بروژ تکمیل کردیم و به امید تجربه ای متفاوت در بروژ تا صبح روز بعد به خواب رفتیم!