سفرنامه مجله مسافرتی سفرنامه ، تجربه سفر و سفرنامه
سریلانکا ، مقصدی بکر و دیدنی + تصاویر
سریلانکا اخیرا توانسته است نام خود را در لیست مقاصد معروف توریستی جهان به ثبت برساند. این کشور به لحاظ برخورداری از طبیعتی زیبا، پارک های طبیعی، مناظر باستانی و فرهنگی با تمدن ۳هزار ساله همواره توجه گردشگران زیادی را به خود جلب کرده است.
صنعت گردشگری یکی از منابع ارزی سریلانکا محسوب می‌شود و پس از نیروی کار، منسوجات و چای مقام چهارم را داراست. به عبارتی دیگر صنعت گردشگری، ۲۰درصد تولید ناخالص ملی در سریلانکا را تشکیل می دهد. آمارهای موجود، نشان می دهد که ورود نزدیک به ۶۰۰هزار گردشگر در سال به سریلانکا، حدود ۶۰۰میلیون دلار برای این کشور در آمد در پی داشته است. در چهارم فوریه ۱۹۴۸میلادی این کشور پس از چندین سال سلطه استعمارگران هلندی، پرتغالی و انگلیسی به استقلال دست یافت.
طبق قانون اساسی سریلانکا دولت در واقع تلفیقی از سیستم ریاست جمهوری و پارلمانی است و رییس جمهوری به عنوان مقام اول کشور محسوب می‌شود. وی ضمن آنکه فرماندهی ارشد نیرو های مسلح را بر عهده دارد، رییس دولت نیز محسوب می شود. انتخاب رییس جمهوری با آرای مردم و برای یک دوره شش ساله است. رییس جمهوری همچنین مسئولیت انتصاب ریاست کابینه وزیران را که متشکل از اعضای پارلمان است، بر عهده دارد. نخست وزیر معاون رییس جمهوری محسوب می شود و رهبری حزب حاکم را در مجلس در اختیار دارد.
این کشور در سال ۱۹۹۵ میلادی به عضویت سازمان ملل متحد در آمد.
پایتخت سیاسی آن سری جایاواردنپورا کوته و پایتخت تجاری‌اش شهر کلمبو است. پیش از سال ۱۹۷۲ به این کشور سیلان می‌گفتند. پایتخت این کشور شهر کلمبو (Colombo) با ۶۴۲ هزار نفر جمعیت می‌باشد. مساحت سریلانکا ۶۱۰ ۶۵ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۱۹۰۶۶۸۰۰ نفر است.
واحد پول سریلانکا روپیه و سین هالی زبان رایج و رسمی آن است اما مردم این کشور به زبان های تامیلی و انگلیسی نیز صحبت می‌کنند. زبان انگلیسی با توجه به حضور انگلیسی ها در گذشته این کشور به عنوان زبان ارتباطی به رسمیت شناخته شده و کاربرد نسبتاً مهمی در سریلانکا دارد.
سریلانکا منبع ادویه است و بسیاری از ادویه های معروف مثل دارچین، زنجبیل و وانیل در این کشور تولید می شود. از دیگر محصولات کشاورزی این کشور نارگیل را می توان نام برد که در همه جا به وفور دیده می شود، اما در بدو ورود متوجه میوه ایی شبیه به نارگیل می شوید که شاید فکر کنید انبه است، اشتباه نکنید این همان نارگیل است، اما نارگیلی به رنگ زرد طلایی که آن را در انگلیسی کینگ کوکنات به معنای نارگیل سلطنتی (پادشاه) می شناسند. این نوع نارگیل را در جاهای مختلف سریلانکا می توانید ببینید . انواع و اقسام میوه های دیگر استوایی هم در این کشور یافت می شود، مشهورترین آن ها دوریان، میوه ی معروف استوایی است که به نسبت نایاب تر است. پاپایا را نیز می توانید از مغازه ها خریداری کنید.
از صنایع دستی معروف و جالب در سریلانکا که با قیمت مناسب می توان تهیه کرد کارهای دستی چوبی است. انواع و اقسام مجسمه ها مخصوصاً مجسمه ی فیل و ماسک های چوبی که در این کشور کاربرد آیینی و خرافی دارد سوغاتی های مناسبی هستند.
یکی از مناطقی که در سریلانکا ارزش بازدید دارد کوه آدم یا آدامز پیک (قله آدم) است. البته اهمیت این کوه نه به دلیل ارتفاع آن بلکه به دلایل دینی و اعتقادی آن است. در قله ی این کوه جای پایی وجود دارد که برای پیروان هر یک از ادیان این کشور معنای خود را دارد. مسلمانان این جای پا را جای پای حضرت آدم در هنگام انتقال از بهشت به زمین می دانند که از اسم آن هم پیداست. مسیحیان آن را جای پای سنت توماس و بودائی ها آن را جای پای بودا می دانند، هندو ها هم از قافله عقب نمانده اند و می گویند جای پا متعلق به شیوا است.
گوناگونی آب وهوایی در سریلانکا این کشور را به”جزیره‌ای برای تمام فصول” تبدیل کرده است. نزدیکی سریلانکا به خط استوا سبب شده است که فصول مختلف به معنی واقعی در این کشور مشاهده نشود و درجه حرارت در تمام مدت سال در این کشور تقریبا بین ۲۸تا ۳۲درجه سانتیگراد باشد. نواحی جنوب و جنوب غربی سریلانکا دارای آب وهوای گرم و مرطوب و مناطق شمالی و شرقی این جزیره گرم و خشک است. آب وهوای نواحی مرکزی سریلانکا که کوهستانی است معتدل می باشد. سریلانکا همچنین در معرض وزش دو نوع باد موسمی قرار دارد که نتیجه وزش چنین باد هایی اعتدال هوا و ریزش باران است.
از جشنواره ها و رویدادهای مهم آن می توان به این دو مورد اشاره کرد:
۱- سال جدید اقوام سینهالا و تامیل (Sinhala and Tamil New Year): این جنش بزرگ ترین جشن سریلانکا محسوب می شود که در آن تمام اقوام سینهالا و تامیل که بیشترین جمعیت سریلانکا را تشکیل می دهند به جشن و پای کوبی می پردازند و کل کشور پر از آتش بازی و شادی می شود. این جشن هر ساله در سیزدهم آوریل برگزار می شود
۲- جشن وساک (Wesak): بیشتر مردم سریلانکا بودایی هستند و این جشن، یکی از مهم ترین جشن های مذهبی آن ها در دنیا است. این جشن به مناسبت تولد و مرگ بودا که در یک روز است برگزار می شود و معمولاً بین ۱۲ تا ۱۴ آوریل است که در آن مردم به معابد می روند تا این روز را جشن بگیرند
خوردنی ها
نان روتی(Roti)٫ برنج با پودر نارگیل(Pittu)٫ غذای دریایی(kool)٫ خوراک گوشت(Lamprais)٫ مرغ کاری(Chicken Curry٫ خوراک سبزیجات(Kottu)٫ فالوده(Faluda) ٫ کیک کنداکاووم (Konda Kavum)٫ شیرینی ککیس(kokis)٫ خوراک نارگیل
کلمبو
در حال حاضر کلمبو نیز همانند دیگرپایتخت های در حال توسعه ، دستخوش تغییراتی با شتاب فراوان قرار گرفته است، گویی که یکباره آسمان خراش ها به جای ساختمان های قدیمی سبز شده اند. گرچه در برخی قسمت ها هنوز چهره قدیمی شهر حفظ شده است.
ساختمان های به جا مانده از دوران استعمار و برج ساعت صد ساله ی شهر که توسط بریتانیا ساخته شده، همچنان در شهر به چشم می خورند.
یکی از اماکن دیدنی کلمبو “پتاه بازار” (Pettah bazaar) نام دارد. اینجا، محلی است که هم می توان به خرید پرداخت وهم از دیدن جاذبه هایی مانند معابد هندو، بودا، خانه های اشرافی، موزه کلمبو (Colombo)، سالن کنفرانس بین المللی “باندارانایک” (Bandaranaike)، ساختمان جدید پارلمان در “سری جایاوارداناپور” (Sri Jayawardenapura) و مرکز هنرهای فولکلور لذت برد.
تاریخچه
کلمبو از بیش از ۲۰۰۰ سال پیش به عنوان یک بندر طبیعی، نزد تاجران رومی، عربها و چینی ها شناخته می شد. ابن بطوطه، جهانگرد معروف، در قرن چهاردهم از جزیره سری لانکا دیدن کرده بود که با نام کلانپو از این بندر یاد کرده است.جهانگردان پرتغالی نیز در قرن شانزدهم میلادی پا به جزیره سری لانکا گذاشتند و نیروهای هلندی در قرن هفدهم و نیروهای بریتانیایی در اواخر قرن هجدهم کلمبو را تسخیر کردند.
جغرافیا
این شهر در کرانهٔ غربی جزیره و نزدیک شهر سری جایاواردنپورا کوته، پایتخت سیاسی سری لانکا قرار گرفته است. کلمبو شهری شلوغ و پرجنب و جوش با آمیزه‌ای از زندگی مدرن و بناها و ویرانه‌های استعماری است. جمعیت کلمبو بر اساس آمار سالهای اخیر و با احتساب حومه ۲٬۲۳۴٬۰۰۰ نفر بوده است.
اقوام
کلمبو شهری چندقومی و چندفرهنگی است. جمعیت کلمبو مخلوطی از چندین گروه نژادی است که عمدتاً سینهالی‌ها، مورها و تامیل‌ها را شامل می‌شود. همچنین اجتماعات کوچکی از تبار چینی‌ها، پرتغالی‌ها، هلندی‌ها، مالایی‌ها و هندی‌ها علاوه بر تعداد زیادی از مهاجران اروپایی نیز در این شهر زندگی می کنند. کلمبو پرجمعیت‌ترین شهر در سری لانکا است.
بازار پتا (Pettah)
بازار پتا در شهر کلمبو در منطقه ی پتا واقع شده است. ورودی این بازار یک بنای تاریخی بلند در مرکز میدان قرار گرفته که به برج ساعت خان (Khan) مشهور است. این برج توسط خانواده ی ”فرامجی بهیکاجی خان” (Framjee Bhickajee Khan) ساخته شد، که اهل بمبئی و از تاجران معروف و مالک شرکت کلمبو اویل میلز (Colombo Oil Mills) بودند.
تالار قدیمی شهر و موزه که توسط مسلمان سرشناسی به نام “اراسی ماریکار واپچی ماریکار” (Arasi Marikar Wapchie Marikar) ساخته شد، در محل دروازه های کایمان (Kayman) قرار دارد. این دروازه ها به این دلیل کایمان نامیده می شوند که هلندی ها برای جلوگیری از فرار برده ها در دریاچه ی بیرا (Beira) کروکودیل نگه می داشتند. امروز از طبقه ی اول این ساختمان به عنوان دفتر پست و از طبقه دوم آن به عنوان موزه استفاده می شود. بیرون ساختمان نیز مجموعه ای از موتورهای بخار قدیمی به نمایش گذاشته شده است. بیشتر تجار اینجا مسلمان هستند و در رسته ی طلا و جواهرات مشغول داد و ستد می باشند.
در این منطقه ساختمان مسجد جامی الفر (Jami Ul-Alfar) یا مسجد قرمز (The Red Mosque) که در سال ۱۹۰۹ ساخته شده است، به راحتی قابل تشخیص است.
موزه ی قدیمی هلندی
این موزه، در اصل خانه ی فرماندار هلندی ” توماس ون رهای” (Thomas van Rhae) بوده است و ساخت آن به قرن ۱۷ بازمی گردد. این ساختمان برای اهداف گوناگونی در طی سال ها مورد استفاده قرار می گرفت. در سال ۱۶۹۶ به مدرسه ی کاتولیک ها و در سال ۱۷۹۶ به بیمارستان نظامی بریتانیایی ها تبدیل گشت. زمانی هم از آن به عنوان دفتر پست، پرورشگاه و دفتر پلیس استفاده می شد..
این عمارت استعماری در سال ۱۹۷۷ با حمایت مالی هلند، بازسازی شد. در نهایت در سال ۱۹۸۲ به موزه ی آثار هلندی مربوط به دوران پادشاهی کاندیان (Kandyan) تبدیل گشت.
باغ سرسبزی این موزه ی قدیمی را احاطه کرده است که شامل چند سنگ قبر جالب می باشد.
گردشگرانی که به کلمبو می آیند حتماً باید این موزه را در فهرست گشت های خود جای دهند.
برخی از آثار آن با لاک لاک پشت ها تزئین شده اند. اسناد و پرتره های تاریخی بسیاری نیز به جامانده از دوران استعماری هلند در این موزه به معرض نمایش گذاشته شده است.
در داخل موزه نمونه هایی از آثار باستانی قدیمی هلندی، سکه ها، ظروف، سرامیک و انواع سلاح را مشاهده می کنید.
آدرس: کلمبو، پتا، خیابان پرینس، شماره ی ۹۵
زمان کاری: سه شنبه تا شنبه ۹ صبح تا ۵ بعداز ظهر
ورودی: کودک: ۳۰۰ روپیه، بزرگسال:۱۵۰۰ روپیه
کندی
کندی آخرین پایتخت پادشاهان سریلانکاست که امروزه جزو میراث جهانی آن به شمار می آید. نام کندی برگرفته از شکوه این شهر است و بسیاری از افسانه ها، رسوم محلی و سنت ها در این شهر تا به امروز زنده نگه داشته شده اند. این شهر در۱۲۰ کیلومتری کلمبو واقع شده و۱۲۰هزار نفر جمعیت دارد. آب وهوای مناسب، ویژگی های طبیعی و نیز حضور پر تعداد گردشگران خارجی این شهر را به یکی از گران ترین شهرهای سریلانکا تبدیل کرده است. همچنین بعنوان پایتخت قدیم سریلانکا همواره مورد توجه گردشگران بوده است . در این شهر می توان از گشت در اطراف دریاچه ی کندی، که توسط سری ویکراما، آخرین پادشاه سینهالا، در سال ۱۸۰۶ ساخته شده است، لذت برد. شهر کندی، بازار آن، مراکز هنری و نمایشگاه های صنایع دستی و موزه ی جواهرات آن همگی از جاذبه های خاصی برخوردار می باشند. بعداز ظهرها بهترین زمان برای بازدید از معبدی است که دندان بودا در آن نگهداری می شود. نمایش های نمادین و رقص محلی نیز از دیگر برنامه های جالب و سرگرم کننده ای است که می توان در پایان روز، از آن ها لذت برد.
کندی قطب مذهبی سریلانکاست زیرا یکی از مهمترین معابد بودایی جهان یعنی معبد دندان بودا در کنار دریاچه زیبای این شهر قرار دارد. معبدی به نام “دالادا ماگی گاوا” که دندان مقدس منسوب به بودا در آن نگهداری می‌شود و به همین سبب این معبد از قداست خاصی نزد بوداییان سریلانکا و جهان برخوردار است. این معبد در سال ۱۵۹۳میلادی توسط یکی از پادشاهان سریلانکا ساخته شده و در سال های بعد نیز بناهای دیگری نیز به آن اضافه شده است.
در نزدیکی این معبد موزه‌ای وجود دارد که پیکر مومیایی شده فیلی عظیم در آن نگهداری می‌شود. این موزه و نیز هزینه مومیایی کردن این فیل توسط یک فرد ثروتمند در حدود ۵۵سال پیش صورت گرفته است. در این موزه تصاویری از مراحل مومیایی کردن این فیل برای مشاهده مراجعه کنندگان نصب گردیده است. از کندی به عنوان شهر جشنواره های باشکوه نیز نام برده می شود.
در این شهر سالانه چهار جشنواره برگزار می‌شود که معروف ترین وجالب ترین آن ها “اسالا” ( esala perahera )نام دارد. در این جشنواره که به مدت چهارصد سال در شهر کندی برگزارمی‌شود، جایگاه و محفظه ای که دندان منتسب به بودا در آن قرار دارد، به دور شهر گردانده می شود. مردم این شهر نیز ضمن پوشیدن لباس های سنتی و حمل مشعل با شرکت در این جشنواره به شادمانی می پردازند. حضور بیش از یکصد فیل تزیین شده شکوه خاصی به این جشنواره سنتی می دهد.
باغ سلطنتی در شهر کندی یکی از سه باغ مشهور در سریلانکا و از دیگر جاذبه های گردشگری این شهر است. این باغ زیبا در منطقه “پرادانیا” قرار دارد و مسئولیت نگهداری آن بر عهده وزارت کشاورزی سریلانکا است. همچنین در این باغ درختانی که توسط سران، رهبران و مقامات مختلف جهان در سفر به سریلانکا کاشته شده‌اند، مشاهده می شوند. این شهر مرکز خرید بهترین صنایع دستی، حکاکی، حجاری و صنایع چوبی و ظروف برنجی است .
از دیگر جاذبه های شهر کندی، باغ گیاه شناسی آن است که با جمع آوری گونه های مختلف گیاهان هزاران گردشگر را به خود جذب می کند. شهر کندی به طور تقریبی در مرکز سریلانکا واقع شده و در ارتفاعات این کشور قرار دارد. این امرموجب شد که تا مدت های مدید این شهر از گزند استعمار به دور باشد و با مقاومت پادشاهان کندی این قسمت از آخرین بخش هایی بود که فتح شد. در عین حال به دلیل موقعیت نیمه کوهستانی این شهر بیشتر مزارع چای در اطراف این شهر واقع است.
در کنار دریاچه این شهر سالنی قرار دارد که هر روز بعد از ظهر با پرداخت مبلغی به عنوان ورودیه می توان برای دیدن رقص بومی نواحی مختلف سریلانکا به آنجا رفت. در بسیاری از این رقص ها از صورتک های مختلف استفاده می شود که هر یک نماد بخصوصی است و هر یک از رقص ها نیز برای خود اسمی دارد.
در سریلانکا سعد و نحس ایام و روزها بسیار جدی گرفته می شود و جشن ها و مراسم های مهم مثل ازدواج با هماهنگی با فردی پیش گو و ستاره شناس و با تعیین وقت او انجام می گیرد. در عین حال ماه کامل در اندیشه های بودایی مهم بوده و در این روزها در سراسر مناطق بودایی نشین مردم روز تعطیلی دارند.
باغ ادویه ی کندی
بیش از ۲۰۰۰ سال است که ادویه یکی از رایج ترین کالاهای تجاری سریلانکا به شمار می آید. شهر کندی آب و هوا و اقلیم بسیار مناسبی برای رویش گونه های مختلف ادویه جات مانند فلفل، جوز، میخک، دارجین و هل دارد. در اینجا می توان از بزرگ ترین باغ های تولید ادویه ی صادراتی جهان دیدن کرد. می توان ادویه جات مورد نیاز خود را از این باغ به صورت مستقیم تهیه کرد.
در این باغ با درختان تنومندی مواجه خواهید شد که با ارتفاع بیش از ۲۵ فوت، سر به فلک کشیده اند. این درختان که بومی اقلیم استوایی هستند، در سن ۲۱ سالگی میوه می دهند. دراین باغ گونه ی نادری از خانواده ی گیاهان ادویه نیز رشد می کند که پس از زعفران، دومین ادویه ی گران جهان به شمار می آید. وانیل که گیاهی است مخصوص نواحی مرطوب، به وفور در این باغ به چشم می خورد. غلاف های درخت وانیل را پس از برداشت، خشک کرده و پودر می کنند.
مرکز نگهداری فیل های پیناوا (Pinnawala Elephant Orphanage)
این مرکز در روستای پیناوالا، ۱۳ کیلومتری شمال غرب شهرستان کاگل، در منطقه ی ساباراگاموا واقع شده است. پیناوالا به لحاظ داشتن بزرگ ترین مرکز نگه داری از فیل های آسیا، شهرت جهانی دارد. این مرکز در سال ۱۹۷۵ آغاز به کار کرده و طبق آخرین آمارگیری در سال ۲۰۱۱ دارای ۸۸ رأس فیل می باشد. در این مرکز از بچه فیل های یتیم و فیل های آسیب دیده در محیطی حفاظت شده نگهداری می شود. در طول روز فیل های ماده به همراه بچه ها در منطقه ای مجزا به وسعت چند هکتار، آزادانه به گشت و گذار می پردازند. آن ها هر روز برای خوردن آب و آبتنی، دوبار مسیر ۵ کیلومتری را تا رودخانه طی می کنند. از فیل های نر بالغ نیز برای انجام کارهای سبک، مانند حمل غذا، استفاده می شود. فیل های نر معمولاً زنجیر شده و جدا نگهداری می شوند. برای شیر دادن به بچه فیل هایی که در پیناوا به دنیا می آیند از شیشه شیر استفاده نمی شود، اما گاهی اوقات به خاطر توریست هایی که از این مرکز بازدید می کنند، این کار انجام می شود.
بنتوتا
بنتوتا در بخش شمالی استان های جنوبی، در محل تلاقی رودخانه ی بنتوتا با دریا و در فاصله ی ۸۶ کیلومتری کلمبو واقع شده است. بنتوتا، با داشتن سواحل چشم نواز شنی که پوشیده از درختان نخل تنومند است، سریلانکا را به یکی از بهترین مقاصد گردشگری در جهان تبدیل کرده است. این منطقه با انواع هتل ها، سلیقه های گوناگون مسافران و گردشگران را پوشش داده و در کنار آن امکانات تفریحی لازم برای بسیاری از ورزش های آبی را فراهم آورده است.
جاذبه های گردشگری بنتوتا (Bentota)
کسانی که اهل هیجان هستند می توانند به مرکز بازیهای آبی رفته و در یکی از رودهای منتهی به اقیانوس هند به جت اسکی و دیگر ورزش های آبی بپردازند. چنانچه آرامش را ترجیح میدهید بوت سافاری یا همان گردش با قایق در رودخانه گزینه ای عالی است و در راه می توانید از مرکز پرورش میگوهای آب شیرین دیدن کرده ودر عین حال در جزیره های کوچک این رودخانه نحوه درست کردن دارچین را ببینید.
دراین رودخانه ها، گونه ایی از سوسمار آبی نیز زندگی می کند که طول آنها گاه به ۳ متر هم می رسد. همچنین میمون ها همه جا به چشم می خورند. اما در عین حال مواظب باشید، این حیوانات گاهی هوای سرقت از گردشگران به سرشان می زند و چیزهایی را که در دست دارید می ربایند. پس در هنگام نزدیک شدن به آنها مواظب وسایل خود باشید.
بعنوان سوغاتی در بنتوتا میتوان ماسک های چوبی زیبایی را خریداری نمود. البته مرکز اصلی ساخت ماسک ها و تزئینات چوبی در سریلانکا شهر ساحلی آمبالان گودا (Ambalangoda) است که در جنوب بنتوتا واقع است. این ماسک ها با اشکال گوناگون در بسیاری از نقاط در سریلانکا وجود دارند که طبق باورها ،برای دفع انواع مریضی، دفع چشم زخم و دشمن و … در بیرون خانه آویزان می شود و بسیاری از انواع دیگر این ماسک ها نیز در مراسم رقص بکار می روند.
باغ بریف
این باغ با مناظرشگفت انگیز خود، در زمینی به مساحت ۳ – ۲ هکتار، در ۸ کیلومتری بنتوتا واقع شده است. باغ بریف که در سال ۱۹۲۹ تأسیس شد، دارای باغچه های زیبا و مسحورکننده ای به سبک باغ های ژاپنی و چمن زار هایی به سبک دوران استعماری می باشد. اینجا زمانی محل زندگی بویس باوا (Bevis Bawa)، معمار مشهور، بوده است. بسیاری از کارهای او و هنرمندان سریلانکایی دیگر و همچنین هنرمندان خارجی در این باغ به نمایش در آمده است.
جزیره ی (Cinnamon) دارچین
جزیره ی دارچین یکی از جاذبه های گردشگری درنزدیکی بنتوتا می باشد. کشت دارچین در این جزیره از سال های دور، توسط یک خانواده آغاز شد که برای نسل های متوالی ادامه یافت. در این جزیره با روند تولید دارچین جهت مصارف مختلف آشنا خواهید شد. همچنین توصیه می شود حتماً زمانی را به گشت و گذار در محدوده ی این جزیره اختصاص دهید.
گشت رودخانه ی بنتوتا
در طول گشت چند ساعته بر روی رودخانه ی بنتوتا که سومین رود بزرگ سریلانکا است، می توان از معبد بودایی ۸۰۰ ساله ی واناواسالا (Wanawasala) دیدن کرد. در حال حاضر در این رودخانه به ندرت کروکودیل دیده می شود، اما پرندگان دریایی به وفور وجود دارند.
سواحل بنتوتا
بنتوتا شباهتی به مقاصد توریستی دیگر ندارد! سواحل این منطقه تلفیقی از شن های طلایی و شکوه اقیانوس هند می باشد. جدا از سواحل خیره کننده، می توان از تفریحات و ورزش های آبی در سواحل این منطقه نیز لذت برد.
لونوگانگا (Lunuganga)
(Lunuganga) در بنتوتا با نمایی روستایی توسط معمار مشهور سریلانکایی، جفری باوا (Geoffrey Bawa)، طراحی شده است. اینجا با داشتن گونه های نادر گیاهان و مناظر زیبا، برای دوستداران طبیعت خوش آیند خواهد بود. درب این باغ هر روز از ساعت ۹ صبح تا ۵ بعداز ظهر به روی بازدید کنندگان باز می باشد. برای بازدید از این مکان مبلغی به عنوان ورودی گرفته خواهد شد. همچنین در صورت نیاز می توانید درخواست راهنما نمایید.
مزرعه ی پرورش لاک پشت کاسگودا
سواحل سریلانکا آشیانه ای است برای گونه های مختلفی از لاک پشت های دریایی. در سال ۱۹۸۱، انجمن حفاظت از حیات وحش سریلانکا به منظور حفاظت گونه های لاک پشت دریایی از خطر انقراض، مرکز پرورش لاک پشت کاسگودا را تأسیس کرد. این مرکز در ازای پرداخت پول تخم لاک پشت هایی را که ماهیگیران از ساحل جمع آوری می کردند را از آن ها خریداری می کرد. بازدید کنندگان این مرکز می توانند از محفظه های پر آبی که در آن ها بچه لاک پشت ها نگهداری می شوند دیدن کنند. در این مرکز از لاک پشت ها از سن ۲ تا ۴ سالگی نگهداری می شود. سپس آن ها را در ساحل رها می کنند تا به محل زندگی طبیعی خود بازگردند و چرخه ی زندگی خود را ادامه دهند.
در سواحل سریلانکا ۵ گونه از لاک پشت های آبی شناسایی شده اند که همگی آن ها را می توان در مزارع پرورش لاک پشت یافت. لاک پشت های دریایی ساکنین ۱۹۰ میلیون ساله ی اقیانوس ها هستند که از میان گونه های متنوع آن ها امروزه تنها هشت گونه ی زنده باقی مانده است. در سواحل جزیره ی سریلانکا آشیانه ی انواع لاک پشت های دریایی مانند لاک پشت گرین، اولیو ریدلی، لیتربک، لاگرهد و هاوکسبیل به چشم می خورد.
منبع:لست سکند
